ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 631

บทที่631

แม้ว่าอู๋ตงไห่จะเป็นมหาเศรษฐี แต่เขาก็ไม่ใช่คนใจกว้าง

กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า ในสายตาของเขา เงินที่ไม่ควรใช้ ก็ไม่ถูกใช้ไปอีกต่อไป

ตัวอย่างเช่นไอ้สวะทั้งห้าอย่างจางจื่อโจว

บอดี้การ์ดมือหัก แม่งเปิดประตูรถยังไม่ได้ด้วยซ้ำ เอามาทำอะไรล่ะ?

เงินเดือนของพวกเขาสูงอย่างน่าขัน หากยังเก็บพวกเขาไว้ มันคงเป็นเพียงการกุศล และให้เงินบำนาญแก่พวกเขา

ดังนั้น พวกเขาควรถูกขับออกไปโดยเร็วที่สุดในเวลานี้

ยิ่งไปไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

เงินชดเชย 500,000 จริงๆอู๋ตงไห่ไม่อยากจะจ่าย

ดังนั้น เขารู้สึกว่าเขาเป็นคนใจกว้างมากอยู่แล้ว

แต่ว่า จางจื่อโจวพวกเขาไม่คิดแบบนี้แน่นอน!

ตอนนี้ตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว!

คนไร้ประโยชน์หมายความว่าไง? ทั้งชีวิตนี้ ก็เท่ากับว่าเป็นคนไร้แขน!

คนไร้แขน กินนอน ไม่ว่าอะไรก็ต้องการคนดูแล?

ในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า จะมีที่ต้องให้ใช้จ่ายเงินมากขึ้น!

พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะตระกูลอู๋ ในตอนนี้ตระกูลอู๋ซ้ำเติม นั่นมันหมายถึงการฆ่าพวกเขาไม่ใช่เหรอ? !

เมื่อเห็นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเฉินจื๋อข่าย อู๋ตงไห่ก็รู้สึกกลัว แต่เขาไม่กล้าละเลย เขารีบเก็บสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ประธานเฉิน คุณมาได้ไงครับ?"

ไม่คิดเลยว่าเฉินจื๋อข่ายจะหน้าบึ้ง และพูดด่าว่า:"อู๋ตงไห่ ไอ้หมาบ้ามึงช่างกล้านัก!รู้หรือไม่ว่าป่ายจินฮ่านกงเป็นทรัพย์สินภายใต้ชื่อตระกูลเย่ของเย่นจิง?"

ทันใดนั้น สีหน้าของอู๋ตงไห่ก็ตกตะลึง อดสงสัยไม่ได้ว่าเฉินจื๋อข่ายโกรธมาจากไหนกัน?

ก่อนหน้านี้ฉันยังคุยและหัวเราะกับฉันอยู่เลย ทำไมเผลอแป๊บเดียว ก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ไม่เห็นอกเห็นใจแบบนี้?

ถึงขั้น ด่าตัวเองว่าหมาตรงๆเลย? !

แต่ว่า ไม่ว่าเขาจะไม่พอใจแค่ไหน ก็รู้ว่าเขาไม่สามารถทำผิดกับเฉินจื๋อข่ายได้

ดังนั้น อู๋ตงไห่จึงรีบพูดด้วยความเคารพว่า:"ประธานเฉิน แน่นอนผมรู้ว่าป่ายจินฮ่านกงเป็นทรัพย์สินของตระกูลเย่ พูดตามตรง ความเคารพของผมที่มีต่อตระกูลเย่ เปรียบเสมือนสายน้ำที่ไหลเชี่ยวกรากไม่สิ้นสุด และผมยังหวังว่าจะสามารถพึ่งพาคุณได้ ทำความคุ้นเคยกับตระกูลเย่ และผมจะรับใช้ตระกูลเย่ในอนาคต…..."

เฉินจื๋อข่ายมองไปที่อู๋ตงไห่ ยกมือขึ้นแล้วตบเขาอย่างรุนแรง จากนั้นเตะเขาลงไปที่พื้น