ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 503

บทที่ 503

เหอเหลียนทรุดลง

ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เย่เฉินที่ดูไม่เป็นอันตรายใดๆ จะเป็นคนที่ใช้วิธีโหดเหี้ยมเช่นนี้!

เขาหักนิ้วทั้งสิบของตน แล้วยังจะเล่นเป่ายิ้งฉุบอีก ตนก็ออกได้แค่กระดาษ แบบนี้เล่นไปไม่เท่าไหร่ก็ต้องแพ้ๆไปเท่านั้นแน่ๆ?

เย่เฉินมองไปที่เหอเหลียน พูดด้วยสีหน้าที่่ไร้อารมณ์ว่า “มา เริ่มได้”

พูดจบ เย่เฉินก็สะบัดมือไปมา ปากก็พึมพำพูดว่า “เป่ายิ้งฉุบ!”

ทันทีที่สิ้นเสียง เขาก็ทำมือเป็นรูปกรรไกรทันที

ส่วนเหอเหลียนนั้นก็ไม่มีปัญญาที่จะบังคับนิ้วมือตนเองได้ จึงได้แต่มองไปที่เย่เฉินด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึกเหมือนกับตอนที่เสียแม่ไปอย่างไงอย่างงั้น

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “ผมออกกรรไกร คุณออกกระดาษ นั่นก็แปลว่าผมชนะแล้วน่ะสิ คุณติดเงินผมสิบล้านแล้วนะ”

พูดเสร็จ เย่เฉินก็พูดต่อว่า “มา เรามาเล่นตาที่สองกันเถอะ”

“เป่า ยิ้ง ฉุบ!”

“โอ้ ผมชนะอีกแล้ว คุณติดเงินผมยี่สิบล้านแล้วนะ”

“มา ตาที่สาม!”

“เป่า ยิ้ง ฉุบ!”

“คุณนี่ซื่อสัตย์เสียจริงนะ ทำไมออกแต่กระดาษล่ะ?ช่วยไม่ได้จริงๆ คุณติดเงินผมสามสิบล้านแล้วนะ”

เหอเหลียนรู้สึกเสียใจและกลัวไปหมด สีหน้าของเธอช่างดูขาวซีดไปหมด

เธอทำลายคนไปไม่น้อยเลยทีเดียว มีผู้คนนับไม่ถ้วนที่ถูกเธอทำลายครอบครัวพังเลยก็มี แต่เธอก็ไม่เคยสนใจเลยแม้แต่น้อย

เธอคิดแต่เพิ่งหาเงิน หาเงินให้กับตัวเอง สิ่งอื่นไม่ได้สำคัญอีกต่อไป

ดังนั้น ตอนนี้การชำระแค้นถึงได้มาหาเธอ

เย่เฉินต้องการส่งลูกชายและลูกสาวที่เธอบ่มเพาะเลี้ยงดูมา ส่งทั้งคู่ไปขุดถ่านหินที่เหมืองถ่านหินดำ!

การทำลายทั้งชีวิตของเธอ โดยการลักพาตัวสิ่งที่เป็นทั้งสติปัญญาและกำลังกายของเธอนั้น ถือเป็นการลงโทษที่ดีที่สุดแล้ว!

----------

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน