ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2489

ตอนนี้ทรัพย์สินในมือของเย่เฉินมีพอ อีกทั้งยังมีเครื่องพิมพ์เงินที่สามารถทำเงินได้อย่างต่อเนื่องจากบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนแห่งนี้ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยาก สำหรับเขาในการเริ่มการจนส่งทางทะเล

ไม่ว่าจะเป็นการก่อตั้งบริษัท เทียบท่าเรือหรือการเช่าเรือขนส่งสินค้า ไม่มีเรื่องเงินทุนใดๆทั้งสิ้น

แต่ ปัญหาที่สำคัญที่สุดคือ ถ้าต้องการเริ่มธุรกิจใหม่ขนาดใหญ่ จะต้องมีบุคคลที่มีความสามารถเพียงพอที่จะช่วยตนเองจัดการได้

คนที่เย่เฉินนึกถึงคนแรก ก็คือหวังตงเสวี่ยน

ความสามารถขอหวังตงเสวี่ยนคงไม่ต้องพูดถึง และบุคลิกก็ควรค่าแก่การไว้ใจ

แต่ปัญหาเดียวก็คือ หวังตงเสวี่ยนต้องดูแลตี้เหากรุ๊ป ถ้าให้เธอต้องแบกรับการขนส่งทางทะเลไปด้วย เกรงว่าเธอจะแย่งร่างทำเรื่องอย่างอื่นพร้อมๆกันไม่ได้

หลังจากที่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง เย่เฉินก็ตัดสินใจให้หวังตงเสวี่ยนกลับจากฮ่องกง เพื่อดูว่าเธอมีความคิดอะไรดีๆไหม หรือรู้จักคนมีความสามารถที่เก่งเรื่องการจัดการ

ดังนั้น เขาจึงพูดกับทุกคนว่า“ขอบคุณคำชี้แนะจากทุกท่านครับ เรื่องการขนส่งทางทะเล ผมจะพิจารณาอย่างถี่ถ้วนครับ”

นางาฮิโกะ อิโตะจึงรีบพูดขึ้นมาว่า“ถ้าคุณเย่จะทำ ผมจะให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่เลยครับ！”

หลังจากที่เขาฟังจบ ก็ทำหน้าถมึงทึงพูดกับซูโสว่เต้าว่า“โสว่เต้า ฉันพึ่งได้รับข่าว นางาฮิโกะ อิโตะแห่งตระกูลอิโตะไปที่จินหลิง！”

“ว่าไงนะ！？”ซูโสว่เต้ากล่าวอย่างตกใจ“พ่อครับ นางาฮิโกะ อิโตะทำไมถึงไปที่จินหลิงล่ะ？ตระกูลอิโตะเหมือนจะไม่มีธุรกิจอะไรที่จินหลิงนะครับ”

คุณท่านใหญ่ซูเฉิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า“ถึงฉันจะไม่รู้เหมือนกันว่าตระกูลอิโตะมีธุรกิจอะไรที่จินหลิง แต่ฉันรู้ว่าครั้งนี้ต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ เพราะน้องสาวที่ท่าทางเหมือนคนโง่ของเขา ยังมีลูกน้องที่จงรักภักดีของเขา ต่างเลือกที่จะอยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงของจินหลิง！”

“โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง？！”ซูโสว่เต้าโพล่งออกมา“นั่นเป็นทรัพย์สินของตระกูลเย่ไม่ใช่หรอครับ？”