ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2624

คามมิตพูดโดยไม่ลังเล “ได้ งั้นเอาตามที่น้องชายว่าเลย!”

พูดจบเขาก็รีบถามขึ้นอีกครั้ง “น้องชาย นายมีคำแนะนำหรืออะไรที่อยากบอกอีกมั้ย”

เย่เฉินกล่าว “นอกจากพวกนี้แล้ว พี่ต้องกว้านซื้ออาหารและยาด้วย พร้อมจัดกับในพื้นที่แห้งและปลอดภัย สั่งสมครั้งแรกต้องให้เสบียงพอใช้ไปอีกสามปี”

คามมิตอุทานออกมาอย่างตกใจ “สามปี?! นานขนาดนั้นเลยหรอ?! ผู้ใหญ่คนหนึ่งต้องกินเสบียงอย่างน้อยสองร้อยกิโลกรัมต่อปี ถ้าสองพันคนก็สี่ร้อยตัน สามปีก็หนึ่งพันสองร้อยตันเลยนะ”

เย่เฉินถามกลับ “ถ้าอย่างนั้นผมขอถามพี่ เสบียงหนึ่งพันสองร้อยตันต้องใช้เงินเท่าไหร่ครับ?”

คามมิตคิดไปคิดมาและเอ่ยขึ้น “ด้วยราคาตลาดตอนนี้ ข้าวสาลีหนึ่งตันประมาณสามร้อยดอลลาร์ หนึ่งพันสองร้อยตันรวมค่าส่งด้วยเป็นสี่แสนดอลลาร์ ไม่ใช่จำนวนเงินที่เยอะมาก แต่ประเด็นคือจะเก็บเสบียงมากขนาดนี้ได้ยังไง อีกอย่างเสบียงหากเก็บไว้นานก็จะไม่อร่อย”

เย่เฉินพูดอย่างอ่อนใจ “ตอนนี้พี่ต้องวางกลยุทธ์​นะครับ ใช่ว่าต้องกินอาหารสดใหม่ทุกวัน”

“พี่ลองคิดดู พี่สะสมเสบียงปริมาณสามปีอยู่ในมือ แล้วค่อยซื้อมาเติมเพิ่มตามปริมาณการบริโภคจริงของแต่ละปี”

“แบบนี้ในมือพี่ก็จะมีเสบียงสามปีเหลือๆตลอด”

เย่เฉินพูดอย่างอ่อนใจ “สุดยอดอะไรล่ะครับ ที่หวาเซี่ยคนที่เคยเรียนชั้นประถมมารู้กันหมด พี่เคยมาเรียนต่อที่หวาเซี่ยด้วย ทำไมไม่เรียนรู้ประวัติศาสตร์ของหวาเซี่ยให้ดีล่ะครับ”

คามมิตพูดอย่างอึกอักปนรู้สึกอาย “โอ๊ย ตอนนั้นฉันแค่อยากไปหาเงินที่หวาเซี่ย จะได้ฝึกภาษาจีนให้คล่องด้วย เรื่องอื่นไม่ได้สนใจเลยจริงๆ…”

พูดจบเขาก็เอ่ยขึ้นอีก “น้องชาย ฉันเข้าใจความหมายของนายแล้ว สำคัญสุดคือใช้หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์นั้นทำทุกทางเพื่อเสริมสร้างการป้องกัน ไม่ใช่แค่แนวกั้นที่ต้องแข็งแกร่งขึ้น ต้องเตรียมทรัพยากรการป้องกันให้พร้อมด้วย นายวางใจเถอะ ฉันจะสั่งคนไปซื้อเสบียง ระเบิด และยาเดี๋ยวนี้แหละ แล้วก็ต้องซื้อพวกอุปกรณ์การก่อสร้างรวมถึงวัสดุการก่อสร้างด้วย”

เย่เฉินรับคำ “แบบนี้พอจะแก้ปัญหาการป้องกันและทรัพยากรได้แล้วครับ ทว่ามีอีกปัญหาหนึ่งที่พี่ต้องเร่งมือแก้ไข”