ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2573

เย่เฉินเห็นคามมิต มีสีหน้าอึดอัดใจ เขาอดขำไม่ได้ “ในเมื่อจอมพลคามมิตพูดแล้ว งั้นต่อไป ฉันจะพูดติดกันสองคำละกัน”

คามมิตยกมือขึ้นมา ทำท่าคารวะแบบจีนให้เย่เฉิน จากนั้นชี้ไปยังแปดคนตรงข้าม เขาพูดด้วยสีหน้าเป็นกันเอง “เลือกได้เลยน้องชาย!”

พูดจบ เขากลัวเย่เฉินไม่ยอมรับข้อได้เปรียบ เขากัดฟันพูดว่า “เอางี้ พี่จะยอมอ่อนข้อให้อีก นายเลือกไปเลยห้าคน!”

ทันใดนั้น ความหวังของทั้งเจ็ดคนมีมากขึ้นอีก!

เย่เฉินมองคามมิต เขายิ้มบางๆ แล้วพูดชมว่า “จอมพลคามมิต ช่างจริงใจเหลือเกิน ดูจากจุดนี้ ก็มองออกว่าเป็นคนมีคุณธรรมและรักษาสัญญา”

คามมิตพยักหน้าเบาๆ และพูดอย่างจริงจัง “ฉันเป็นคนที่น่าเชื่อถือมาก ไม่ว่าจะเป็นด้านธุรกิจ หรือด้านการทำสงคราม ล้วนต้องรักษาสัญญา ฉันพูดว่าให้นายพาคนออกไปได้ห้าคน ฉันไม่มีทางโกหกแน่นอน!”

เย่เฉินโบกมือไปมา “ฉันก็เป็นคนรักคุณธรรม แต่ไหนแต่ไร หลักการที่ฉันเชื่อคือ เคารพผู้อื่น ผู้อื่นก็จะเคารพเรา ดังนั้นในแปดคนนี้ ฉันขอแค่คุณเฮ่อเพียงคนเดียว คนที่เหลือฉันให้นาย”

เมื่ออีกเจ็ดคนที่เหลือได้ยิน ต่างพากันร้องไห้ออกมา

ชายเชื้อสายจีนร้องครวญคราง “คุณเย่ เราเป็นเชื้อสายเดียวกัน คุณจะไร้ความเมตตา ไร้ความยุติธรรมกับผมไม่ได้!”

ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดียกับเยาวชนคนอื่น ก็ร้องไห้ออกมา และพูดร้องขอชีวิตไม่หยุด

พูดจบ คามมิตเดินออกไปที่ประตู และพูดว่า “เชิญเลยน้องชาย!”

เย่เฉินโบกมือไปมา “ไม่ต้อง ฉันไม่ใช่คนใจร้าย แต่ที่นี่เป็นถิ่นของนาย ฉันต้องรอบคอบ นายไปเตรียมเฮลิคอปเตอร์มาจอดไว้ในลาน เฮลิคอปเตอร์ต้องไม่พกกระสุนใดๆ อีกอย่าง ต้องให้คนที่ไม่ใช่พนักงานเครื่องบิน ออกไปให้หมด และนายต้องเดินไปกับเราสองคนด้วย เมื่อคนที่มารับฉันมาถึง ฉันจะปล่อยนายกลับ นายโอเคไหม”

คามมิตมีสีหน้าลำบากใจ เขาพูดว่า “ถ้าถึงจุดหมาย แล้วนายเปลี่ยนใจ จะทำยังไง ถ้านายจับฉัน จะทำยังไง ตอนนี้ทหารรัฐบาลให้ค่าหัวฉันหลายล้านดอลลาร์ ฉันจะรู้ได้ไงว่านายไม่เห็นแก่เงิน”

“เห็นแก่เงินงั้นเหรอ” เย่เฉินยิ้มอย่างเหนื่อยใจ เขาชี้หน้าตัวเอง และถามเขาว่า “นายว่าคนอย่างเย่เฉิน เห็นแก่เงินงั้นเหรอ ฉันนั่งเครื่องบินคองคอร์ด มูลค่าหลายร้อยล้านดอลลาร์จากจีน มาสถานที่กระจอกแบบนี้ ภายในเวลาหลายชั่วโมง ฉันจะเห็นแก่ค่าหัวหลายล้านดอลลาร์ของนายอย่างนั้นเหรอ”

คามมิตกลืนน้ำลาย เขาพูดว่า “เครื่องบินคองคอร์ดงั้นเหรอ! น้องชาย...นาย..นายเป็นคนตระกูลเย่ที่จีนเหรอ!”