ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 725

บทที่ 725

ตอนที่หม่าหลันถูกรุมตบในเรือนจำ เย่เฉินก็ได้รับสายจากเฉินจื๋อข่าย

เฉินจื๋อข่ายก็พูดขึ้นว่า “นายน้อยครับ หม่าหลันถูกจับเข้าเรือนจำแล้วครับ เอาเธอไปอยู่ห้องขังเดียวกับนายหญิงใหญ่เซียวและเซียวเวยเวย”

เย่เฉินถามว่า “ไปทักทายกับผู้คุมรึยัง?”

เฉินจื๋อข่ายตอบว่า “ผมได้สั่งลูกน้องผมไปแล้ว ได้ทักทายไปยังผู้รับผิดชอบของเรือนจำแล้ว หม่าหลันจะโดนรังแกอย่างไรด้านใน ก็จะไม่มีใครดูแลเธอ”

“ดีมาก” เย่เฉินพูดเสียงเย็นว่า “ให้เธอได้รับโทษในนั้นเสียหน่อย！”

เฉินจื๋อข่ายรีบถามว่า “นายน้อยครับ ให้ผมจัดการส่งคนไปจัดการเธอข้างในเลยไหมครับ? แบบนี้เธอจะได้ไม่สามารถมาสร้างปัญหาให้คุณได้อีก”

เย่เฉินก็ลังเลสักพัก แล้วพูดว่า “อย่าเพิ่งรีบร้อน เดี๋ยวผมดูสถานการณ์ก่อน”

สำหรับเย่เฉินแล้ว เขาหวังว่าแต่นี้เป็นต้นไป หม่าหลันจะหายออกไปจากชีวิตของตนเองและเซียวชูหรัน

แล้วอีกอย่าง เขาเชื่อว่าเซียวไหล่ควนก็คงจะไม่มีความเห็นกับเรื่องนี้ กลับกันเขาคงจะโล่งอกด้วยซ้ำ

แต่ว่า ทางเซียวชูหรันนั้น ก็พูดยากหน่อย

ตามที่เย่เฉินรู้จักเธอ เธอเป็นคนที่กตัญญูมาก เป็นผู้หญิงที่มีคุณธรรมมาก ถ้าหากว่าแม่เธออยู่ดีๆ ก็หายไปจากโลกนี้ ชีวิตนี้เธอก็คงจะปล่อยวางยาก

ดังนั้น เย่เฉินก็จะดูท่าทีของเซียวชูหรันก่อน

เพื่อที่จะไม่ให้เซียวชูหรันมองอะไรออก ตอนเย็นที่เขาไปซื้อผักที่ตลาด ก็ยังซื้อมาในจำนวนคน4คนกิน แล้วยังซื้อของที่หม่าหลันชอบกินมาด้วย

เพิ่งพูดจบ หม่าหลันที่หน้าตาบวมเขียวก็คลานไปยังเธอ ปากก็ตะโกนร้องไห้พูดว่า “ผู้คุมช่วยด้วยผู้คุม！พวกมันรุมตบฉัน มันจะฆ่าฉันให้ตาย！คุณต้องลงโทษพวกมันให้หนักๆ เลยนะ！”

ผู้คุมก็มองเธออย่างคิ้วขมวด แล้วก็นึกคำที่เจ้านายสั่งไว้ จากนั้นก็เห็นเธอเป็นอากาศไปเสีย ไม่สนใจ แล้วก็หันมาพูดกับพวกจางกุ้ยเฟินว่า “ห้องพวกคุณส่ง2คนไปยกข้าวมา”

จางกุ้ยเฟินเห็นหม่าหลันฟ้องออกไปอย่างนั้น ก็เริ่มกังวล กลัวว่าจะโดนขังเดี่ยว แต่ไม่คิดเลยว่าผู้คุมจะไม่สนใจเธอ ก็เลยโล่งอกไป แล้วก็รีบสั่งผู้หญิงข้างๆ ไปว่า “พวกเธอ2คนตามผู้คุมไปเอาข้าวไป！”

“ได้เลย” สองคนนั้นก็รีบลุกขึ้น แล้วมายืนข้างๆ ผู้คุม

ผู้คุมก็กวักมือเรียก “ไปกับฉัน”

ตอนกำลังพูด หม่าหลันก็ไปกอดขาของเธอ แล้วร้องไห้พูดว่า “ขอร้องล่ะ เปลี่ยนห้องให้ฉันเถอะ ไม่อย่างนั้น พวกมันเอาฉันตายแน่！”

------------