พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 78

แต่ถึงจะบาดเจ็บจริง ๆ แล้วยังไง?

หลิ่วเซิงเซิงไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อชายหนุ่มที่บุกเข้ามาอย่างกะทันหันคนนี้ เหตุผลที่ตอนนี้ไม่ได้เรียกคนเข้ามาก็เพราะชายหญิงอยู่กันตามลำพัง ถูกคนอื่นเห็นนั้นไม่ดีจริง ๆ

นอกจากนี้สภาพปัจจุบันของเธอ ก็ไม่สะดวกที่จะถูกคนเห็นมากเกินไป

หลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็ยื่นมือไปให้เขา

จิ่งฉุนยิ้มแล้วพูดว่า "รู้ว่าพระชายามีจิตใจที่ดี และจะไม่ปล่อยให้ข้าตายโดยไม่ช่วย"

ขณะพูด เขาก็ยื่นมือไปคว้ามือของหลิ่วเซิงเซิง "ขอบคุณพระชายาดึงข้า..."

"ดึงเจ้าบ้าอะไร ให้ข้าจับชีพจรให้เจ้า"

หลิ่วเซิงเซิงสบัดมือของเขาออกโดยตรง

จู่ ๆ จิ่งฉุนก็เขินอาย ตัวเองล้ม ดึงตัวเองขึ้นมาก่อนค่อยตรวจชีพจรไม่ได้เหรอ?

ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นเองและตบเสื้อผ้าของเขาก่อนที่จะยื่นมือไปหาหลิ่วเซิงเซิงอีกครั้ง

หลิ่วเซิงเซิงตรวจชีพจรของเขา แต่ภายในครู่หนึ่ง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

"เจ้าถูกวางยาพิษได้ยังไง?"

ยิ่งกว่านั้น ยังเป็นพิษแบบเดียวกับที่หนานมู่เจ๋อโดน...

แน่นอนว่าประโยคนี้เธอไม่ได้พูด เพราะถ้าพูดออกมา ก็เท่ากับยอมรับว่าตัวเองเป็นเซินเอ๋อไม่ใช่เหรอ?

"การมาหาพระชายานั้นถูกต้องจริง ๆ ข้าคิดว่าตัวเองจะรอดคืนนี้ไปไม่ได้"

จิ่งฉุนยังคงยิ้มอยู่ หน้าตาสบาย ๆ แบบนั้น ไม่เหมือนคนที่ถูกพิษร้ายแรงเลย

ต้องบอกว่าเขาและหนานมู่เจ๋อต่างก็เป็นคนบ้า หนานมู่เจ๋อสามารถอุ้มเธอไปได้ไกลขนาดนั้นหลังถูกพิษ แต่จิ่งฉุนคนนี้ถูกพิษและยังสามารถมาหาตัวเองที่นี่ได้ พวกนี้เป็นปีศาจอะไร?

ความแข็งแกร่งภายในของพวกเขาลึกซึ้งแค่ไหน...

"พระชายาคิดอะไรอยู่? ข้ายังมีทางรอดหรือเปล่า?"

หลิ่วเซิงเซิงนิ่งเงียบ "ในเมื่อเจ้าได้สกดจุดหลายแห่งของเจ้าไว้ เจ้าก็ไม่ควรใช้วิชาตัวเบาอีก ตอนนี้พิษได้แพร่กระจายไปแล้ว จะตายหรืออยู่ก็คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตา"

"พระชายาเก่งจริง ๆ แค่จับชีพจรก็รู้ทุกอย่างแล้ว"

"กำลังภายในของเจ้าลึกซึ้งขนาดนั้น ชั่วขณะหนึ่งตายไม่ได้หรอก แค่อวัยวะภายในเจ็บปวด ในตัวข้าก็ไม่มียาแก้พิษนี้ กลางดึกนี้ข้าก็ไม่มีที่หายาให้เจ้า ได้แต่รอฟ้าสว่างค่อยให้สาวใช้ข้าออกไปเอายาแล้ว"

"จะต้องรอฟ้าสว่างเหรอ?"

จิ่งฉุนขมวดคิ้ว "สถานการณ์ของข้า..."

"เจ้าไม่ต้องรอก็ได้"

จิ่งฉุน: "..."

เขามีทางเลือกเหรอ?

เมื่อมองไปที่ผู้หญิงที่เย็นชาต่อหน้า จิ่งฉุนทําอะไรไม่ถูก "ถ้าไม่ได้เป็นห่วงพี่เจ๋อ ข้าก็คงไม่ใช่ไม่ได้นอนสองวันสองคืน..."

หลิ่วเซิงเซิงกระตุกริมฝีปาก เป็นไปตามคาด...

กลับเห็นจิ่งฉุนน้อยใจมาก

"เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสองวันนี้ข้าลําบากแค่ไหน ได้ยินว่าแก๊งอู่ชิวกําลังไล่ฆ่าพี่เจ๋ออยู่ ข้าพาพี่น้องไปล้อมปราบพวกเขาในชั่วข้ามคืน แต่พวกเขาทั้งหมดออกไปไล่ฆ่าพี่เจ๋อ ข้าใช้ความพยายามอย่างมากในการหาหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง และคิดว่าจะได้เจอกับพี่เจ๋อที่นั่น สรุปกลับช้าไปก้าวหนึ่ง"