พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 220

อวิ๋นหลิงก้าวเข้าไป คาดคั้นเสียงเย็นชา “ตอนที่พวกเจ้าเข้าไปในห้องรอง มีคนรอบข้างเป็นพยานให้ได้หรือไม่?”

แม่นมเฒ่ารีบตอบ “ตอนข้าอยู่ในห้องรองฝั่งขวา ข้าอยู่กับแม่นางตงชิงตลอดเวลา”

“จากนั้นท่านหญิงอี้เหอมาถึง ท่านก็สั่งให้บ่าวยกน้ำชาให้ท่านหญิง จากนั้นบ่าวกับแม่นมเฒ่าก็ไม่ได้ไปที่ห้องรองอีกเลย” ตงชิงพยักหน้ามองนางกำนัลอย่างระแวง “ส่วนนางกำนัลคนนี้ ก่อนที่บ่าวจะออกจากห้องรองก็ไม่เคยเห็นนาง”

กล่าวคือ ก่อนซ่งเชว่อวี่จะมา รองเท้าหัวเสือไม่มีปัญหา

ตาอวิ๋นหลิงกวาดสายตามองไปทั่ว แล้วหยุดอยู่ที่หน้าซ่งเชว่อวี่

สีหน้าท่าทางตื่นตระหนกไม่ต่างจากคนอื่น ไม่เห็นความแตกต่าง เพียงแค่ตอนที่ทุกคนมองไปที่พระโอรสห้า สายตานางกลับจ้องไปที่นั่วเอ๋อร์

บัดนี้ทุกอย่างชี้ไปที่พระโอรสห้า เผชิญหน้ากับสายตาสงสัยและหวาดกลัวของคนรอบข้างแล้ว ใบหน้าเริ่มบึ้งตึงขึ้น

พระชายาเสียนอ๋องพยายามกดความโกรธเอาไว้ ดวงตาแดงก่ำเสียงเศร้าโศกถาม “น้องห้า เจ้ามีอะไรจะแก้ตัวไหม?”

นอกจากอวิ๋นหลิงแล้ว พระชายาเสียนอ๋องก็ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกับพระโอรสองค์อื่น นางเชื่อว่าไม่ใช่ฝีมือของพระโอรสหก แต่ไม่เชื่อในพระโอรสห้า

องค์ชายห้าก้าวขึ้นมาประสานมือ แววตาหนักแน่น “อาซ้อสามสงสัยข้าหรือ? หยวนโม่ขอสาบานกับฟ้า ว่าไม่เคยทำเรื่องชั่วช้าเลวทราม หากข้าพูดปด ขอให้ข้าตายไม่ดี ตายโหง! ”

คำสาบานที่ร้ายแรงแบบนี้ พระชายาเสียนอ๋องก็ตกใจไม่น้อย

พระโอรสห้าค่อยๆพูดไม่รีบร้อน “คนตาสว่างก็ดูออกง่ายๆ ว่าที่เข็มพิษถูกซ่อนในรองเท้าหัวเสือ แสดงว่าพุ่งเป้าไปที่ต้าเป่ากับเอ้อร์เป่า เมื่อครู่อาซ้ออวิ๋นหลิงก็บอกแล้ว ว่าตอนนางรับรองเท้ามาปกติดี แสดงว่าคนทำต้องฉุกคิดลงมือกะะทันหัน”

“ข้ากับน้องหกออกจากวังพร้อมกัน หากอยากทำอะไรกับรองเท้าหัวเสือล่ะก็ มีโอกาสตลอดทั้งทาง เหตุใดต้องเลือกลงมือในงานที่คนขวักไขว่ด้วยเล่า? แล้วยังให้นางกำนัลไปห้องรองฝั่งขวาแบบเปิดเผยโอ่อ่าหรือ?”

ความคิดของพระโอรสห้ากระจ่างชัด หากเขาจะลงมือจริง เขามีโอกาสตั้งมากมายให้คนไม่ต้องสงสัยไปยังตัวเขา

ซ่งเชว่อวี่ก้มหน้า หน้าขรึมลง

รุ่ยอ๋องที่ดูอยู่ข้างๆก็อดแทรกไม่ได้ “เรื่องนี้แปลกประหลาดมาก หากยังไม่มีหลักฐานมัดตัว วันนี้ทุกคนในงานเลี้ยงล้วนน่าสงสัย จะคาดโทษให้น้องห้าง่ายๆแบบนี้ไม่ได้ เพราะไม่มีใครเห็นกับตาว่านางแอบใส่เข็มพิษในรองเท้า”

อวิ๋นหลิงฟังจบก็เห็นด้วยในใจ รุ่ยอ๋องซื่อบื้อคนนี้นานๆทีจะมีสตินะเนี่ย

และแน่นอนว่า รุ่ยอ๋องเพียงแค่รู้สึกว่าพระโอรสห้าจะไม่ทำเรื่องเลวทรามเช่นนี้ก็เท่านั้น

เขาพูดเสริมต่อ “หรือบางทีอาจจะมีคนเข้าไปในห้องรองฝั่งขวา แต่แค่เราไม่ทันสังเกต”

ที่รุ่ยอ๋องพูดมาก็มีเหตุผล พระชายาเสียนอ๋องสีหน้าลังเล สายตาที่มองพระโอรสห้าก็มีความไม่มั่นใจ

ตอนนี้เองก็มีคนหนึ่งแค่นเสียงดังขึ้น

ซ่งเชว่อวี่ได้ยินนางพูดชื่อตัวเอง ใจกระตุกไปหนึ่งที แต่ก็ปรับสีหน้าเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

พระโอรสห้าฟังจบ ไม่คิดว่าอวิ๋นหลิงจะเชื่อตัวเอง ในใจโล่งอก

“ขอแค่หอต้าหลี่มีคำสั่ง ข้าจะยอมปฏิบัติตามการสอบสวนทุกอย่าง!”

พระโอรสห้าโล่งอกไป แต่ใจก็หนักอึ้งตามมาอีก

เดิมทีเขาคิดอยากจะกระชับสัมพันธ์กับจวนจิ้งอ๋องมาโดยตลอด แต่ช่วงก่อนถูกจักรพรรดิเจาเหรินย้ายไปประจำในสำนักศึกษาฮั่นหลิง ยุ่งจนไม่มีเวลา

เขาปลีกตัวไม่ได้และก็ไม่อยากให้จักพรรดิเจาเหรินผิดหวัง จึงวางเรื่องที่จะมาจวนจิ้งอ๋องเอาไว้ก่อน ไม่คิดว่า งานเลี้ยงฉลองต้าเป่าเอ้อร์เป่าครบเดือน เขาพึ่งโผล่หน้ามาก็พบเจอเรื่องแบบนี้

พระโอรสห้าขมขื่นในใจ

ไม่นานนัก คนจากหอต้าหลี่ก็มาเอาตัวนางกำนัลของพระโอรสห้าและหกไป

ตอนจากไป สายตาซ่งเชว่อวี่สบตากับนางกำนัล แล้วผละสายตาออกอย่างรวดเร็ว

อวิ๋นหลิงสังเกตเห็นทุกท่วงท่ากิริยาของพวกนาง แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย