พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 335

อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"

สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?"

"ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"

เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"

"ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"

หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"

อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!"

"กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"

หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น

เมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมานานแล้ว

ทันทีที่เห็นเธอมา หรงหรงทักทายเธอว่า "เจ้าเป็นใครกันแน่?"

หลิ่วเซิงเซิง เดินเข้าไปในประตูด้วยรอยยิ้มและขอให้หมอเหอไปเอาสมุดบัญชีมา ในขณะที่ตรวจดูก็พูดอย่างสบาย ๆ "เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าข้าเป็นใคร แค่อย่าลืมว่าตัวเองเป็นใครก็พอ"

หรงหรงเดินเข้าไปด้วยความโกรธ โบกมือ และสาวใช้ที่อยู่ข้างหลังเธอ "เชิญ" หมอหลายคนที่อยู่ข้างในออกไป

"ข้าอะไร?"

"ก็แค่คนที่เปิดร้านขายยาก็กล้ายุ่งกว้างขนาดนี้ แค่หลอกชาวบ้านให้เฝ้าประตูเมืองกับเจ้า ก็ถือว่าตัวเองเป็นคนแล้วจริง ๆ เหรอ? เจ้าคิดว่าใครจะเห็นเจ้าอยู่ในสายตา? ก็คือช่วงนี้เจ้ากำลังเฟื่องฟู หลังจากผ่านช่วงเวลานี้ไป แม้ว่าเจ้าจะตายในชานเมืองที่รกร้างก็จะไม่มีใครสนใจ!"

หรงหรงมองเธออย่างดุเดือด "วันนี้ข้ามาที่นี่ ไม่ได้มาปรึกษาเจ้า ถ้าเจ้าเป็นคนฉลาด ก็รีบออกไป ไม่งั้นข้าจะปล่อยให้เจ้าตายโดยไม่มีที่ฝังศพ!"

หลิ่วเซิงเซิงกระพริบตาและพูดอย่างไร้เดียงสา "โหดร้ายขนาดนี้ไม่ดีมั้ง? เจ้าไม่กลัวเจ้าเมืองจะลงโทษเจ้าเหรอ?"

"เจ้าเมืองคือครอบครัวของข้า และเจ้าเมืองน้อยคือสามีของข้า เจ้าคิดว่าสุดท้ายพวกเขาจะเชื่อใคร? แค่เราสองคนเดินออกไป ไม่ว่าใครจะเห็น พวกเขาจะคิดว่าข้าอ่อนโยนและใจดี แต่เจ้าโหดร้าย อิ เจ้าคิดว่าในสายตาทุกคน ใครคือคนที่โหดร้าย?"

หลิ่วเซิงเซิงเกือบจะหัวเราะออกมาดัง ๆ "เต้า? อ่อนโยนและใจดี เจ้าไปได้ยินใครพูด สามีของเจ้าทำให้เจ้ามีเกิดภาพลวงตาแบบนี้เหรอ?"

หรงหรงมองดูเธอจากหัวจรดเท้า "ดังนั้นเจ้านัดข้ามาที่นี่ก็เพื่อขู่ข้า? น่าขำ เจ้าคิดว่าคำพูดของเจ้าไม่กี่คำก็ขู่ข้าได้เหรอ?"