ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 755

บทที่ 755

เซียวฉางควนคิดง่ายๆ เพราะว่าเขากังวลว่าอีก2-3วัน หม่าหลันก็จะกลับมา

ถ้าอยู่ดีๆ เธอกลับมา ตนเองก็จะไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว

ให้ตาย เขาก็ไม่กล้าเชิญหานเหม่ยฉิงมากินข้าวที่บ้าน ตอนที่หม่าหลันอยู่หรอก

แบบนั้นล่ะก็ หม่าหลันจะต้องฟันเขาตายแน่ๆ

ดังนั้นเขาคิดว่า ถ้าอยากจะมีโอกาสแบบนี้ จะต้องรีบๆ หน่อย ยิ่งเร็วยิ่งดี

ในใจหานเหม่ยฉิงก็คิดถึงเรื่องเก่าๆ

เนื่องจากบ้านเก่าของเธอคือซูหาง ดังนั้นตอนที่มาเรียนมหาลัยที่เมืองจินหลิงนั้น ก็ได้แต่อยู่ในหอพัก

อีกอย่าง ตอนนั้นที่จีบกันใหม่ๆ ก็ค่อนข้างน่าอาย ง่ายๆ และไม่อยากให้ที่บ้านรับรู้ ดังนั้นเธออยากทำกับข้าวให้ฉางควนกินมาตลอด แต่ก็ยังไม่มีโอกาสที่เหมาะสมเสียที

ตอนนั้นก็ไม่ได้สบายเหมือนตอนนี้

ถ้าหากตอนนี้อยากจะทำกับข้าวให้คนที่รักกิน ก็ไปหาอพาร์ทเมนต์ หรือไม่ก็ไปเช่าห้อง เพื่อแก้ปัญหานี้ไปก่อน อีกอย่างพวกอุปกรณ์เครื่องครัวต่างๆ ก็มีพร้อมแล้ว

แต่ว่าในตอนนั้น ไม่ได้มีพร้อมแบบตอนนี้

ต่อให้เป็นรีสอร์ตธรรมดาๆ ด้านนอก ก็ต้องให้ทางมหาลัยเขียนหนังสือแนะนำ ดังนั้นตอนนั้นที่จีบกันสมัยวัยรุ่น ไม่มีทางที่จะไปเช่าโรงแรมหรือรีสอร์ทด้านนอกได้

ตอนนั้นที่พักของมหาลัยไม่จำเป็นต้องเอาหนังสือแนะนำ เพียงแค่บัตรนักศึกษาก็สามารถเปิดห้องได้แล้ว แต่ว่านักศึกษาไม่กล้าไปเปิดห้องที่นั่น เพราะว่าอาจจะถูกเพื่อนและอาจารย์จับได้

เพราะว่าใครก็มองไม่เห็นใคร ใครก็ไม่รู้ว่าใคร ดังนั้นทุกคนก็เลยไม่รู้สึกอาย

บางครั้ง อาจารย์ในมหาลัยก็เดินถือกระบอกไฟฉายมาตามจับตัว เดิมทีนึกว่าจะจับคู่รักได้อย่างมากก็1-2คู่ สุดท้ายไม่คิดเลยว่า พอเข้าเป็นก็เห็นจำนวนคู่รัก อย่างกับฝูงเป็ด ที่ตื่นตกใจไปตามๆ กัน

ตอนนี้ พอทั้งสองคนหวนคิดเรื่องราวเก่าๆ โดยเฉพาะเรื่องราวที่ทั้งสองคนทำอะไรด้วยกันทุกๆ อย่างในตอนนั้น ถึงแม้ตอนนี้กลับไปคิดดูมันจะเป็นเรื่องที่บ้ามาก โรแมนติกมาก หรือไม่ก็เป็นช่วงเวลาที่น่าอายมาก ใจของทั้งสองคนก็สั่นอย่างผิดปกติ

เย่เฉินสังเกตเห็นว่า ใบหน้าของหานเหม่ยฉิงก็แดงขึ้นมา และดูออกอย่างชัดเจนว่าเธอนั้นดูเหมือนว่าจะกำลังเขิน

เขาก็คิดขึ้นในใจว่า ก็แค่บอกว่าให้กินข้าวที่บ้านแค่นี้เองไม่ใช่หรือ? ทำไมหน้าของคุณป้าหาน ถึงได้แดงขนาดนี้?

จากนั้น เขาก็มองไปยังพ่อตาของตนเอง พบว่าใบหน้าของพ่อตาตนเองก็แดงขึ้นมาเหมือนกัน

------------