พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 148

เมื่อผ่านเดือนแปดไปก็ก้าวเข้าสู่เดือนเก้า

ฝนตกโปรยปรายยามราตรีในเมืองหลวงหลายคืน เริ่มเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ไม่ได้ร้อนอบอ้าวเหมือนฤดูร้อนอีกต่อไป

อวิ๋นหลิงอุ้มท้องมาเจ็ดท้อง บัดนี้ท้องป่องเหมือนลูกโป่งไม่มีผิด เคลื่อนไหวไม่ค่อยสะดวก แม่นมเฉินกับตงชิงติดตามนางไม่ห่าง

ส่วนมากฝาแฝดจะคลอดก่อนกำหนด ไม่ค่อยมีคนคลอดตอนครบเก้าเดือนแล้ว ส่วนมากจะคลอดช่วงตั้งครรภ์ได้แปดเดือนกว่า

ตงชิงหยิบอาภรณ์สีฟ้าบางๆมา “พระชายา อากาศเริ่มหนาวแล้ว ใส่เสื้อเพิ่มหน่อยนะเพคะ”

อวิ๋นหลิงนอนพิงบนเก้าอี้หวายอย่างเกียจคร้าน เพราะท้องหนักเอาการ ช่วงนี้นางจึงไม่อยากแต่งหน้าทำผม ทรงผมอันเรียบง่ายไม่มีปิ่นปักผมสักชิ้น ใบหน้าก็ไม่มีเครื่องประทินผิวเลย

นางใส่กระโปรงสีเขียวอ่อนแล้วเพิ่มด้วยเสื้อสีฟ้าบางๆ ขับเน้นให้อวิ๋นหลิงที่ปกติเฉิดฉายความงามทั่วทิศมีชีวิตชีวาเพิ่มขึ้น

ใบหน้างามรูปไข่ของนางย่นยู่ยี่ไปหมด “เห้อ ชีวิตแบบนี้เมื่อไหร่จะจบจะสิ้นเสียที”

ชีวิตจืดชืดเหลือเกิน！

เซียวปี้เฉิงไม่ให้อวิ๋นหลิงออกไปด้านนอกตามใจชอบ ช่วงนี้นางต้องอยู่ในเรือนหลันชิงอย่างเดียว ถ้าไม่ปลูกดอกไม้ก็จะปรุงโอสถ

ขาของเยียนอ๋องก็หายพอสมควรแล้ว ยามนี้ไม่ต้องฝังเข็มหรือแช่น้ำสมุนไพรอีก แค่ทำกายภาพบำบัดทุกวันก็พอ บัดนี้เขาไม่ค่อยนั่งบนเก้าอี้รถเข็นไม้แล้ว สามารถจับผนังแล้วเดินจากประตูใหญ่หน้าจวนไปถึงเรือนเยียนหุยได้ด้วยตัวเองแล้ว

เซียวปี้เฉิงไปฝึกซ้อมทหารที่ค่ายแต่เช้า พอกลับมาอีกทีก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว สือจิ่วที่มาใหม่ก็ไม่ค่อยพูด อวิ๋นหลิงจึงว่างขึ้นมา

หากไม่มีหรงฉานกับเวินหวยหยูมาเที่ยวหาบ่อย ๆ นางคงต้องป่วยเพราะอุดอู้อยู่แต่ในเรือนแน่

แม่นมเฉินมองสภาพท้องฟ้าแล้วก็ยิ้มเอ่ย “จวิ้นจู่กับพระชายารุ่ยอ๋องคงใกล้จะถึงแล้วเพคะ”

ตั้งแต่ที่รู้จักเวินหวยหยูในงานโคมไฟเทศกาลวันแห่งความรักจีนเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว อีกฝ่ายก็มาหาที่จวนเป็นประจำ ระหว่างที่อยู่ร่วมกัน อวิ๋นหลิงพบว่าถึงเวินหวยหยูจะเป็นคนพูดน้อย แต่กลับเป็นคนมีสมอง มีชั้นเชิง มีความคิดเป็นของตัวเอง

อย่างน้อยก็ฉลาดกว่าหรงฉานเยอะ และมีจิตใจบริสุทธิ์ด้วย

นางไม่มีอคติต่อเวินหวยหยู หลังจากที่แวะเวียนหลายครั้งติดต่อกัน อีกฝ่ายก็กลายเป็นแขกประจำของจวนจิ้งอ๋องแล้ว

สตรีสามคนอยู่ด้วยกันจะเกิดเป็นภาพอันงดงาม...ไม่ถูกสิ สามขาขาดหนึ่งขา สามารถเล่นไพ่นกกระจอกได้พอดีเลย

แคว้นต้าโจวมีการเล่นไพ่นกกระจอก เพียงแต่เรียกว่า ไพ่หม่าเตี้ยว1 เป็นการเล่นเพื่อความบันเทิงของพวกเศรษฐี และเป็นวิธีสร้างปฏิสัมพันธ์ระหว่างเหล่าฮูหยินกับคุณหนูต่างๆ

อย่ามองหรงฉานเหมือนสตรีอ่อนโยนเชียว เวลาเล่นไพ่นกกระจอกขึ้นมาคือเป็นยอดฝีมือเลย ส่วนทักษะการเล่นของเวินหวยหยูยังพอใช้ได้ แต่อวิ๋นหลิงนั้นเป็นคนที่ห่วยที่สุด

แต่ก็โทษนางไม่ได้ เพราะเมื่อก่อนนางเล่นเกมส์ในมือถืออย่างเดียว ไม่เคยตีไพ่นกกระจอกมาก่อน เวลาสมาชิกในทีมทั้งสี่คนว่างๆ นางคือผู้ช่วยตัวยงเลย

ปกติเวลามีสามขาแล้วขาดไปหนึ่งขา นางก็จะชวนตงชิงหรือไม่ก็แม่เฉินมาร่วมเล่นไพ่นกกระจอกด้วย

แม่นมเฉินคือยอดฝีมือในบรรดายอดฝีมือ หากนางเล่นเมื่อใด ผู้อื่นก็จะพ่ายอย่างยับเยินเมื่อนั้น

วันนี้ก็เหมือนเดิม หรงฉานโอดครวญ “แม่นมเฉิน โปรดออมมือด้วย ข้าได้เงินจากพี่อวิ๋นหลิงแล้วมาเสียให้ท่านหมดไม่ได้นะ”

แม่นมเฉินกลั้นหัวเราะ “ถ้าบ่าวออมมือ พระชายารุ่ยอ๋องก็ไม่ลุ้นสิเพคะ”

เวินหวยหยูมองนางด้วยความสงสัย “วิธีเล่นของแม่นมเฉินเด็ดมาก เหมือนวิธีชาวเป่ยฉินเลย”

ศักดินาของผิงหยางอ๋องผู้เฒ่าอยู่กึ่งกลางชายแดนระหว่างแคว้นต้าโจวกับแคว้นเป่ยฉิน เวินหวยหยูเติบโตที่ชายแดน พอจะรู้จักวิถีชีวิตของชาวเป่ยฉินบ้าง

ตงชิงรีบตอบว่า “ตอนแม่นมยังสาว ท่านเคยไปอยู่ที่แคว้นเป่ยฉินมาก่อน ท่านเก่งมากเลยนะ จัดทรงผมแนวสตรีเป่ยฉินเป็น แล้วยังทำขนมชาวเป่ยฉินเป็นด้วย”

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง”

เวินหวยหยูเข้าใจทันที ส่วนแม่นมเฉินก็หัวเราะไม่ตอบ

อวิ๋นหลิงพินิจพิเคราะห์แม่นมเฉิน แววตาใช้ความคิด แม่นมเฉินเล่นเก่งแบบนี้ ตอนสาวๆคงเล่นไพ่นกกระจอกเป็นประจำสิท่า

แต่...ผู้ที่มีโอกาสเล่นไพ่หม่าเตี้ยวได้ต้องเป็นคนชนชั้นสูง ประชาชนทั่วไปไม่มีโอกาสแตะเลย

แม่นมเฉินน่าจะมีชาติกำเนิดที่ดี ทว่าไม่รู้ทำไมถึงเป็นนางกำนัลในวังหลวงได้ อายุห้าสิบกว่าปีแล้วยังไม่คิดแต่งงานออกจากวังอีก

ระหว่างที่เล่นกันอย่างสนุกสนามก็มีคนมาเยี่ยมเพิ่มอีกราย ฉู่อวิ๋นเจ๋อถือของบำรุงร่างกายอย่างพะรุงพะรัง

“น้องสาว อันนี้เป็นของบำรุงร่างกายเจ้านะ แล้วมีเสื้อผ้าเล็กๆที่ท่านแม่เย็บสองชุดด้วย”

แม่นมเฉินเห็นแล้วก็เก็บไพ่นกกระจอกแล้วไปเตรียมน้ำชากับของว่าง

อวิ๋นหลิงรับของฝากมา “เมื่อวานซืนพี่เพิ่งส่งเสื้อที่ท่านแม่เย็บมาไม่ใช่หรือ ไยวันนี้ถึงมาส่งอีก?”

ฉู่อวิ๋นเจ๋อใบ้กินทันควัน ก่อนจะมองเวินหวยหยูโดยไม่ให้ผู้อื่นรู้ปราดหนึ่ง “วันนั้นพี่ไม่ได้เอามาหมด”

ทันใดนั้นเวินหวยหยูก็สบตากับเขาโดยบังเอิญ พวกเขาทั้งสองละสายตาอย่างรวดเร็ว

หัวใจฉู่อวิ๋นเจ๋อเต้นรัวแรง

คืนงานโคมไฟในเทศกาลวันแห่งความรักจีน เขาส่งเวินหวยหยูกลับจวนก็พบว่านางลืมของติดกายไว้

การเรียกขานอย่างห่างเหินเช่นนี้ทำให้เวินหวยหยูชะงัก นางหน้าซีดขาว ฝืนยิ้มแล้วกล่าวว่า “น้องอวิ๋นหลิงพูดเล่น ข้าย่อมไม่เก็บไปใส่ใจแน่...วันนี้รบกวนนานแล้ว ข้าขอตัวกลับก่อน”

นางเป็นคนหน้าบาง เมื่อโดนปฏิเสธต่อหน้าคนอื่นเช่นนี้ ไหนเลยจะนั่งต่อได้

หรงฉานที่ปกติสมองจะเชื่องช้ากว่าใครๆก็รู้ว่าบรรยากาศไม่ค่อยดีนัก “หวยหยู เจ้าเพิ่งมานั่งไม่นาน...”

ฉู่อวิ๋นเจ๋อรู้ตัวว่าพูดผิดไปก็รู้สึกเสียใจ ไม่รู้ควรทำเช่นไรดี

ไอ้หัวหมู สร้างโอกาสให้แล้วยังไม่รีบคว้าอีก อวิ๋นหลิงแอบด่าในใจ

นางเป็นคนเด็ดเดี่ยวด้านความรัก ไม่ชอบอ้ำๆอึ้งๆ นางรีบคว้าหมับไปยังข้อมือเวินหวยหยู พูดเปิดเผยความจริงว่า

“ให้ตายสิ พี่กล้าพูดไหมว่าไม่ได้เพ้อฝันอยากแต่งงานกับหวยหยู? ชอบมาที่นี่เป็นประจำ คิดว่าข้าโง่หรือไง? หาข้ออ้างบอกว่าลืมเอาเสื้อมา ข้าว่าพี่จงใจมากกว่า อยากหาข้ออ้างมาเจอหน้าหวยหยูละไม่ว่า”

ฉู่อวิ๋นเจ๋อชะงักงัน สีหน้าร้อนแผ่วขึ้นมา

เพ้อฝัน? ไยอวิ๋นหลิงจึงใช้คำนี้

“เจ้าอย่าพูดไปเรื่อย”

“ข้าไม่ได้พูดไปเรื่อย หาไม่แล้วไยเมื่อวานพี่ไม่มาส่งของ วันนี้หวยหยูเพิ่งมา พี่ก็รีบมาส่งของเลย พี่งานยุ่งถึงกลางดึก แต่ก็ยังหาเวลามาที่จวนจิ้งอ๋องอีก ทำไมพี่ไม่สั่งให้อาเอ้อร์มาส่งละ ถ้าไม่ใช่มาเพราะอยากเจอหน้าหวยหยูแล้วใครจะเชื่อว่าเป็นอย่างอื่นเล่า?”

เมื่อลั่นประโยคนี้ออกมา ใบหน้าฉู่อวิ๋นเจ๋อก็แดงจนสามารถหยดโลหิตออกมาได้แล้ว

อวิ๋นหลิงมองเวินหวยหยู ก่อนจะพูดเสียงจริงจัง “ถึงพี่ใหญ่ข้าจะไม่ฉลาดเหนือคน แต่ก็หน้าตาดี นิสัยก็ดี ไม่ได้โง่เหมือนท่านพ่อข้า วันหน้าก็ไม่แต่งอนุภรรยาด้วย ถึงแม้ตอนนี้ตำแหน่งงานจะไม่สูงนัก แต่เป็นคนมี่ซ่อนความสามารถ คุ้มกับการลงทุน”

“ในเมื่อเขาชอบเจ้า เจ้าเองก็ชอบเขา ก็อย่าเล่นตัวอยู่เลย รีบตกลงกันเร็วๆจะดีกว่า”

เวินหวยหยูหน้าแดงเหมือนโดนไฟแผดเผา รู้สึกตื่นเต้นและประหม่าในเวลาเดียวกัน มองนางแล้วพูดตะกุกตะกัก “ข้า...ข้า...”

อวิ๋นหลิงดึงแขนของฉู่อวิ๋นเจ๋อมา แล้วเอามือของเวินหวยหยูไว้ที่ฝ่ามือเขา ก่อนจะพูดอย่างเผด็จการว่า

“อย่ามัวพิรี้พิไรอยู่เลย คนอื่นมีสามีดูแล ทำไมเจ้าถึงไม่มี? ข้าไม่อนุญาตให้เป็นเช่นนี้ นับแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พี่ใหญ่ข้าก็คือสามีของเจ้า”

เวินหวยหยู ฉู่อวิ๋นเจ๋อ “...”

หรงฉานที่อยู่ด้านข้างงงเป็นไก่ตาแตก “???”

ไพ่หม่าเตี้ยว1 ไพ่ม้าแขวนคือชื่อไพ่นกกระจอกในสมัยโบราณ