ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 494

บทที่ 494

ทันทีที่เดินเข้าประตู ชายคนนั้นก็มีสีหน้าสงบ และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "แม่ง ใครกันกล้าติดหนี้ป้ารองแล้วไม่คืน? "

เหอเหลียนชี้ไปที่หม่าหลันทันที และพูดว่า: "หัวเฉียง เธอเอง! "

ผู้มาเยือนคือหลานชายคนโตของเธอ เหอหัวเฉียง

สายตาเย็นชาของเหอหัวเฉียง จ้องมองไปที่หม่าหลัน และพูดว่า: "ดีนี่ เธอใช่ไหมที่ติดหนี้แล้วไม่คืน? รู้ไหมว่ากูเป็นใคร ไม่อยากอยู่ในเมืองจินหลิงแล้วใช่ไหม?! "

หม่าหลันตกใจจนตัวสั่น และพูดว่า: "ฉัน... ฉันไม่มีเงินจริงๆ ... "

เหอเหลียนพูดอย่างเย็นชา: "เลิกพูดไร้สาระกับฉันเสียที ไม่มีเงินก็เอาบ้านพักตากอากาศมา เราจะได้ไม่ติดค้างกัน!”

หม่าหลันแทบทรุด และตะโกนว่า: "ฉันไม่มีเงิน! ฉันไม่มีเงินเลย! เธอจะตีฉันให้ตายฉันก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้น! "

เหอหัวเฉียงก้าวไปข้างหน้า จับผมหม่าหลัน และตบหน้าเธออย่างแรง

เสียงดังเพี๊ยะ แก้มของหม่าหลันแดงและบวม เลือดกำเดาถึงกับไหลออกมา

หม่าหลันนั่งอยู่บนพื้นและตะโกนอย่างจนตรอก เหอหัวเฉียงตบหน้าเธออีกครั้ง และด่าว่า: "แม่ง อย่ามาอ้ำอึ้งกับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะฉีกปากแกให้เละ! "

หม่าหลันตกใจกลัว รีบหุบปากทันที มองเหอหัวเฉียง ไม่กล้าแม้แต่จะถอนหายใจ

เหอหัวเฉียงเตะหม่าหลันหงายลงกับพื้น ปลายท้ายเหยียบลงบนใบหน้าของเธอ และเหยียบลงกับพื้นอย่างแรง ถามอย่างเย็นชา: "ฉันจะถามแกอีกครั้ง แกยังไม่จ่ายเงินอีกเหรอ? "

หม่าหลันถูกตีอย่างเจ็บปวดแทบทนไม่ไหวไปทั่วร่างกาย ร้องไห้และคร่ำครวญว่า: "พี่เหลียน พี่ได้โปรดเห็นแก่ความเป็นเพื่อน ครั้งนี้ก็ยกโทษให้ฉันเถอะ! "

เหอเหลียนขมวดคิ้วและพูดว่า: "ฉันกับเธอเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว ไม่ถือว่าเป็นเพื่อน อีกอย่าง เพื่อนแบบไหน ที่จะยอมให้เงินห้าสิบห้าล้านหยวนไปฟรีๆ โดยที่ไม่ต้องคืน? "

เหอหัวเฉียงที่เหยียบหม่าหลันไว้ใต้เท้ายังขู่ว่า: "นังแก่ อยากหนีหนี้? เห็นพี่น้องเหล่านี้ของฉันไหม? เดี๋ยวให้พวกเขาทยอยรับใช้แก แล้วถ่ายวิดีโอให้แก ฉันว่าช่วงวัยแก น่าจะดุดันเหมือนสัตว์ป่า สามีแกคงจะทำให้แกพอใจไม่ได้ล่ะสิ? วันนี้ก็ให้หนุ่มๆ สิบกว่าคนนี้ทำให้แกสดชื่นหน่อยเป็นไง!”

หม่าหลันตกใจวิญญาณแทบล่องลอยในทันใด!

ยังต้องถ่ายวิดีโอด้วย?!

ตัวเองอายุ 50 กว่าแล้ว คนเหล่านี้ยังต้องการให้ถ่ายวิดีโออยู่อีกเหรอ?

ถ้าวิดีโอนี้ถูกแพร่ออกไป หน้าแก่ๆ ใบนี้จะเอาไปไว้ไหน?

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าตัวเองถ่ายวิดีโอนี้ ก็เทียบกับว่าเอาจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของตัวเอง มอบให้กับอีกฝ่าย

มีสิ่งนี้เป็นสิ่งบีบบังคับ ตัวเองก็เป็นเหมือนตุ๊กตาที่มีคนชักใย

หากตัวเองกล้าที่จะไม่คืนเงิน หรือโทรแจ้งตำรวจ อีกฝ่ายสามารถเผยแพร่วิดีโอนี้ และทำให้ตัวเองเป็นที่หัวเราะในเมืองจินหลิงได้!

วิดีโอนี้ ไม่ว่ายังไงก็ถ่ายไม่ได้!

------------

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน