ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 324

บทที่ 324

ฉะนั้นจึงทำได้แค่สักให้ใหญ่และลึกที่สุดเท่านั้น

คำหนึ่งคำก็กินไปครึ่งหน้าผากของเขาแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่ต้องบอกให้รู้ก็คือ ลายมือของท่านหงห้านั้นน่าเกลียดสุดๆไปเลย！

คำว่าจนนี้ เด็กประถมยังเขียนสวยกว่า

ท่านหงห้าเสริมด้วยรอยยิ้ม หัวเราะอาจารย์เย่ “ผมแค่ไม่คุ้นเคยการใช้มีดเท่านั้นเองครับ มันเลยดูน่าเกลียดนิดหน่อย…..”

เย่เฉินหัวเราะเยาะพร้อมกับถามว่า “บอกมาตามตรง นายเรียนหนังสือมากี่ปี？”

ท่านหงห้าหัวเราะพร้อมพูดว่า “เรียนหนังสือนั้นเรียนมาหลายปีแล้ว ผมเรียนจบชั้นประถมศึกษา แต่ว่าตลอดหกปีมานั้นไม่ได้ตั้งใจเรียนสักเท่าไหร่นี่คือเรื่องจริง…..”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูดว่า “งั้นก็ดีแล้ว ถ้านายสักให้เขาดีเกินไป มันจะเป็นการดูถูกเขาเกินไป”

หลิวหมิงได้ยินเช่นนั้นก็ร้องไห้ออกมา

ความเจ็บปวดที่หน้าผากตอนนี้ไม่สำคัญอีกแล้ว สิ่งที่สำคัญก็คือ มันทำให้เขาเสียโฉมแล้วใช่ไหม？

หงห้ามองไปที่หน้าผากที่เปื้อนเลือดของอีกฝ่าย เขาหยิบกระดาษทิชชู่ที่ยับยู่ยี่ออกมา ซับเลือดให้ จากนั้นก็พูดว่า “มา อีกด้าน！”

หลังจากนั้น หงห้าก็เริ่มสักอีกข้าง

นอกจากนี้เขายังสักอักษรได้ใหญ่มาก ดูแล้วช่างสะดุดตาเสียจริง

แต่เย่เฉินกลับสั่งให้เธอไม่ไปทำจมูก อีกทั้งยังไม่ให้เธอเล่นติ๊กต็อก ต่อไปในอนาคตเธอจะเป็นเน็ตไอดอลได้ยังไงกัน？จะไปโกหกแฟนคลับได้ยังไง？อย่างงี้จะไปล่อลวงพวกคนรวยรุ่นหลังๆยังไกันล่ะเนี่ย？！

พวกเขาทั้งสองได้แต่ร้องไห้ขอร้องวิงวอนโดยมิได้นัดหมาย หวังว่าเย่เฉินจะให้เขาได้มีอนาคตกันสักหน่อย อย่ารีบฆ่าพวกเขาเลย

เย่เฉินแน่นิ่งไม่พูดอะไร เขาพูดกับท่านหงห้าว่า “นายจำสิ่งที่ฉันสั่งให้ดี ถ้ามีอะไรผิดพลาดไป ฉันจะถามนายเท่านั้น！”

ท่านหงห้ายืนตัวตรงพร้อมกับพูดอย่างจริงจังว่า “ท่านอาจารย์เย่ไม่ต้องกังวลไปครับ ผมจะคอยเฝ้ามองสองคนนี้ให้เอง！”

หลังจากพูดเสร็จ เขากัดฟันกรอดๆแล้วมองไปที่สองคนนั้น และพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “พวกน่ารำคาญทั้งสอง จำฉันไว้ให้ดีล่ะ จากนี้ให้คอยรายงานฉันสัปดาห์เว้นสัปดาห์ มาให้ฉันตรวจสอบด้วยตัวเอง ช้าไปแม้แต่วันเดียวฉันจะสั่งไล่ฆ่าพวกแกทันที ถึงเวลานั้น ทุกคนในจินหลิงแม้กระทั่งหนานหว่างก็จะมาตามล่าพวกนาย！ถ้านายหนีออกไปมณฑลอื่น ฉันก็จะส่งลูกน้องคนพิเศษของฉันให้ออกไปตามล่าพวกนายด้วย！จะตามไปจนกว่าจะตายไปข้าง ฟังเข้าใจไหม？”

----------