พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 259

"เจ้าอย่ามองข้าด้วยสายตาแบบนี้ ข้าอธิบายให้เจ้าฟังอย่างจริงจังนะ ต่อไปเราควรตรวจสอบหอชมดอกไม้ ดูว่าใครวางยาข้า แต่นี่ก็แค่กระบวนการ เนื่องจากคนที่วางยาก็คือองค์หญิง เราเล่นละครต้องให้ครบ ยังไงตอนนี้ก็แน่ใจว่าองค์ชายห้าเป็นฆาตกรแล้ว ต่อไปค่อย ๆ เล่นกับเขาก็พอ"

เมื่อมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงพูดไม่หยุดต่อหน้าเขา หนานมู่เจ๋อก็โบกมือและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

หลิ่วเซิงเซิงรีบผลักเขาออกไป "ข้ากำลังพูดเรื่องจริงจังกับเจ้าอยู่..."

หนานมู่เจ๋อลังเลที่พูดและอยากจะกอดเธอ แต่หลังจากยื่นมือออกไป ก็ตัวแข็งค้างกลางอากาศ

"ต่อไปห้ามทำอีก"

ตั้งนาน เขาก็พูดได้แค่ประโยคนี้

หลิ่วเซิงเซิงกลับพูดอย่างจริงจังว่า "ข้าเสียท่าให้เขาตั้งมากมาย ตอนนี้อุตส่าห์รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังก็คือเขา ข้าต้องให้เขาชดใช้ด้วยเลือด ไม่งั้นข้าทนไม่ได้..."

"ข้าจะช่วยเจ้า"

"ไม่ อย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้งูตื่น ถ้าจู่ ๆ ก็ลงมือกับเขาตอนนี้ สุดท้ายก็ฆ่าเขาไม่ได้ ต่อไปคิดจะจัดการกับเขามีแต่จะยากขึ้น ตอนนี้เขาน่าจะยังไม่พบว่าเรารู้ทุกอย่างแล้ว เราต้องหาวิธีให้เขาได้ลิ้มรสการถูกวางแผนด้วย"

"..."

ในจวนองค์หญิง

ห่างออกไปก็ได้ยินเสียงโป้งป้างในตำหนัก หนานซินกวาดอาหารบนโต๊ะทั้งหมดลงบนพื้นด้วยความโกรธ "ให้พวกเจ้าวางยาเธอแล้วขายเธอออกนอกเมืองไปไม่ใช่เหรอ? เรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ได้ พวกเจ้าทำอะไรกินกัน?"

สาวใช้คนหนึ่งคุกเข่าลงบนพื้นอย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า "องค์หญิงขอประทานอภัยด้วย เดิมทีแผนกำลังจะสำเร็จ ตอนนั้นหลิ่วเซิงเซิงหมดสติ แต่ก่อนที่คนของเราจะลงมือ ชายชุดดำหลายคนก็เข้ามาก่อน ซึ่งทำให้แผนของเราล้มเหลว..."

หนานหว่านหนิงเลิกคิ้ว "เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?"

"จะเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ? แผนล้มเหลวน่ะสิ"

หนานซินโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ "เดิมทีข้าตั้งใจจะสั่งสอนหลิ่วเซิงเซิงให้สักหน่อย ด้วยเหตุนี้ข้าจึงตั้งใจซื้อหอชมดอกไม้ ให้คนวางยาในชาของเธอ เดิมทีตั้งใจว่าพอเธอหมดสติจะทิ้งเธอออกจากเมืองหรือขายไปโดยไม่มีใครรู้ ใครจะคิดว่าจู่ ๆ จะมีคนอีกกลุ่มหนึ่งโผล่ออกมา อยู่ดี ๆ ก็สู้กับเธอ สุดท้ายยังดึงดูดเสด็จอาออกมาด้วย"

"โอ้? เสด็จอาก็ไปหอชมดอกไม้ด้วยเหรอ?"

"ใช่ พูดถึงเรื่องนี้ข้าก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ทั้ง ๆ ที่ข้าให้หลิ่วเซิงเซิงไปคนเดียว แต่เธอแอบพาเสด็จอาไปด้วย แสดงให้เห็นว่าเธอไม่เคยเชื่อใจข้าตั้งแต่แรก ตอนนี้เป็นไง พวกเขาทุกคนต้องคิดว่าข้าเป็นคนหานักฆ่ามา เจ้าว่าจะทำยังไงดีล่ะ?"

เมื่อมองไปที่หนานซินที่มีสีหน้าเคร่งเครียดตรงหน้า หนานหว่านหนิงก็ยิ้ม "ไม่คิดจริง ๆ ว่าหลิ่วเซิงเซิงจะเป็นเลวทรามขนาดนี้ คิดดูแล้ว ถ้าเธอเล่นเองแสดงเองแบบนี้ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม?"