ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 526

บทที่ 526

รถยังไม่ทันจอด อู๋ซินเงยหน้าขึ้นก็เห็น ชายคนหนึ่งอยู่ด้านนอกรีบเข้ามาต้อนรับทันที เขายืนอยู่ข้างกระจกรถ แล้วโค้งตัวทำความเคารพอย่างนอบน้อมให้กับพ่อของตัวเอง

อู่ตงไห่หันไปพยักหน้าให้เขา แล้วก็พูดกับอู๋ซิน： “คนนี้ ก็คือคนที่พ่อบอกว่าชื่อ หลิวกว่าง”

อู๋ซินตกใจจนตาค้าง

พอรถจอดนิ่งแล้ว หลิวกว่างก็รีบยื่นมือมาเปิดประตูรถให้อู๋ตงไห่ แล้วพูดขึ้นพร้อมยิ้มหน้าบาน： “หลิวกว่าง ทำความเคารพท่านประธานอู๋กับคุณชายอู๋.......”

อู๋ตงไห่ตอบรับ แล้วพูดเสียงเรียบ： “มาได้เร็วดีนี่”

หลิวกว่างรีบพูดขึ้นทันที： “กระผมคิดไม่ถึงว่าคุณจะเชิญมางานเลี้ยงด้วย ดังนั้นเลยกลัวว่าจะมาสาย”

เดิมที ตลอดทั้งชีวิตนี้หลิวกว่างจะไม่มีทางมาเหยียบที่เทียนเซียงฝู่เด็ดขาด

เพราะหงห้าไม่ใช่แค่สักลงไปที่หน้าลูกชายคนเดียวของเขาเท่านั้น แถมยังมีข้อแม้ให้ทุกๆ วันศุกร์ ลูกชายเขาต้องมารายงานที่เทียนเซียงฝู่ด้วย เพื่อให้เขาได้ตรวจสอบว่ารอยที่หน้าผากไม่มีปัญหาอะไร ถ้าหากว่ารอยมันบางเกินไป ก็ต้องสักลงไปเพิ่ม ถือได้ว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานมาก！

ความน่าอับอายนี้ ทำให้หลิวกว่างเคียดแค้นหงห้าจนเข้ากระดูก ดังนั้น ถึงจะให้ตายยังไงเขาก็ไม่มีทางมาในที่ของหงห้าเด็ดขาด

แต่ว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกัน

ถึงเขาจะฝันไปก็ไม่คาดคิดว่า คนใหญ่โตอย่างตระกูลอู๋ อู๋ตงไห่ จะโทรติดต่อเขา เพื่อจะเลี้ยงข้าวที่เทียนเซีงฝู่ แถมเขายังได้รับเชิญเป็นแขกในงานอีกด้วย

แต่ว่า เขายังคิดจะลองใจดูอีกสักหน่อย จึงพูดขึ้น： “ยอมเป็นสุนัขรับใช้ตระกูลอู๋ คุณยังไม่มีความสามารถพอ แต่ดูจากท่าทางแล้วก็ถือว่าใช้ได้อยู่ แต่ถึงยังไงต่อไปผมก็ต้องการคนทำงานในจินหลิงให้สักคน คุณก็ลองตั้งใจทำงานให้ผมก่อน หลังจากนี้ผมไม่ทำให้คุณเสียใจแน่”

หลิวกว่างแสดงออกมาว่าดีใจมาก แล้วก็ยื่นมาคำนับเขาไม่หยุด พลางพูดขึ้น： “ขอบพระคุณท่านประธานมากๆ เพื่อรับใช้ท่านประธาน กระผมจะพยายามอย่างสุดความสามารถ！”

อู่ตงไห่ตอบรับคำหนึ่ง แล้วก็พูดขึ้น： “พอแล้ว เวลาก็น่าจะสมควรแล้ว ผมว่าหงห้าก็คงเตรียมทุกอย่างรอแล้ว คุณเข้าไปพร้อมกันกับผมละกัน”

พอได้ยินหงห้าสองคำ หลิวกว่างก็มีทีท่าโกรธแค้นอย่างมาก แต่เขาก็ยังต้องโน้มตัวลงอยู่ เพื่อเป็นการเชื้อเชิญให้อู๋ตงไห่เดินมา แล้วก็พูดขึ้นอย่างถ่อมตน： “เชิญท่านประธานอู๋！”

-------