พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1

ฉู่อวิ๋นหลิงคือบุตรสาวคนโตแห่งจวนเหวินกั๋วกง มีปานแดงที่แก้มด้านขวา เป็นที่รู้จักกันในฐานะสตรีอัปลักษณ์สุดในเมืองหลวง

ทว่าแม้นรูปโฉมจะไม่น่าพิสมัยเยี่ยงนี้ แต่กลับได้แต่งงานกับจิ้งอ๋อง เทพสงครามแห่งซีโจว

แม้นจิ้งอ๋องจะถูกลอบทำร้ายในสมรภูมิรบจนตาบอด ทว่าสมญานามเทพสงครามยังคงตราตรึงในใจประชาชนทั่วปฐพี

หากฉู่อวิ๋นหลิงไม่ใช้เล่ห์กลอันต่ำทราม ไหนเลยจะคู่ควรเป็นพระชายาของเขา！

สภาพอากาศต้นวสันตฤดูค่อนข้างมืดครึ้ม อากาศหนาวเหน็บของเหมันตฤดูยังไม่เลือนหาย

จวนจิ้งอ๋องประดับประดาไปด้วยโคมไฟ ผ้า กระดาษสี เกิดเป็นภาพสีแดงเจิดจ้าทั่วจวน ทว่ากลับมีแขกมาร่วมเป็นสักขีพยานน้อยมาก ขาดความครื้นเครงโดยสิ้นเชิง

“ในเมื่อแต่งเข้าประตูใหญ่ของจวนจิ้งอ๋องของข้าแล้ว เช่นนั้นก็จงสงบเสงี่ยมเจียมตัวด้วย หากคิดจะวางอุบายร้ายอีก จวนเหวินกั๋วกงก็ไม่อาจปกป้องเจ้าได้”

บุรุษภายในเรือนสวมชุดเจ้าบ่าวสีแดง ยิ่งขับเน้นให้มีความหล่อเหลาและสง่างามมากขึ้น

เพียงแต่ลูกตาสีดำขลับไร้ซึ่งแสงสว่าง เสียงที่เปล่งออกมาหนาวสะท้านกว่าอากาศต้นวสันตฤดู

“เซียวปี้เฉิง ท่านเป็นใคร คิดว่าข้าอยากเป็นพระชายาจิ้งอ๋องนักหรือ?”

ฉู่อวิ๋นหลิงในชุดเจ้าสาวสีแดงชาด สวมผ้าคลุมหน้าบาง ๆ สีแดง ความอาฆาตแค้นอัดแน่นอยู่ในนัยน์ตา

จิ้งอ๋องไม่ทันเอ่ยปากพูด ชายหนุ่มในรถเข็นไม้ตรงระเบียงทางเดินก็ตะเบ็งเสียงเกรี้ยวกราด

“เจ้ามันสตรีไร้ยางอาย พี่สามกับอวิ๋นหานรักกัน หากเจ้าไม่วางยา ตำแหน่งพระชายาจิ้งอ๋องก็ต้องเป็นของอวิ๋นหาน”

ความลับที่รู้กันทั่วเมืองหลวงคือสตรีอัปลักษณ์มีใจปฏิพัทธ์ต่อรุ่ยอ๋อง องค์ชายใหญ่มานานแรมปี

คืนงานเลี้ยงราตรีนางอยากวางยาปลุกกำหนัดใส่รุ่ยอ๋อง ทว่ากลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน จับพลัดจับผลูไปขึ้นเตียงของจิ้งอ๋องแทน

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ดรุณีน้อยโฉมสะคราญที่สวมกระโปรงสีครามทำตาเศร้า ปลอบโยนชายหนุ่มที่กำลังกรุ่นโกรธอยู่

“ไม่ต้องพูดแล้ว พี่สาวแค่เลอะเลือนชั่ววูบเท่านั้น”

เพลิงโทสะของชายหนุ่มไม่ได้ลดลง ทั้งยังลุกโชนกว่าเก่า “อวิ๋นหาน นางทำเรื่องงามหน้าเยี่ยงนี้ ไยเจ้ายังแก้ต่างให้นางอีก”

ฉู่อวิ๋นหลิงยิ้มอย่างขมขื่น แววตาสิ้นหวังและขุ่นเคืองยิ่ง

“มารยาสาไถย คนที่มีจิตใจชั่วร้ายคือฉู่อวิ๋นหาน นางรังเกียจที่เซียวปี้เฉิงตาบอด ไร้วาสนาได้เป็นรัชทายาท อยากเป็นพระชายารุ่ยอ๋องแทน จึงได้วางแผนนี้ขึ้นมา”

ใช้นางเป็นเครื่องมือเพื่อหลุดพ้นเซียวปี้เฉิง ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว！

บรรยากาศกระอักกระอ่วนยิ่ง นัยน์ตาข้ารับใช้ในจวนล้วนทอประกายแสงเคียดแค้นทั้งสิ้น

ทุกคนทราบกันดีว่าแม้นฉู่อวิ๋นหานจะเป็นลูกอนุภรรยาแห่งจวนเหวินกั๋วกง ทว่ากลับมีความสามารถรอบด้าน มีเมตตา คือหญิงงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวง

หลังจากที่จิ้งอ๋องสูญเสียการมองเห็น นางก็ไม่เคยทอดทิ้งเขา เทียวหาหมอยอดฝีมือกับยาชั้นดีมารักษาจิ้งอ๋อง ความรักอันบริสุทธิ์นี้ทำให้ผู้อื่นเห็นแล้วปลาบปลื้มใจ ทุกคนคิดว่าพวกเขาจะได้ครองคู่กันจนแก่เฒ่า

ทว่าฉู่อวิ๋นหลิงกลับทำทุกอย่างพัง เพลานี้ยังคิดจะปรักปรำฉู่อวิ๋นหานอีก

“พอแล้ว” จิ้งอ๋องทำหน้าเข้มขรึม ใบหน้ามีประกายแสงสับสนแวบผ่าน “รีบสั่งให้ลูกน้องจี้จุดหุบปากนางที และรีบทำพิธีให้เสร็จโดยเร็ว”

ชายหนุ่มบนเก้าอี้รถเข็นได้ยินก็ตบราวจับอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความคับข้องใจ

“ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อคิดเช่นไร ถึงได้พระราชทานสมรสให้นางเป็นพระชายาเอก สตรีต่ำช้าเยี่ยงนี้ไม่คู่ควรกับพี่สามเลย”

ฉู่อวิ๋นหานก็ทำหน้าจนปัญญา “ท่านพี่จะใส่ร้ายข้าเช่นไรก็ไม่เป็นไร แต่ก็ควรเคารพท่านอ๋องบ้าง ฝ่าบาทส่งฝูกงกงเป็นตัวแทนร่วมพิธีสมรสครั้งนี้ หากเขาได้ยินท่านด่าท่านอ๋องเยี่ยงนี้คงไม่ดีแน่”

“เจ้าเสแสร้งอันใดกัน?”

ด้วยความโกรธขึ้ง ฉู่อวิ๋นหลิงอยากฉีกทึ้งหน้าอีกฝ่ายให้เละเหลือเกิน นางเอื้อมมือไปคว้ากาเหล้าข้างกายแล้วเขวี้ยงออกไป

“ไอ้คนชั่ว ไปตายซะ”

กาเหล้าหนักและแหลมคม นางพลาดเป้า ไม่ได้โดนฉู่อวิ่นหาน แต่กลับไปโดนหัวของชายหนุ่มที่นั่งบนเก้าอี้รถเข็นแทน

เกิดความเงียบกริบไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องชุลมุนกันยกใหญ่ ใบหน้าฉู่อวิ๋นหลิงซีดขาว

“เยียนอ๋อง เยียนอ๋องหมดสติแล้ว”

จิ้งอ๋องได้ยินความเคลื่อนไหว มือซ้ายก็กำเป็นหมัดแน่น เส้นเอ็นบนหน้าผากกระตุกเล็กน้อย

เสียงกรีดร้องทำให้ฝูกงกงที่อยู่ในห้องโถงมาดู เมื่อเห็นโลหิตไหลซึมบริเวณศีรษะเยียนอ๋องก็ตกใจจนหน้าถอดสี

“โอ้สวรรค์ ไยจึงเป็นเช่นนี้ หวงกุ้ยเฟยต้องฆ่าพวกเจ้าแน่”

จิ้งอ๋องตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและรวดเร็ว สั่งการเสียงเย็นเยียบ “ทหาร นำตัวพระชายาไปโบยยี่สิบครั้ง หลังลงทัณฑ์เสร็จแล้วก็ลากนางเข้าห้อง หากข้ายังไม่กลับก็อย่าให้นางเข้าออกตามใจชอบ”

หลังนำตัวฉู่อวิ๋นหลิงออกไปแล้ว จิ้งอ๋องก็กล่าวเสียงทุ้มต่ำด้วยความหนักอึ้ง “ข้าลงโทษนางฉู่สถานหนักแล้ว ฝูกงกงโปรดอะลุ่มอล่วย เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ อย่าให้ข่าวแพร่เข้าพระราชวังเลย”

เยียนอ๋องเป็นโอรสคนเดียวของหวงกุ้ยเฟย หากเป็นอะไรแม้แต่นิดเดียว ทุกคนก็ต้องเจอดีแน่

ปรากฏการณ์ดาวตกเป็นนิมิตหมายอันดี จะมีเทพธิดาจุติลงมายังแคว้นต้าโจว

......

อวิ๋นหลิงรู้สึกปวดทั่วเรือนร่าง โดยเฉพาะหน้าผาก

นางรู้สึกฉงนสนเท่ห์ หากวิเคราะห์วิธีการกำจัดคนทรยศต่อองค์กรแล้ว นางไม่มีทางรอดชีวิตได้แน่

รถยนต์ระเบิดแหลกเป็นจุณ แม้แต่กระดูกก็ไม่น่าเหลือ

อวิ๋นหลิงค่อยๆลืมตาพรึ่บ ลุกขึ้นนั่งอย่างยากเย็น ก่อนจะมองสำรวจรอบกาย จากนั้นสมองอันสะลึมสะลือก็มีความทรงจำมากมายหลั่งไหลเข้ามา

นางจ้องตาค้าง ผ่านไปเนิ่นนานกว่าจะยอมรับได้ว่าเป็นความจริง

จากนั้นภายในใจของอวิ๋นหลิงพลันเกิดความสุขสมที่ได้เกิดใหม่หลังประสบเภทภัย

แม้นหลังตายวิญญาณนางจะทะลุมิติมายังโลกโบราณ ทว่านางก็หนีรอดจากองค์กรลี้ลับอันน่าสะพรึงกลัวสำเร็จ ไม่ต้องเป็นหนูทดลองอีกต่อไป

อวิ๋นหลิงดีใจไม่ทันไร ศีรษะอันวิงเวียนก็เกิดอาการเจ็บตุบ ๆ อีกครา ราวกับเจ็บตรงจุดลึกสุดของวิญญาณ เจ็บเหมือนนางใกล้จะตายซ้ำอีกครั้ง

ความเจ็บปวดทำให้อวิ๋นหลิงรู้สึกแปลกใจยิ่งนัก

เพราะความเจ็บปวดอันน่ากลัวนี้จะเกิดขึ้นเมื่อนางโดนฉีดยาวิจัยจิตเวช s-3 เท่านั้น ไยนางเปลี่ยนร่างใหม่แล้วยังรู้สึกเจ็บเยี่ยงนี้อีก?

ไม่นานอวิ๋นหลิงก็สัมผัสได้ถึงพลังจิตที่องค์กรวิจัยสร้างให้กำลังหลอมรวมอยู่ในร่างใหม่นี้ด้วย

การหลอมรวมของพลังจิตทำให้อวิ๋นหลิงเจ็บปวดทรมานจนกรีดร้องออกมา ฟังแล้วชวนขนลุกซู่ยิ่ง

ทหารยามที่เฝ้าอยู่ในเรือนด้านข้างได้ยินเสียงกรีดร้องก็รู้สึกขลาดกลัว พอหันหน้าไปก็เห็นสาวใช้ในจวนที่ชื่อชิวซวง

“คืนนี้ฝนตก ท่านอ๋องเมตตาให้พวกเจ้าเฝ้าถึงยามจื่อก็กลับไปนอนได้”

“พี่ชิวซวง ไปเชิญท่านหมอมาตรวจอาการพระชายาหน่อยไหมขอรับ?”

หลังเฆี่ยนพระชายาเสร็จ เขาก็แอบสังเกตเห็นแผ่นหลังพระชายาฉีกขาด น่ากลัวเหลือเกิน

ชิวซวงถุยน้ำลาย พูดเสียงดุร้ายว่า “เชิญท่านหมอมาทำไม นางสมควรโดนแล้ว อัปลักษณ์แล้วยังก่อเรื่องเก่งอีก ตายเสียได้ก็ดี”

ทหารหนุ่มอึ้ง “หากพระชายาเป็นอะไรไป พวกเราก็ต้องจัดงานศพในวันสมรสสิขอรับ”