ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2712

ซูรั่วหลีก็รู้นิสัยคุณตาเป็นอย่างดี

อย่างที่แม่บอก เขาเชื่อมั่นในทัศนคติของตัวเองมากเกินไป

เช่นเดียวกับผู้ที่เชื่อในทฤษฎีระบบโลกเป็นศูนย์กลางในสมัยโบราณ พวกเขาเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาลทั้งหมด ดวงอาทิตย์และดวงดาวทุกดวงโคจรรอบโลก

ทฤษฎีที่ดูเหมือนไร้สาระนี้กินเวลานานหลายพันปีในอารยธรรมสำคัญๆ ของโลก จนกระทั่งศตวรรษที่ 16 ทฤษฎีระบบดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางที่เสนอโดยนิโคเลาส์ โคเปอร์นิคัสได้ถูกทำลายลงทีละน้อย

แสดงให้เห็นว่าคำสี่คำนี้มีรากเหง้าอย่างลึกซึ้ง และมีผลกระทบต่อวิสัยทัศน์และรูปแบบของบุคคล ดังนั้น แม้ว่าเหออิงซิ่วจะบรรยายยาที่เย่เฉินให้ทางโทรศัพท์ เหอหงเซิ่งก็ไม่เชื่อเด็ดขาด

วิธีที่ดีที่สุด และวิธีเดียวในตอนนี้คือ ให้เหออิงซิ่วกลับเมืองโม่เฉิงด้วยตัวเอง และเอายาวิเศษกับเหอหงเซิ่งกับมือเอง มีแต่แบบนี้ ถึงสามารถเปลี่ยนแนวคิดทางปัญญาของเขาได้

ซูรั่วหลีจึงรีบถามว่า:"แม่ ดึกขนาดนี้แล้ว แม่จะไปยังไงล่ะ?"

เหออิงซิ่วพูดอย่างช่วยไม่ได้:"ช่วยไม่ได้ ตอนนี้ไม่มีเที่ยวบินสำหรับการบินพลเรือน เร็วที่สุดก็ต้องรอถึงพรุ่งนี้เช้า มันก็คงจะไม่ทัน ดังนั้นต้องรบกวนให้คุณชายเย่จัดการเครื่องบิน……"

"ได้!"ซูรั่วหลีรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและพูดว่า:"ฉันจะโทรหาคุณชายเย่ให้ค่ะ……"

เหออิงซิ่วห้ามเธอไว้ และพูดว่า:"เรื่องแบบนี้ อย่าไปรบกวนคุณชายเย่เลย เพราะไม่ว่ายังไงคุณชายเย่ก็เป็นคนมีครอบครัวแล้ว เธอโทรหาเขาดึกแบบนี้ เขาคงจะอธิบายให้ภรรยาของเขาฟังยาก อย่าไปรบกวนเขาเลยดีกว่า"

พูดไป เหออิงซิ่วก็พูดต่อ:"แม่คิดว่าคุณชายเย่ไว้วางใจเฉินจื๋อข่ายคนนั้นมากนะ ให้เขาจัดการหลายๆอย่าง แม่เชื่อว่าเฉินจื๋อข่ายมีอำนาจเพียงพอในการจัดการเครื่องบิน ไปหาเขากันเถอะ"

"ไม่เป็นไรครับ"

ตอนนี้เหออิงซิ่วก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของตอนที่มาแล้ว และพูดกับซูรั่วหลีอย่างอาลัยอาวรณ์ไม่อยากจากไปว่า:"รั่วหลี แม่ขอโทษจริงๆ เดิมทีแม่ยังบอกว่าจะอยู่กับเธอคืนนี้ แต่สุดท้ายก็ต้องไปแล้ว......"

ซูรั่วหลียิ้มพูดว่า:"แม่ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันดีใจที่ได้พบคุณมาก นอกจากนี้ ฉันเชื่อว่าหลังจากที่คุณตาเห็นยาวิเศษที่คุณชายเย่ให้มาแล้ว จะต้องเลือกร่วมมือกับคุณชายเย่แน่นอน ถึงตอนนั้นแม่จะได้กลับจินหลิงอีกแน่นอน ถ้าอย่างนั้น เราก็จะได้เจอกันทุกวัน!"

"จ้ะ!"เหออิงซิ่วแตะหน้าของซูรั่วหลี และพูดด้วยความทะนุถนอม:"ลูกรอแม่ที่นี่นะ แล้วแม่จะรีบกลับมา!"

"ค่ะ!"