ภพนี้ตราบภิรมย์รัก นิยาย บท 83

รอยยิ้มบนใบหน้าของฉู่โม่หยวนยิ่งชัดเจนขึ้น “เจ้าจะให้ข้าช่วยอะไรรึ”

ท่าทางของหลินเมิ่งหวันน่ารักเกินไปจนเขาปฏิเสธไม่ลง

หลินเมิ่งหวันเอ่ยเสียงเย็นว่า “ในเมื่อหลี่อี๋เหนียงใช้แอบใช้อุบายสกปรก หม่อมฉันเองก็ไม่จำเป็นเผชิญหน้าอย่างเปิดเผย ไม่ว่างนางจะตั้งใจทำหรือไม่ได้ตั้งใจ นางก็ทำให้ท่านย่าของหม่อมฉันต้องทุกข์ทรมานอย่างหนัก ข้าไม่มีทางปล่อยนางแน่นอน”

“หม่อมฉันอยากให้จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยเปิดเผยเรื่องที่หลี่อี๋เหนียงวางยาท่านย่าของข้าต่อสาธารณะ ทำให้นางถูกผู้คนนับพันตราหน้า แบกรับความอัปยศอดสูว่าอกตัญญูและโหดเหี้ยม”

หลินเมิ่งหวันกำหมัดแน่น ความเกลียดชังที่พลุ่งพล่านในใจทำให้นางรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาหนุบๆ

ในชาติก่อนหลี่อี๋เหนียงจงใจเลี้ยงนางให้เย่อหยิ่งจองหอง ทำตัวไร้กฎเกณฑ์

หลี่อี๋เหนียงกับหลินเป้ยเหยาถึงกับโน้มน้าวให้นางตามตื๊อหลี่จิ่นซู หลอกให้นางหนีการแต่งงาน

อกตัญญู จองหอง โง่เขลา ใจง่าย...

ความอัปยศเหล่านี้เป็นเหมือนแท่งเหล็กหนาที่ตอกตรึงหลินเมิ่งหวันไว้บนเสาแห่งความอัปยศ

นางรู้ว่าคำพูดของคนน่ากลัวแค่ไหน ความรู้สึกเช่นนี้นางควรจะทำให้หลี่อี๋เหนียงกับหลินเป้ยเหยาได้ลิ้มลองบ้าง!

“ได้สิ”

ฉู่โม่หยวนพยักหน้าตอบรับอย่างไม่ลังเล แต่เมื่อเห็นนัยน์ตาที่แดงก่ำของหลินเมิ่งหวันเขาก็ทุกข์ใจเป็นอย่างยิ่ง เขารู้สึกว่าผลลัพธ์เช่นนี้มันยังน้อยเกินไปสำหรับหลี่อี๋เหนียง

“ท้ายที่สุดเจ้าก็ยังเป็นคนมีเมตตา” ฉู่โม่หยวนเอ่ยอย่างทอดถอนใจและอดนึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นมาไม่ได้

หลินเมิ่งหวันหัวเราะเยาะ “ยังเร็วเกินไปที่พระองค์จะพูดแบบนั้นเพคะ หม่อมฉันจะปล่อยนางไปง่ายๆ ได้อย่างไร”

ฉู่โม่หยวนมองหลินเมิ่งหวันด้วยความประหลาดใจ “เจ้ายังคิดจะทำอย่างไรอีกรึ”

หลินเมิ่งหวันเอ่ยอย่างคับแค้นใจว่า “นอกจากจะทำให้นางต้องทุกข์ทรมานกับคำครหาจากผู้คนนับพัน ข้าจะวางยาพิษนางด้วย พิษชนิดนี้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่จะทำให้นางต้องทนทุกข์ตลอดเวลา ในเมื่อท่านย่าต้องทรมาน นางก็ต้องไม่ได้อยู่ดี!”

“ต่อแต่นี้ไปนางจะต้องชดใช้ในสิ่งที่นางทำ!”

ฝ่ามือของหลินเมิ่งหวันเจ็บปวดจากการถูกเล็บจิก นางมองฉู่โม่หยวนไม่วางตาในขณะที่พูดประโยคเหล่านั้น พร้อมกันนั้นภายในใจก็รู้สึกเหมือนถูกบีบรัดอย่างรุนแรง

เรื่องที่จะวางยาพิษหลี่อี๋เหนียง หลินเมิ่งหวันไม่ได้คิดจะขอความช่วยเหลือจากฉู่โม่หยวน แต่งนางก็ไม่คิดจะปิดบังเขาเช่นกัน

นางมีชีวิตใหม่แล้ว และนางไม่มีทางมองดูศัตรูของนางใช้ชีวิตอย่างสงบสุขโดยไม่ทำอะไรแน่นอน

นางจะต้องแก้แค้นให้ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหล่าศัตรูที่จงใจหาเรื่องนางและเคลื่อนไหวอยู่ใต้จมูกของนางแบบนี้!

ฉู่โม่หยวนคือว่าที่สามีของนาง สิ่งที่นางคิดจะทำต่อไปย่อมหนีไม่พ้นสายตาของฉู่โม่หยวนอยู่แล้ว

ดังนั้นคงจะดีกว่าถ้าสารภาพไปตรงๆ

แต่ถึงกระนั้นหลินเมิ่งหวันก็ค่อนข้างเป็นกังวล

ฉู่โม่หยวนจะมีปฏิกิริยาอย่างไรหลังจากรู้ว่าแท้จริงนางเป็นคนโหดเหี้ยม

เขาจะทอดทิ้งนางหรือไม่ จะรังเกียจนางหรือเปล่า

หลินเมิ่งหวันตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ นางกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว ความเจ็บปวดที่เด่นชัดนี้ทำให้นางอยากจะร้องไห้

นางกลัวมากจริงๆ ว่าจะเห็นความรังเกียจฉายขึ้นมาบนใบหน้าของฉู่โม่หยวน

ทว่าฉู่โม่หยวนกลับมองนางด้วยความสงสาร เขาลุกขึ้นและดึงนางเข้ามาในอ้อมกอด

ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำให้หลินเมิ่งหวันทำอะไรไม่ถูก จากนั้นฉู่โม่หยวนจึงคลายนิ้วมือที่กำแน่นของนางออกอย่างอ่อนโยนและเบามือ

นิ้วหยาบแตะลงบนริมฝีปากของหลินเมิ่งหวันอย่างแผ่วเบา หลินเมิ่งหวันรู้สึกราวกับถูกเผาไหม้ นางถอยออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวและตกใจจนอ้าปากค้าง แต่ในที่สุดก็ปิดริมฝีปากลง

ฉู่โม่หยวนพยักหน้า เขาไม่ได้กังวลแค่ว่าหลินเมิ่งหวันจะอยู่อย่างลำบาก แต่ยังกังวลด้วยว่าจะมีใครเข้ามาขัดการแต่งงานของเขากับหลินเมิ่งหวัน

ถึงอย่างไรหลินเมิ่งหวันก็สร้างศัตรูไว้ไม่น้อย ตอนนี้ยังมามีความแค้นกับหลี่เฉิงเซี่ยงอีก

แม้ว่าฉู่โม่หยวนจะไม่มีทางยกเลิกงานแต่ง แต่เขาก็ไม่ต้องการสร้างปัญหาเพิ่ม

หลินเมิ่งหวันบอกว่า “พระองค์อย่ากังวลไปเลยเพคะ แม้ว่าหม่อมฉันกับท่านพ่อจะไม่ดีต่อกัน แต่ท่านย่าก็รู้ว่าหม่อมฉันยืนหยัดเพื่อท่าน ท่านจะต้องรักใคร่หม่อมฉันมากขึ้นอีก มีท่านย่าคอยดูแล ข้าไม่มีทางอยู่ในจวนแห่งนี้อย่างลำบากแน่นอนเพคะ”

“ก่อนหน้านี้หม่อมฉันเคยทำผิดมามาก เชื่อเสียงก็ไม่ดีนักจนหลายคนคิดว่าหม่อมฉันไม่คู่ควรกับพระองค์ ดังนั้นหม่อมฉันจึงคิดจะชำระล้างชื่อเสียงของตัวเองให้ใสสะอาดก่อนจะแต่งงาน จะได้แต่งงานกับพระองค์อย่างสมเกียรติ”

ฉู่โม่หยวนกล่าวตามตรงว่า “ข้าไม่เคยรู้สึกว่าเจ้ามีอะไรไม่ดีเลย”

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลินเมิ่งหวันอยากจะแต่งงานกับเขาอย่างมีเกียรติ ดูเหมือนหลินเมิ่งหวันจะกังวลเกี่ยวกับเรื่องของหลี่จิ่นซูมาตลอด

หลินเมิ่งหวันยิ้มน้อยๆ อย่างรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ “หม่อมฉันทราบเพคะว่าจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยไม่ได้รังเกียจหม่อมฉัน เพียงแต่... หม่อมฉันไม่อยากถูกมีชนักติดหลังไปตลอดชีวิต”

ถ้านางแต่งงานทั้งแบบนี้ ‘เรื่องรักๆ ใคร่ๆ’ ในอดีตของนางกับหลี่จิ่นซูก็จะถูกกล่าวขานแบบนี้ตลอดไป

หลินเมิ่งหวันเติบโตขึ้นมากหลังจากเกิดใหม่ ฉู่โม่หยวนอาจไม่สนใจเรื่องนี้ ราชวงศ์อาจไม่สนใจเรื่องนี้ แต่มันอาจจะกลายเป็นความยุ่งยากในอนาคต

ดังนั้นหลินเมิ่งหวันจึงจำเป็นต้องจัดการเรื่องของหลี่จิ่นซูให้เรียบร้อย นางจะทิ้งจุดบกพร่องใดๆ ไว้เบื้องหลังไม่ได้

หลินเมิ่งหวันมองฉู่โม่หยวนและกะพริบตาอย่างซุกซน “จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ย แม้ว่าหม่อมฉันจะอยากแต่งงานกับพระองค์โดยเร็วแค่ไหน แต่ในเมื่อหลี่อี๋เหนียงนำโอกาสดีๆ มามอบให้ถึงที่ หม่อมฉันจะไม่รับไว้ได้อย่างไรเจ้าคะ”

“พระองค์แค่ต้องอดทนอีกนิด คอยเตรียมงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกเรา”

หลินเมิ่งหวันแอบอิงอยู่ในอ้อมอกของเขา ขณะที่พูด มือเล็กๆ ของนางก็วาดวนบนหน้าอกของฉู่โม่หยวนไปด้วย ไหนจะยังจงใจส่งสายตาเอาใจเขาอีก

ทันใดนั้นเปลวไฟก็ปะทุขึ้นมาในดวงตาของฉู่โม่หยวน เขาคว้ามือเล็กๆ เอาไว้และโน้มศีรษะลงมาจุมพิตทันที