ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 723

บทที่ 723

หม่าหลันก็ตกใจกับเสียงที่ดังออกมา

พอจับจ้องมองไป ที่แท้ก็เป็นนายหญิงใหญ่เซียวนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น ชี้หน้าด่าตนเองอยู่

นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่คิดเลยว่า จะได้พบกับหม่าหลันในเรือนจำ

อีกอย่าง หม่าหลันยังได้ใส่ชุดนักโทษเหมือนกับตนเองด้วย ดูไปก็รู้ว่า คงจะทำผิดอะไรแล้วโดนจับมา！

หลังจากที่หม่าหลันเห็นนายหญิงใหญ่เซียวและเซียวเวยเวย ในใจก็สับสนอย่างมาก

เธอไม่คิดเลยว่า ตนเองจะถูกจัดการให้มาพักห้องขังเดียวกับพวกเธอ

เมื่อครู่ยังคิดอยู่เลยว่า อย่าให้ได้อยู่กับพวกเธอเลย ไม่คิดเลยว่าจะซวยขนาดนี้

ดังนั้นเธอก็เลยอาศัยจังหวะที่ผู้คุมยังเดินออกไปไม่ไกล รีบตะโกนออกไปทางช่องเล็กๆ ของประตูเหล็กว่า “ผู้คุม ย้ายห้องให้ฉันได้ไหม ฉันไม่อยากพักอยู่กับพวกมัน”

ผู้คุมหญิงก็พูดอย่างไรสีหน้าว่า “คุณคิดว่าเรือนจำเป็นบ้านคุณรึไง? ที่อยากจะเปลี่ยนก็ได้? ถ้าไม่อยากอยู่ในเรือนจำ ก็อย่าทำความผิดสิ ทำผิดไปแล้วไม่ใช่รึไง?”

หม่าหลันรีบอธิบายว่า “ฉันบอกพวกคุณไปหมดแล้ว ว่าเรื่องนั้น ไอ้ลูกเขยตัวดีของฉันมันเป็นคนทำ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย พวกคุณก็ไปจับมันสิ ปล่อยฉันไป ขอร้องล่ะ”

ผู้คุมหญิงก็ไม่สนใจสายตาที่ขอร้องของหม่าหลัน และตอบไปว่า “อย่าพูดมาก ด้วยความผิดของคุณ ชีวิตนี้ก็อย่างหวังว่าจะได้ออกมาเลย”

พูดจบ ก็หันตัวเดินกลับออกไป

เซียวเวยเวยก็โมโห “หม่าหลัน แกว่าไงนะ？！”

“หม่าหลันเบะปากพูดว่า “ก็บอกว่าให้แกไปยืนขายตัวตามถนนไง ทำไมล่ะ? ไม่ยอมหรือ? ตัวเองเป็นอย่างไร ตัวเองก็ย่อมรู้ดีไม่ใช่รึไง? เซียวอี้เชียนกับเว่ยฉางหมิงเป็นยังไง หรือจะต้องให้ฉันเตือนสติแกห้ะ?”

ตอนนี้นายหญิงใหญ่เซียวก็โมโหจนตัวสั่น แล้วก็ตั้งใจมองไปยังจางกุ้นเฟิน จากนั้นก็ชี้ไปยังหม่าหลันแล้วพูดว่า “หม่าหลัน！ตระกูลเซียวของเรามีสะใภ้อย่างแก มันเป็นความอัปยศของตระกูล！”

พอคำพูดนั้นจบลง จางกุ้นเฟินที่อยู่ข้างๆ ก็โมโห

เธอลุกขึ้นพรวด ชี้หน้าหม่าหลันถามนายหญิงใหญ่เซียวไปว่า “นี่ก็คือลูกสะใภ้สารเลวของคุณน่ะหรือ?”

------------