ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 378

บทที่ 378

เย่เฉินพยักหน้าแล้วถามชายหกคนนั้น “แล้วพวกคุณรู้จักเขาไหม?”

ชายทั้งหกทำหน้ามึนงง ดูเหมือนพวกเขาจะฟังภาษาจีนไม่ออกเลย

แต่ในขณะนี้ เฉินจื๋อข่ายเข้ามาและแปลประโยคเป็นภาษาญี่ปุ่นให้กับพวกเขาทั้งหกคน จากนั้นทั้งหกคนก็ส่ายหัวและพูดพล่อยๆ ออกมา

ทันทีนั้น เฉินจื๋อข่ายก็หันมาพูดกับเย่เฉิน “คุณชายครับ พวกเขาบอกว่าไม่รู้จักโคบายา ชิอิจิโร่เลยครับ”

“อ้อ” เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูดอย่างแผ่วเบา “ในเมื่อไม่รู้จักกัน งั้นผมจะสุ่มเลือกใครสักคนในนี้ออกมาสับเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน จากนั้นจะเหลือเพียงแค่ห้าคน”

“ครับ!” เฉินจื๋อข่ายรีบแปลประโยคของเย่เฉินและคนทั้งหกก็เกิดอาการผวาทันที

พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเย่เฉินแค่ถามประโยคเดียวก็จะจับพวกเขาไปเป็นอาหารสุนัขแล้ว!

เขาโหดเหี้ยมขนาดนี้เลยหรือ?!

เย่เฉินหันไปพูดกับหงห้าว่า “หงห้า ที่นี่เป็นถิ่นคุณ คุณน่าจะคุ้นเคยกว่าใครดี คุณช่วยพาคนทั้งหกคนนี้ออกไปชั่งน้ำหนักทีละคน จากนั้นเลือกคนที่มีน้ำหนักมากที่สุดไปหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน ส่วนห้าคนที่เหลือก็ให้ยืนมองอยู่ข้างๆ! แล้วค่อยพากลับมาซักถามใหม่!”

หงห้าถามด้วยความเคารพ “คุณชายครับ แล้วถ้าพวกมันยอมรับก่อนล่ะครับ?”

เย่เฉินพูดเบาๆ “ตอนนี้สายไปแล้ว ต่อให้ยอมรับก็ต้องหั่น!”

โคบายา ชิอิจิโร่ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว สิ่งที่เขาแตกต่างจากคนทั้งหกคนนั้นคือเขาเข้าใจภาษาจีนและเข้าใจความหมายของเย่เฉินทันที!

เอาคนเป็นไปหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน คุณชายตระกูลเย่โหดร้ายขนาดนั้นเลยหรือ?!

ถ้าเราเป็นคนถูกหั่นจะทำไง?!

ดังนั้นเขาจึงรีบวิงวอน “คุณชายเย่ครับ ผมจะบอกแล้ว ผมจะบอกทุกอย่างครับ! ผมให้พวกมันไปชิงยาวิเศษของซือเทียนฉีเองครับ ผมผิดไปแล้ว ให้อภัยผมเถอะครับ หรือคุณช่วยบอกผมว่าคุณต้องการเงินชดใช้เท่าไหร่ ผมยินดีจะชดใช้ให้คุณครับ!”

เย่เฉินสีหน้ามืดมน “ยาอยู่ไหน?”

โคบายา ชิอิจิโร่ตอบ “ยาอยู่ที่ผู้ช่วยของผมครับ ตอนนี้เขาเข้าไปในสนามบินแล้ว......”

เย่เฉินถามอีกครั้ง “เครื่องบินออกบินไปแล้วใช่ไหม?”

โคบายา ชิอิจิโร่พยักหน้าตอบ “น่าจะบินแล้วครับ ตอนนี้คงออกจากน่านฟ้าของประเทศจีนไปแล้วครับ!”

เย่เฉินกัดฟันพูด “นายกล้าปล้นยาวิเศษของประเทศจีนที่เป็นมรดกที่บรรพบุรุษของเราทิ้งไว้ให้งั้นเหรอ? ดี! ดีมาก ในเมื่อยาวิเศษถูกนำออกไปที่ญี่ปุ่นแล้ว งั้นชีวิตของนายก็ทิ้งไว้ในประเทศจีนเลยก็แล้วกัน!”

............