พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 258

หลิ่วเซิงเซิงมีเวลามองออกไปนอกหน้าต่างที่ไหน?

เมื่อเห็นบาดแผลของมู่ชิงชิงค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีดำ เธอก็วิตกกังวล หากไม่มียาแก้พิษ เธอทำได้เพียงฝังเข็มเพื่อบรรเทาพิษเท่านั้น

ดึกแล้วห้องก็สลัวมาก หากฝังเข็มผิดจุดโดยไม่ตั้งใจ มู่ชิงชิงอาจเป็นอัมพาตได้!

แม้ว่าเธอจะไม่เป็นอัมพาต แต่พิษก็สามารถฆ่าเธอได้หากไม่ได้รับการล้างพิษจนหมด

แต่จนถึงตอนนี้ เธอยังไม่รู้ว่าคนที่โจมตีพวกเธอคือใคร และไม่มีทางเดาได้

หนานหว่านหนิงถูกหนานมู่เจ๋อไล่ล่า และแม้ว่าคนอื่นจะแค้นตัวเองพวกเขาก็จะไม่น่าทำร้ายมู่ชิงชิง

มันคือใครกันแน่?

หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกกังวล แต่มู่ชิงชิงจับแขนของเธอไว้แน่น

"ไฟ ไฟ..."

ไฟไหม้จริง ๆ...

ต้นไม้นอกหน้าต่างมีไฟลุก!

หลิ่วเซิงเซิงมุ่งความสนใจไปที่การฝังเข็มเพื่อเธอ ไฟที่อยู่นอกหน้าต่างพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และในที่สุดห้องก็สว่างขึ้นเล็กน้อย

แต่เมื่อห้องสว่างขึ้นจริง ๆ หลิ่วเซิงเซิงก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอหันกลับมาทันทีและเห็นไฟที่โหมกระหน่ำอยู่นอกหน้าต่าง แม้แต่หน้าต่างก็ยังลุกเป็นไฟ!

เพียงชั่วครู่ ควันก็ฟุ้งไปทั่วทั้งห้อง

หลิ่วเซิงเซิงรีบปิดปากและจมูกของมู่ชิงชิงด้วยผ้าเช็ดหน้า "ไม่ต้องตื่นเต้น ข้าจะพาเจ้าออกไปแน่นอน!"

"ไม่ เซินเอ๋อ เจ้ารีบออกไป ไม่ต้องสนใจข้า…"

"พูดบ้าอะไร? ข้าจะไม่สนใจเจ้าได้อย่างไร? แค่ฟังข้าและใจเย็น ๆ พวกเราจะไม่เป็นอะไรแน่นอน!"

มือของหลิ่วเซิงเซิงฝังเข็มอย่างรวดเร็ว และควันหนาทึบทำให้เธอไออย่างรุนแรง แต่เธอยังคงกำจัดพิษออกจากร่างกายของมู่ชิงชิงอย่างใจเย็น

ไฟได้ลุกลามไปที่หน้าต่าง และดูเหมือนว่ามันจะไหม้ทั้งห้องในวินาทีถัดมา

เมื่อมองไปที่ห้องที่เต็มไปด้วยควัน หลิ่วเซิงเซิงก็ดึงเข็มเงินทั้งหมดออกจากตัวมู่ชิงชิงด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก จากนั้นแบกเธอไว้บนหลังแล้ววิ่งออกจากห้อง

แต่หลังจากวิ่งออกไป เธอก็พบว่ามีไฟลุกไหม้อยู่ที่ชั้นล่างแล้ว และควันก็ฟุ้งกระจายที่ปลายอีกด้านของทางเดินด้วย

มู่ชิงชิงไออย่างรุนแรง "แคกแคก เซินเอ๋อ เจ้ารีบวางข้าลงแล้วรีบวิ่งไปคนเดียว..."

หลิ่วเซิงเซิงไม่พูดอะไรและพยายามวิ่งไปข้างหน้า แต่มีควันหนาทึบลอยอยู่ข้างหน้า จึงถอยกลับไป และไฟก็โหมกระหน่ำ และพวกเธอก็ติดอยู่ที่นั่นอย่างสมบูรณ์!

มีเพียงเสียงกึกก้องดังลั่น บ้านไม้ก็พังทลายลง เห็นได้ชัดว่าทนอยู่ได้ไม่นานแล้ว...

"เซินเอ๋อ รีบวางข้าลงเถอะ! เจ้าแบกข้าไว้จะหนีไปยังไง? คนที่จุดไฟเผาต้องเป็นคนที่แอบโจมตีข้าเมื่อกี้ หรืออาจจะเป็นพวกที่เหลือขององค์ชายห้าที่ซุ่มโจมตีอยู่รอบ ๆ แคกแคก..."

"พวกเราจะไม่เป็นอะไรแน่นอน"

หลิ่วเซิงเซิงมองไปรอบ ๆ เป็นเวลานาน และในที่สุดก็วิ่งผ่านควันหนาทึบไปที่บันได เธอเห็นว่าบันไดพังทลาย และด้านข้างใกล้กำแพงถูกไฟลุกไปแล้ว

เธอแบกมู่ชิงชิงไว้บนหลังแล้ววิ่งลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว แต่ทันทีที่เท้าของเธอเหยียบ บันไดก็พังทลายลง จากนั้นทั้งคู่ก็ล้มลงกับพื้นด้วยกัน ทำให้พวกเธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ไฟค่อย ๆ ล้อมรอบ หลิ่วเซิงเซิงไม่มีเวลาตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเธอและรีบช่วยพยุงมู่ชิงชิงขึ้นจากพื้น "อาชิง เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

"แคกแคก เซินเอ๋อ ข้ารู้สึกอึดอัดมาก หายใจไม่ออกแคกแคกแคก..."

หลิ่วเซิงเซิงมองไปรอบ ๆ มีไฟอยู่รอบ ๆ ดูเหมือนว่าห้องครัวยังไม่เกิดไฟไหม้...

"ข้าไม่เอา ข้าบอกแล้วว่าถ้าจะไปก็ไปด้วยกัน! ข้าเกิดเรื่องขึ้นเพราะเหตุผลของตัวข้าเอง เพราะข้าไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ไม่เกี่ยวกับเจ้า เจ้ารีบขึ้นมา อ๊า..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ผลักเธอออกไปอย่างแรง และด้วยเสียงที่ดัง มู่ชิงชิงก็ตกลงไปนอกหน้าต่างทันที

"หลิ่วเซิงเซิง! เจ้าทำอะไร? ข้าดึงเจ้า!"

มู่ชิงชิงเกือบจะทรุดและตะโกน

หลิ่วเซิงเซิงไออย่างรุนแรงเนื่องจากมีควันหนาทึบ "ที่นี่จะพังแล้ว รีบหนีไป!"

มู่ชิงชิงส่ายหัวอย่างตื่นเต้น หน้าต่างเล็ก ๆ ที่ใช้ในการระบายอากาศ ในขณะนี้จู่ ๆ ก็สูงขึ้นมาก มู่ชิงชิงพยายามปีนขึ้นไป แต่เธออ่อนแอมากจนไม่สามารถใช้แรงได้

"เซินเอ๋อ เจ้ารีบออกมา! อย่าทำให้ข้ากลัว! เจ้าปีนออกมาได้ไหม? เจ้าไม่รู้วิชาตัวเบาเหรอ? เจ้ากระโดดขึ้นไป ข้าจะดึงเจ้า..."

เพียงแค่มีกำแพงกั้นอยู่ ทั้งสองกลับมองไม่เห็นแม้แต่เงาของกันและกัน

หลิ่วเซิงเซิงพิงกำแพงอย่างอ่อนแอ "อาชิง เจ้าฟังข้า เจ้ารีบหนีไปก่อน ข้าจะออกไปอย่างแน่นอน..."

"ข้าไม่เชื่อ! เจ้าโกหก! เจ้าไม่อยากออกมาเลย!"

"เจ้าฟังคำแนะนำของข้าหน่อยได้ไหม?"

"เซินเอ๋อ..."

"ข้าไม่ได้ชื่อเซินเอ๋อ! ข้าหลอกเจ้าตั้งแต่รู้จักเจ้า แล้วทำไมเจ้ายังเห็นข้าเป็นเพื่อนอีกล่ะ? ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะข้า ตราบใดที่ข้าหายไป ทุกอย่างก็จะจบ ทำไมเจ้าไม่เข้าใจเหตุผลนี้ล่ะ?"

มู่ชิงชิงตกตะลึง "เจ้า เจ้าพูดอะไร?"

"แคกแคกแคก ข้าบอกว่าข้าไม่เหมาะที่จะเป็นเพื่อนของเจ้า ใครก็ตามที่อยู่รอบตัวข้า ข้าจะทำให้เดือดร้อน ไม่ว่าจะเป็นเจ้า องค์หญิง หรือแม้แต่น้องชายที่น่าสงสารของข้า แคกแคก ดังนั้น พวกเจ้าควรอยู่ห่างจากข้า ยังไงก็มีหนานมู่เจ๋ออยู่ หนานหว่านหนิงหนีไปไม่รอดแล้ว ข้าคิดดูแล้ว สิ่งที่ข้าควรทำเสร็จหมดแล้ว ที่นี่ไม่ต้องการข้าแล้ว..."