ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2579

คำพูดของเย่เฉิน ทำให้เฮ่อจือชิวพูดไม่ออก

ในที่สุดเธอรู้ว่า ตัวเองแตกต่างกับเย่เฉินมาก

เธอมองชีวิตของมนุษย์ง่ายเกินไป จินตนาการกฎเกณฑ์ของโลก ดีจนเกินไป

แต่เย่เฉิน มองเรื่องพวกนี้ จนทะลุปรุโปร่งตั้งนานแล้ว

การช่วยเหลือคนอื่น เป็นเรื่องง่ายดายมาก แต่ต้องมีเหตุผลที่เหมาะสม

ไม่เช่นนั้น ถึงเศษอาหารในทุกๆ วันของประเทศที่เจริญแล้ว สามารถเลี้ยงดูคนทั้งทวีปแอฟริกาได้ แต่ทวีปแอฟริกาก็ยังอดยากปากแห้ง

เมื่อวิเคราะห์เหตุผลข้างต้น มีเหตุผลอะไรที่ประชากรพันล้านคน ในประเทศที่เจริญแล้ว ต้องเก็บเศษอาหารส่งไปให้ทวีปแอฟริกา

เศษอาหารคืออะไรที่ไม่อยากทาน หรือทานไม่ลงแล้ว ก็โยนมันลงถังขยะไปซะ

มีเหตุผลอะไรที่คนเหล่านี้ ต้องเก็บเศษอาหารส่งไปให้คนทวีปแอฟริกาล่ะ

ไม่มีเหตุผล!

เศรษฐี 100 อันดับแรกของโลก มีเงินจนชีวิตนี้ก็ใช้ไม่หมด แต่บนโลกนี้ ก็ยังมีคนที่ไม่มีอะไรกิน จนต้องอดตาย สามารถอ้างเหตุผลที่ว่าบนโลกนี้ยังมีคนอดตาย ไปจับตัวพวกเศรษฐีด้วยความชอบธรรมหรือเปล่า

ไม่มีเหตุผลเช่นกัน!

นี่เรียกว่าตอบแทนบุญคุณด้วยความแค้นชัดๆ

เมื่อเย่เฉินเห็นว่าเธอสงบลง อารมณ์ก็เริ่มผ่อนคลายขึ้น

คามมิตเห็นเย่เฉินที่อยู่ข้างๆ ยังอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร เขาพูดเกลี้ยกล่อมว่า “น้องชาย คุณเฮ่ออาจจะยังเด็กเกินไป ยังไม่เคยเจอความโหดร้ายของโลกนี้ จึงทำให้เรามองว่าความคิดบางอย่างของเธอ ดูเด็กเกินไป แต่คุณไม่ต้องเก็บไปใส่ใจหรอก”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “พี่ชายพูดถูก ถ้าได้เห็นความโหดร้ายของโลกนี้ คงไม่มาทำสารคดี ในสถานที่แบบนี้หรอก”

คามมิตเห็นด้วยกับเย่เฉิน เขาพูดอย่างหดหู่ “พูดตามตรง ฉันก็ไม่เข้าใจว่าวัยรุ่นพวกนี้คิดอะไรอยู่ พวกเขาเป็นคนอเมริกัน แต่ดันมาถ่ายทำสารคดีฝ่ายค้านที่ซีเรีย แต่พวกเขาไม่รู้เอาเสียเลย การที่ทั้งตะวันออกกลางยุ่งเหยิงจนอยู่ในสภาพแบบนี้ เพราะอเมริกาคอยใส่ไฟอยู่เบื้องหลัง!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขามาคอยวุ่นวาย ไม่รู้ว่าเราจะอยู่อย่างสุขสบายแค่ไหน!”