ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 655

บทที่ 655

ตรงระเบียง เซียวชูหรันกอดหม่าหลันเอาไว้ ร้องไห้และกล่าวว่า “แม่ ตอนนี้พ่อกำลังโกรธอยู่ ให้เวลาพ่อหน่อย พ่อหายโกรธแล้วจะดีขึ้นเอง แม่อย่าคิดสั้นเด็ดขาด!”

หม่าหลันปีนขึ้นไปบนหน้าต่าง ร้องไห้เสียงดังและกล่าวว่า “ลูกสาวที่ดีของแม่ อย่าห้ามแม่เลย คืนนี้เป็นวันตายของแม่ หลังจากนี้หากมีเทศกาลอะไรก็อย่าลืมเผากระดาษเงินให้แม่ด้วย ลูกอย่าอกตัญญูเหมือนเย่เฉิน เขาไม่เคยเผากระดาษเงินให้กับพ่อแม่ที่ตายไปแล้ว! พ่อแม่ที่อยู่ในยมโลกไม่มีเงินใช้จ่าย พวกเขาก็จะมาเข้าฝันเพื่อจะให้เขาเผากระดาษเงินไปให้.........”

เมื่อเย่เฉินได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที!

หม่าหลันน่ะ หม่าหลัน คุณสุดยอดมาก คราวก่อนที่โรงพยาบาล เขาไม่ระวังบังเอิญทำเช็คมูลค่าหนึ่งร้อยล้านที่ซ่งหวั่นถิงให้ไปตกอยู่ในมือคุณ คุณเกือบจะได้โชคครั้งใหญ่!

โชคดีที่คุณไม่เชื่อ นำเช็คกลับมาหาเรื่องผมอีก ถ้าหากคุณนำไปแลกเปลี่ยนเงินสดหนึ่งร้อยล้านได้จริง ๆ คุณไม่โอ้อวดไปจนถึงบนฟ้าเลยหรือ?

สิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่า คุณเป็นคนที่ไม่มีวาสนาจะเป็นคนรวย

ดังนั้น เขาจึงอดไม่ได้ที่จะอธิษฐานในใจ พ่อตาน่ะ พ่อตา คุณต้องใจแข็งสักครั้ง คุณต้องหย่ากับผู้หญิงปากร้ายคนนี้ให้ได้!

เมื่อคุณหย่าแล้ว ผมจะดูแลคุณเอง เพราะผมมีเงินมากมายอยู่แล้ว เพียงแค่เจียดเงินเล็กน้อยให้คุณ มันก็เพียงพอแล้วสำหรับที่จะทำให้คุณอยู่อย่างสบายไปตลอดชีวิต บางทีคุณอาจจะได้พบกับผู้หญิงที่ดี มีรักครั้งใหม่!

ตอนนี้ เซียวชูหรันรู้สึกเสียใจมาก ร้องไห้และกล่าวว่า “แม่ มีเรื่องอะไรทำไมไม่พูดกันดี ๆ ทำไมต้องพยายามคิดฆ่าตัวตาย? ถึงจะหย่ากับพ่อจะจริง ๆ ชีวิตมันก็ต้องดำเนินไปไม่ใช่หรือ? ทำไม่แม่ถึงคิดสั้น?”

หม่าหลันร้องไห้เสียงดัง แล้วกล่าวว่า “ฉันติดตามพ่อของลูกตั้งแต่ตอนสาว ๆ ฉันท้องก่อนแต่งงาน ถูกคนนินทาต่าง ๆนานา แต่ฉันไม่โกรธหรือไม่เคยบ่น แค่อยากใช้ชีวิตกับพ่อของลูกเท่านั้น ไม่คาดคิดว่าหลังจากที่ผ่านความทุกข์และความเหนื่อยมาแล้ว ตอนนี้พ่อของลูกจะหย่ากับฉัน......”

ขณะพูด เธอตะโกนด้วยความสิ้นหวัง “ฉันยังจะมีมีชีวิตอยู่ไปทำไมกัน ให้ฉันตายเสียจะดีกว่า!”

เสียงหม่าหลันตะโกนอยู่ที่หน้าต่าง ทุกคนในชุมชนเกือบจะได้ยินหมด

จากนั้น ชั้นล่างก็มีคนตะโกนว่า “สาวใหญ่ อย่าคิดสั้น มีอะไรสำคัญไปกว่าการมีชีวิตอยู่หรือ!”

ขณะนี้ ได้ยินคนข้างนอกด่าด้วยความโกรธสุดขีดว่า “อีหญิงเลว แกเชื่อไหมฉันจะฟันแกให้ตายทันทีเลย?”

หม่าหลันไม่เกรงกลัวและด่ากลับไปว่า “มึงมาสิ ไอ้เชี้ย กูไม่กลัวมึงหรอก? กูบอกมึง ยังไงกูก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ถึงเวลากูจะตายไปพร้อมกับมึง!”

จากนั้น หม่าหลันก็ด่าไปอีกว่า “ไอ้เชี้ยถ้ามึงแน่จริงก็บอกบ้านเลขที่มา กูจะใช้มีดกรีดข้อมือที่หน้าประตูบ้านมึง! ให้เลือดไหลเข้าไปบ้านมึง! แล้วจะแขวนคอตายอยู่หน้าประตูบ้านมึง! วิญญาณของกูจะไม่ไปไหนจะอยู่หลอกหลอนมึงไปตลอดชีวิต!”

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินเช่นนั้น เขาก็ตกใจทันที

คนเชี้ยมโหดอย่างหม่าหลัน คนธรรมดาไม่สามารถล่วงเกินเธอได้จริง ๆ หม่าหลันคือใคร? ถ้ากัดกับสุนัขพันธุ์ทิเบตันมาสทิฟก็ไม่เสียเปรียบแน่นอน คนธรรมดาไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเธอได้!

หม่าหลันยิ้มเยาะเมื่อเห็นชายคนนั้นแพ้และถอยไป ไอ้เด็กเปตยังกล้ามาเสแสร้งต่อหน้ากูอีก? กูสามารถยืนด่าอยู่หน้าบ้านมึงเป็นเวลาสามสัปดาห์โดยไม่ซ้ำได้ ถ้าไม่ด่าจนแม่ของมึงจำมึงไม่ได้ เวลา 40 กว่าปีที่กูมีชีวิตอยู่ก็เปล่าประโยชน์!

------------