ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 347

บทที่ 347

สายตาทุกคนมองไปที่เซียวอี้เชียน

เซียวอี้เชียนรู้สึกทั้งอับอายทั้งโมโห ตะโกนด่าเสียงดัง "นายน่ะสิเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ทั้งตระกูลนายล้วนเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ผมจะบอกให้ กูสบายดี!"

เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา "ตรงนั้นของใครใช้ไม่ได้ ตัวเองเท่านั้นที่รู้ดี ที่ควรแข็งไม่แข็ง ปากแข็งแล้วมีประโยชน์อะไร?"

ทุกคนมองที่เซียวอี้เชียน เยาะเย้ยขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

หรือว่าประธานเซียวที่มีชื่อเสียงเลื่องลือคนนี้ สูญเสียความเป็นชายไปแล้วจริงๆ?

ดูแล้วน่าจะเป็นไปได้ ไม่งั้นทำไมเขาต้องวิ่งมาประมูลโสมม่วงชั้นเลิศนี่ล่ะ? อีกอย่างยังคลุกคลีอยู่กับเว่ยฉางหมิงของตระกูลเว่ย

วันนี้ในงานมีแต่คนจากการแพทย์แผนจีน ทุกคนก็รู้ว่าตระกูลเว่ยกำลังศึกษาวิจัยเพิ่มความแข็งแรงให้กับผู้ชาย เป็นยาตัวใหม่ที่สามารถฟื้นฟูสมรรถภาพทางเพศของผู้ชาย ดูแล้ว เซียวอี้เชียนที่คลุกคลีอยู่กับเว่ยฉางหมิง คงอยากจะเป็นคนทดสอบยาคนแรกมั้ง?

เซียวอี้เชียนโกรธจนกัดฟัน อ้าปากด่า "เจ้าคนแซ่เย่ อย่ามาพูดใส่ร้ายคนอื่นที่นี่! กูยังมีความสามารถแข็งแรงอยู่!"

“ เมียน้อยของตัวเองยังส่งให้คนอื่นแล้ว ยังจะมาพูดว่ามีความสามารถ? ถ้ามีความสามารถจริงจำเป็นต้องส่งให้คนอื่นหรอ?”

ใบหน้าเซียวอี้เชียนแดงก่ำ พูดด้วยความโกรธจัด "คุณ ... นี่คุณกำลังพูดเหลวไหลอะไร?!"

เซียวเวยเวยถามอย่างโมโห "เย่เฉิน ทำไมคุณถึงไม่มีเหตุไม่มีผลพูดใส่ร้ายคนบริสุทธิ์!"

ตอนที่เย่เฉินเห็นฉินเอ้าเสวี่ยนเพิ่งมาถึง ก็รู้ว่าเธอมีความในใจ และดูออกมาเธอมีอะไรจะพูดกับตัวเอง เห็นเธอในที่สุดก็รวบรวมความกล้าพูดออกมา พยักหน้าพูดว่า “ได้ คุณไปส่งผม”

ฉินเอ้าเสวี่ยนมองเย่เฉินอย่างซาบซึ้งพูดด้วยความเคารพ “อาจารย์เย่เชิญค่ะ!"

ฉินเอ้าเสวี่ยนเดินตามเย่เฉินจนถึงประตูอย่างอ่อนน้อม

เย่เฉินมองไปฉินเอ้าเสวี่ยนที่ท่าทางลังเล จึงเอ่ยปากถาม "เอ้าเสวี่ย บอกมาตามตรง คุณมีเรื่องอะไรในใจใช่ไหม?"

ฉินเอ้าเสวี่ยนกัดริมฝีปากล่าง พูดด้วยความเขินอายจนหน้าแดง “อาจารย์เย่ ท่านมองออกหรอ ... "

------------