ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 762

บทที่ 762

เขาก็รีบหันหน้ามามองเย่เน แล้วก็ถามอย่างกังวลว่า “เย่เฉิน แกว่าชาตินี้แม่ยายแกจะกลับมาไหม? ”

เย่เฉินก็ถามกลับอย่างอึกอัก “พ่อหวังว่าผมจะพูดว่า ได้ หรือไม่ได้ล่ะครับ? ”

เซียวฉางควนก็นิ่งๆ แล้วพูดอึกอักว่า “เฮ้อ จริงๆ แล้วพ่อรู้ ในใจแกก็เหมือนพ่อ ไม่ค่อยชอบแม่ยายแกเท่าไรนัก ใช่ไหม? ”

เย่เฉินรีบพูดว่า “พ่อครับ ผมไม่ได้พูดคำนี้นะครับ!”

เซียวฉาควนก็รีบตอบว่า “เราคุยกันเอง แกก็ไม่ต้องทำเป็นปกปิดอะไรหรอก เพราะถึงอย่างไรชูหรันก็ไม่อยู่ด้วย เรามีอะไรก็พูดกันตรงๆ ได้ไหม? ”

เย่เฉินก็รู้ความคิดในใจของพ่อตา

ตอนนี้เขาคงอยากจะหาพวก

เพราะว่าเขาไม่อยากให้แม่ยายกลับมา แต่ว่าภรรยาของตนเองก็หวังอย่างมากว่าจะหาแม่ยายให้เจอโดยเร็ววัน กลับบ้านโดยเร็ววัน

ดังนั้น ระหว่างสองพ่อลูกคู่นี้ ก็เกิดความคิดในใจที่ตรงข้ามกัน

สถานการณ์ตอนนี้มัน1:1 ตนเองนั้นกลับเป็นคนที่อยู่ตรงกลาง ดังนั้น ตอนนี้พ่อตาก็เลยจะดึงตนเองเข้าเป็นพวก

เพราะถึงอย่างไร ที่บ้านก็เหลือเพียงแค่3คน ถ้าหากว่ามี2คนที่ไม่อยากให้แม่ยายกลับมา เช่นนั้นความหวังในใจของเขาก็จะมีน้ำหนักมากขึ้น

เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “เฮ้อ พ่อไม่เอาหัวของแกหรอก พ่อต้องการให้คุณป้าหานของแกกินข้าวในบ้านของเราอย่างสบายใจ”

พูดจบ เซียวฉางควนก็พูดอีกว่า “พ่อคิดวิธีหนึ่งออก ไอ้ลูกเขย เอ็งต้องช่วยพ่อนะ!”

เย่เฉินก็ยิ้มถามว่า “พ่อว่ามาเลยครับ มีวิธีอะไรครับ? จะให้ผมทำอะไร? ”

เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ตอนเย็นพอคุณป้าหานของแกมาถึงแล้ว พ่อก็จะปิดประตูรั้วข้างในเสีย ถ้าระหว่างนี้แม่ยายแกกลับมา แกก็ไปรั้งไว้ แกแรงเยอะ ต่อให้ต้องแบก ก็แบกแม่ยายแกออกไป ถ้าแบกไม่ไหว ก็ตีให้แม่ยายแกสลบเลย!ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องห้ามไม่ให้แม่ยายเจอหน้าคุณป้าหานของแกอย่างเด็ดขาด!”

------------

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน