ผมเกิดใหม่ เป็นหมอเทวดามือวิเศษ นิยาย บท 41

หยูซือม่านโกรธมาก เมื่อได้ยินวาจาของผู้อำนวยการเฉียน เธอก็กระชากหน้ากากทิ้ง ทรวงอกสะท้อนขึ้นลงอย่างเดือดดาล เธอตอกกลับว่า "เฉียนปิน นี่เรียกว่าการช่วยชีวิตและรักษาคนงั้นเหรอ? เรามีโอกาสช่วยถึงสองชีวิต แต่คุณกลับเลือกไม่ช่วยทั้งคู่เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา? โทษทีเถอะ ฉันเองก็เป็นหมอนะ ฉันทำไม่ได้หรอก! มีสองชีวิตนอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียงผ่าตัด ถ้าคนบนเตียงเป็นภรรยาและลูกคุณ คุณจะยอมแพ้มั้ย?”

"เธอ..." เฉียนปินไม่คิดว่าหยูซือม่านจะกล้าตำหนิเขาต่อหน้านางพยาบาลตั้งหลายคน หากเป็นผู้อื่น เฉียนปินคงอาละวาดไปแล้ว ทว่านี่คือหยูซือม่าน หญิงสาวที่เขาแอบรักมานาน เฉียนปินจึงต้องระงับอารมณ์ ก่อนอ่ยเสียงต่ำว่า "ซือม่าน เธอเพิ่งกลับมาประเทศจีน เธอไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ของหมอและผู้ป่วยที่นี่มันเปราะบางแค่ไหน เธอควรรู้ไว้ว่าเธออาจต้องพัวพันกับคดีซับซ้อนยุ่งยากไปตลอดชีวิตด้วยเรื่องนี้..."

"หยุดพูดเถอะ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ฉันจะรับผิดชอบเองทั้งหมด! อย่างไรฉันก็เป็นหมอที่ดูแลผู้ป่วยคนนี้" หยูซือม่านเชิดหน้าเอ่ยอย่างเย็นชา

“คุณหมอหยู คิดทบทวนดี ๆ!” สีหน้าเฉียนปินเย็นเยียบ เขาข่มขู่เสียงต่ำ

"ฉันคิดดีแล้ว หมอเซียว คุณเริ่มได้เลย!" หยูซือม่านกล่าวเสียงเรียบ

เซียวอี้มองหยูซือม่านด้วยความชื่นชมโดยไม่เอ่ยสิ่งใด เขายกสามนิ้วทาบข้อมือหญิงตั้งครรภ์

ชีพจรอ่อนแรงที่ส่งผ่านจากปลายนิ้วทำให้เซียวอี้ขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด ทั้งลมปราณและเลือดของหญิงตั้งครรภ์ผู้นี้อ่อนแอเหลือเกิน ยิ่งกว่านั้นตามที่หยูซือม่านบอกเล่า เธอมีอาการหัวใจวายเฉียบพลัน และก่อนหน้านี้เธอก็พยายามคลอดลูกอย่างยากลำบากถึง 2 ชั่วโมง ผู้ป่วยกำลังยืนอยู่บนเส้นแบ่งระหว่างความเป็นและความตาย เธอเหลือเแค่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายแล้ว

"คุณหมอ ช่วยลูกฉันด้วย..." จู่ ๆ หญิงมีครรภ์พลันลืมตาขึ้น หน้าผากของเธอชุ่มโชกด้วยเหงื่อเย็น เธอฝืนเอ่ยอย่างอ่อนแรง แม้ความตายจะคืบคลานเข้ามาทุกขณะ ทว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในใจเธอคือบุตรในอุทรของตนเอง บุพการีใดในโลกหล้าล้วนแต่เหมือนกัน!

ทันทีที่เธอพูดจบ พยาบาลหลายคนก็ขอบตาแดงเรื่อ

“ไม่ต้องกังวลครับ ทั้งคุณและลูกจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น” เซียวอี้เอ่ยเสียงทุ้ม

“หึ ใคร ๆ ก็พูดได้ ผมล่ะอยากเห็นจริง ๆ ว่าความหวังสุดท้ายอย่างคุณจะใช้ลูกไม้อะไร!” เฉียนปินคำราม

เซียวอี้ไม่วอกแวก เขาลงมือแทงเข็มเงินอย่างคล่องแคล่วชำนาญลงบนจุดสำคัญหลายแห่งที่หัวใจของผู้ป่วย ยามที่เซียวอี้พลิกบิดปลายเข็มเบา ๆ เคล็ดวิชาเข็มจตุรงค์ก็สำแดงอานุภาพ

เวลานี้มีความเป็นไปได้ว่าหัวใจของผู้ป่วยตั้งครรภ์จะหยุดเต้นได้ทุกเมื่อ การรักษาอัตราการเต้นของหัวใจจึงเป็นเรื่องที่สำคัญยิ่งยวด

"ชิ!" เฉียนปินจ้องเข็มเงิน ก่อนจะแค่นเสียงออกมาอย่างไม่ยอมรับ

ผ่านไปครู่ใหญ่ เสียงอัตราการเต้นของหัวใจจากหน้าจอข้างเตียงผ่าตัดจึงก็เริ่มชัดเจนสม่ำเสมอขึ้น

"หา? อัตราการเต้นของหัวใจผู้ป่วยตั้งครรภ์คงที่แล้ว!" พยาบาลที่ตรวจอัตราการเต้นหัวใจร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ

"ว้าว นี่คือการฝังเข็มเหรอ? ทำไมถึงสุดยอดจัง?" พยาบาลหลายคนจับจ้องเข็มสีเงินบนแขนผู้ป่วยด้วยความอัศจรรย์ใจ ทุกคนต่างอุทานออกมา

หยูซือม่านถอนใจเงียบ ๆ อย่างโล่งอก

ในทางกลับกันเฉียนปินกลับตกใจมาก เขาดันกรอบแว่น และจ้องจอแสดงอัตราการเต้นหัวใจอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

“คุณหมอหยู ช่วยหาคนเตรียมซุปโสมไว้ชามนึงด้วยครับ เราจะใช้มันในภายหลัง” เซียวอี้แจ้งโดยไม่หันกลับมามอง

“ได้ ฉันจะรีบจัดการให้” หยูซือม่านชี้ไปที่พยาบาลคนหนึ่งด้วยความตื่นเต้น เธอรีบวิ่งออกไปจากห้องคลอดทันที

เซียวอี้ตั้งใจกดหน้าท้องของหญิงตั้งครรภ์อย่างต่อเนื่อง ด้วยการหยั่งรู้ศักดิ์สิทธิ์ เซียวอี้สังเกตสภาวะของทารกในครรภ์อย่างละเอียด เป็นไปตามที่หยูซือม่านกล่าวไว้ สายสะดือพันรอบคอทารกถึง 3 รอบ ขณะนี้หัวใจของทารกในครรภ์เกินที่จะควบคุม ชีวิตน้อย ๆ อาจตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ

เซียวอี้ไม่ตื่นตระหนกแต่อย่างใด เขาใช้ฝ่ามือออกแรงผลักเบา ๆ ควบคู่กับการใช้หัตถ์เจ้าแม่กวนอิม ยามที่ส่งแรงออกไป เขาค่อย ๆ ผลักร่างทารกในครรภ์ให้หมุนพลิกตามแรงของฝ่ามือ

ทุกคนสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงของทารกในครรภ์ได้อย่างชัดเจน ทุกรอบที่ทารกค่อย ๆ หมุนตัว เสียงอัตราการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์ก็ค่อย ๆ สม่ำเสมอขึ้นเรื่อย ๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง พยาบาลก็ตะโกนออกมาอีกครั้งด้วยความตื่นใจ "อัตราการเต้นหัวใจของทารกกลับมาเป็นปกติแล้ว!"

ใบหน้าหยูซือม่านค่อย ๆ แสดงความตื่นตะลึงและไม่อยากเชื่อออกมา

หยูซือม่านเคยอ่านบันทึกในตำราโบราณว่ามีวิธีการพลิกตัวทารกเพื่อคลายสายรกที่พันรอบคอ แต่เธอไม่เคยเห็นใครใช้วิธีการนี้มาก่อน เนื่องจากเทคโนโลยีทางการแพทย์ล้ำหน้าไปมาก หญิงสาวมากมายในยุคปัจจุบันจึงไม่เคยประสบภาวะแทรกซ้อนเหมือนในอดีต ดังนั้นวิธีการดั้งเดิมเพื่อแก้ไขสภาวะผิดปกติจึงค่อย ๆ สูญหายไป

พอหยูซือม่านเห็นเซียวอี้ใช้วิธีการดังกล่าวในตอนนี้ เธอจะไม่ตื่นตกใจได้อย่างไรกัน? แต่เธอไม่เข้าใจ เซียวอี้ไม่เงยหน้าดูภาพอัลตร้าซาวด์เลย เขารู้ทิศทางของสายรกที่พันคอได้อย่างไรกัน?

ทางด้านเฉียนปินนั้น เมื่อเห็นเซียวอี้ซึ่งยังหนุ่มแน่นสามารถจัดการปัญหานี้ได้ด้วยมือเปล่าของตน เฉียนปินก็ตกใจราวเห็นผี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นแววตาเจิดจ้าระยิบระยับของหยูซือม่าน คิ้วของเฉียนปินก็ค่อย ๆ ห่อเหี่ยวลง

เมื่อคลายสายรกที่พันรอบคอเด็กในครรภ์ออกจนหมดแล้ว เซียวอี้จึงหยิบเข็มเงินอีกเล่มขึ้นมา และปักลงบนจุดสำคัญหลายแห่งบนเส้นลมปราณเญิ่นของหญิงตั้งครรภ์ ปลายเข็มสั่นสะเทือนเล็กน้อย ริ้วสีแดงค่อยๆ ปรากฏขึ้นไล่จากด้านบนลงไปยังหน้าท้องส่วนล่าง

"หา? เห็นเส้นสีแดง ๆ ด้วย!"

“เขาทำคลอดด้วยการฝังเข็มเหรอ? เพิ่งเคยเห็นกับตาเป็นครั้งแรก!”

"แต่ว่าอัตราการเต้นของหัวใจทั้งแม่และเด็กคงที่มาก มันได้ผลจริง ๆ!"

"นั่นสิ ไม่แปลกใจที่คุณหมอหยูบอกว่าคุณหมอเซียวคือความหวังสุดท้ายของเธอ!"

เมื่อเหล่าพยาบาลเห็นว่าผู้ป่วยและทารกในครรภ์ที่อยู่ในสภาพร่อแร่ก่อนหน้านี้กลับค่อย ๆ ฟื้นคืนอัตราการเต้นของหัวใจเป็นปกติ ทุกคนต่างตื่นเต้นกันมาก แววตาที่พวกเขาจ้องเซียวอี้เต็มไปด้วยความเทิดทูนบูชา!

"คุณเซียว ซุปโสมพร้อมแล้วค่ะ" พยาบาลคนหนึ่งรีบกลับมาพร้อมชามซุปโสม

"เอ่อ คุณหมอหยู พวกเราต้องรีบแล้วค่ะ!" เหล่าพยาบาลล้วนตกใจกันถ้วนทั่ว

"เริ่มได้เลยค่ะ!" หยูซือม่านอารมณ์ดีมาก เธอหัวเราะอย่างร่าเริงกับนางพยาบาล ขณะช่วยเย็บแผลให้ผู้ป่วย และดูแลทารกตัวน้อย

เซียวอี้หันหลังเดินออกจากห้องคลอด

บิดาของทารกน้อยดูประหม่าลนลานยิ่ง เขาจับแขนเซียวอี้แน่น ขณะถามว่า "คุณหมอ เป็นอย่างไรบ้างครับ?"

“เป็นเด็กผู้ชายครับ ทั้งคู่ปลอดภัย!” เซียวอี้กล่าวด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“อา คุณหมอ คุณคือปฏิหาริย์ตัวจริง ขอบคุณที่ช่วยชีวิตครอบครัวผมครับ!” ชายผู้นั้นตะโกน ขณะคุกเข่าโขกหัวอย่างแรง

เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ ระลอกคลื่นแห่งบุญบารมีโถมเข้าสู่ทะเลปราณของเซียวอี้ ท้องทะเลปราณสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เกิดสัญญาณแห่งความคืบหน้าขึ้นรำไร

“เอาล่ะ ลุกขึ้นเถอะ ดูแลภรรยาและลูกของคุณให้ดีนะครับ!” เซียวอี้ประคองชายคนนั้นให้ลุกยืน และเดินจากไป

เมื่อกลับมาถึงหอจี้ซื่อ ก็เป็นเวลามื้อเย็นแล้ว เสี่ยวเยว่โทรมาบอกว่ากิจกรรมที่มหาวิทยาลัยจะเลิกดึก เธอจะค้างที่บ้านเพื่อน และไม่กลับมาในคืนนี้

เมื่อคิดว่าเรื่องเช่นนี้คือเรื่องธรรมดาในรั้วมหาวิยาลัย เซียวอี้จึงกำชับให้เธอดูแลความปลอดภัยของตัวเองให้ดีแล้วจึงอนุญาต

ผ่านไปครู่ใหญ่หยูซือม่านก็โทรมาว่า "หมอเซียว เจอกันตอน 6 โมงเย็นที่ภัตตาคารกรีนพาวิลเลียนนะคะ ตอนนี้ฉันมีธุระต้องจัดการ เลยแวะไปรับคุณไม่ได้ คุณไปเองนะคะ"

เซียวอี้ยิ้ม ก่อนจะเอ่ยปากรับคำ แม้หยูซือม่านจะไม่ใช่เด็กวัยรุ่น แต่เธอชอบทำตัวบุ่มบ่ามใจร้อนอยู่เสมอ วันนี้หยูซือม่านก็ดิ้นรนทุกวิถีทางเพื่อปกป้องชีวิตคนไข้ ถึงเธอจะอายุน้อยกว่าคนไข้ก็ตาม จุดนี้ทำให้เซียวอี้เคารพนับถือเธอมาก เทียบกับพวกหมอที่เอาแต่สนใจผลประโยชน์ หยูซือม่านมีจิตใจดีงามกว่านัก

เมื่อสตาร์ทรถบีเอ็มดับเบิลยู 750 ของเจี๋ยรู่หลงแล้ว เซียวอี้จึงขับรถไปตามเส้นทาง และมาถึงภัตตาคารกรีนพาวิลเลียนที่หยูซือม่านนัดเอาไว้อย่างรวดเร็ว

หลังจอดรถเรียบร้อย เซียวอี้ก็ก้าวขาข้าไปในภัตตาคารอาหารตะวันตกที่มีโด่งดังที่สุดในเมืองนี้

ทันทีที่เดินผ่านประตู ก็สัมผัสถึงกลิ่นอายหรูหราได้ ภายในภัตตาคารงดงามสว่างไสว และสะอาดสบายตา เสียงดนตรีจากกู่ฉินบรรเลงอย่างรื่นรมย์ แค่เพียงบรรยากาศก็เหนือชั้นแล้ว

บริการต้อนรับพาเซียวอี้ไปที่โต๊ะหมายเลข 68 ซึ่งหยูซือม่านจองเอาไว้ด้วยกิริยาอันนอบน้อม

ตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเย็นแล้ว แต่หยูซือม่านก็ยังมาไม่ถึง เซียวอี้เคยได้ยินว่าผู้หญิงมักชอบมาสายเวลาที่นัดเดท เขาไม่ได้จริงจังกับมันเท่าไร เซียวอี้ดื่มน้ำมะนาวที่บริกรเสิร์ฟให้ และนั่งรอหยูซือม่านอย่างสุขุม

อย่างไรก็ตามหลังนั่งรอได้พักหนึ่ง เซียวอี้ก็เหลือบเห็นคนรู้จักจากที่หางตา