ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2707

เหอหงเซิ่งสามารถคำนวณบัญชีนี้ได้ และแอบดีใจในใจแน่นอน ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเต็มใจ:"อานสุ้น เมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นเราแยกกันเตรียมของเถอะ ผมจะบอกให้ทั้งบ้านเก็บของ แล้วคุณไปรายงานสถานการณ์ทางนี้ให้กับคุณท่านใหญ่ซู จากนั้นก็จัดรถโดยสารและเครื่องบิน"

"ได้!"ซูอานสุ้นพูดอย่างตื่นเต้น:"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ยังต้องขอให้ท่านเหอเตรียมห้องให้ผมด้วย ผมจะกลับไปประสานงานเหล่านี้ที่ห้อง"

เหอหงเซิ่งพยักหน้าและพูดกับเหออิงฉวนว่า:"อิงฉวน นายไปจัดการให้พ่อบ้านซูด้วย!"

เหออิงฉวนรีบยิ้มพูดว่า:"ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา! พ่อบ้านซูเชิญตามผมมาครับ!"

ซูอานสุ้นรีบพูด:"อิงฉวน นายต้องเตรียมห้องอุ่นๆให้ฉันนะ หนาวเกินไป ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ......"

เหออิงฉวนยิ้มพูดว่า:"ไม่ต้องกังวลครับ ตระกูลเหอมีแต่คนที่ฝึกจะนอนในบ้านที่ไม่มีเครื่องทำความร้อน และส่วนที่เหลือจะเชื่อมความร้อนที่พื้น ห้องมีอุณหภูมิเกือบ 30 องศาเซลเซียส ใส่แขนสั้นก็ไม่มีปัญหา !"

"ดีมากเลย!"ซูอานสุ้นสวมเสื้อแจ็กเก็ตหนาๆ และโพล่งออกมา:"รีบพาฉันไปเถอะ ฉันผิงไฟจนหน้าจะแรกและ….."

เหออิงฉวนรีบทำท่าทางเชิญ และพูดว่า:"พ่อบ้านซู เชิญทางนี้ครับ!"

ซูอานสุ้นลุกขึ้นยืนและพูดกับเหอหงเซิ่งว่า:"ท่านเหอ ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมจะไปกับอิงฉวน นอกจากนี้ เมืองโม่เฉิงนี้มันอยู่ไกลเกินไปจริงๆ และการคมนาคมไม่สะดวก ผมเดาว่าการประสานงานกับเครื่องบินและรถบัสคงต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว เรามีกำหนดจะออกเดินทางตอน 10 โมงเช้าพรุ่งนี้ คุณคิดว่าไง?"

เหอหงเซิ่งพยักหน้าโดยไม่ลังเล:"ไม่มีปัญหา พรุ่งนี้เวลาสิบโมง เราจะออกเดินทางตรงเวลา!"

ซูอานสุ้นยิ้มแล้วคารวะแบบจีน และพูดว่า:"ท่านเหอ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนครับ!"

หลังจากนั้นเขาก็ตามเหออิงฉวนไปที่ห้องพัก

เมื่อเหลือแค่เหอหงเซิ่งที่อยู่ตามลำพัง จู่ๆก็ตกตะลึง

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาจึงรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย

ดูเวลา แม้จะดึกไปนิด แต่สำหรับผู้ฝึกหัดอย่างเหออิงซิ่วแล้ว คงจะไม่เท่าไหร่

ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาเหออิงซิ่ว

เขารู้สึกว่า มีบางคำยังต้องมีการชี้แจงล่วงหน้า

ถ้ารอจนถึงพรุ่งนี้ทั้งตระกูลไปถึงซูหางกันหมดแล้ว ค่อยบอกเหออิงซิ่ว เธอคงจะโกรธตัวเองยิ่งขึ้นอย่างแน่นอน

ก้าวแรกใช้ความรัก แล้วเข้าใจเหตุผล แล้วรวมกับคำมั่นสัญญาของเงินทุน บางทีมันอาจจะช่วยให้เธอเข้าใจเขา และยอมรับการจัดการของเขา!