พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 242

ตอนที่หรงฉานเดินมาถึงประตูจวนจิ้งอ๋องก็เห็นคนคุ้นเคยอย่างไม่ทันตั้งตัว

“ท่านอ๋อง ไยท่านถึงมาได้?”

นางเอ่ยปากถามด้วยความตกตะลึง แววตาเผยความดีใจที่แม้แต่นางเองก็ยังไม่รู้ตัว

รุ่ยอ๋องปรับอารมณ์ของตัวเองแล้ว ยกมุมปากตอบนางว่า “เอ่อ...เรื่องนั้นของเจ้า ข้ารู้แล้ว...ข้ามารับเจ้ากลับจวน”

“เรื่องของข้า เรื่องอันใด?”

เขาพูดไม่ชัดเจน หรงฉานทำหน้าฉงนสนเท่ห์ ยังไม่ทันตอบสนองก็ถูกรุ่ยอ๋องดึงขึ้นรถม้าแล้ว

“ด้านนอกหนาว เข้าไปในรถม้าก่อนแล้วค่อยคุยกัน...เมื่อครู่ข้าบอกว่าข้ารู้เรื่องที่เจ้าท้องสองเดือนแล้ว”

หรงฉานนั่งนิ่งในรถม้า ร่างกายแข็งทื่อ มองรุ่ยอ๋องแล้วรวบรวมความกล้าเอ่ยว่า

“เช่นนั้น...ท่านมารับข้าโดยเฉพาะหรือ?”

มีประกายแสงกระอักกระอ่วนแวบผ่านดวงตารุ่ยอ๋อง แต่เขาก็ยังคงพยักหน้าเบาๆ

ดวงตาหรงฉานสว่างไสว พูดตรง ๆ ว่า “ข้าคิดว่าท่านจะไม่ก้าวเข้าจวนจิ้งอ๋องทุกกรณีเสียอีก”

อคติที่รุ่ยอ๋องมีต่ออวิ๋นหลิง...ไม่ถูกสิ ต้องบอกว่าความกลัวถึงจะเหมาะสม

นางรู้ว่ารุ่ยอ๋องกลัวอวิ๋นหลิงมาโดยตลอด เวลาออกไปไหนมักจะเลี่ยงใช้เส้นทางที่ผ่านจวนจิ้งอ๋อง แต่ไม่นึกเลยว่าพอเขาทราบเรื่องนางท้องก็มารับนางที่จวนจิ้งอ๋องด้วยตัวเอง

แสดงว่าในใจรุ่ยอ๋อง นางก็เป็นบุคคลสำคัญเหมือนกัน?

รุ่ยอ๋องกระแอมเสียง เพราะละอายแก่ใจจึงเหม่อลอยเล็กน้อย “เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ข้าย่อมต้องมารับด้วยตัวเองอยู่แล้ว”

หรงฉานได้ยินก็ยิ้มหน้าซื่อให้เขา

“ขอบคุณท่านมาก ท่านรุ่ยอ๋อง”

ไม่ว่าอย่างไร เมื่อมีคนเห็นความสำคัญของนาง นางต้องดีใจอยู่แล้ว

จะว่าไปรุ่ยอ๋องก็ดีต่อนางเสมอมา ไม่เคยทำให้นางต้องช้ำใจ ถึงแม้พวกเขาสองคนยังไม่ปฏิพัทธ์มีใจให้กัน แต่หรงฉานรู้สึกว่า ถ้าเป็นแบบนี้ตลอดไปก็ไม่ต้องกังวลสิ่งใดอีก

พี่ชายมักบอกนางเสมอว่าใต้หล้านี้ยากจะหาสามีภรรยารักใคร่กันเฉกเช่นบิดามารดา สามีภรรยาทั่วไป ขอแค่ให้เกียรติและเคารพซึ่งกันและกันไปจนวันตาย เช่นนี้ก็เป็นความสุขที่หายากแล้ว

หรงฉานถูกเลี้ยงดูอย่างดีตั้งแต่เด็ก มีนิสัยไร้เดียงสาและมองโลกในแง่ดี เมื่อรู้สึกปลงกับเรื่องนี้แล้ว ความตึงเครียดและทำตัวไม่ถูกหลังทราบว่าตั้งท้องก็เลือนหายไป

รุ่ยอ๋องมองใบหน้าแย้มยิ้มของนางอยู่นาน ผ่านไปสักพักจึงละสายตา พูดช้าๆว่า “อันที่จริง...พวกเราแต่งงานกันนานแล้ว เจ้าไม่ต้องเรียกห่างเหินเช่นนี้ก็ได้”

เขาเองก็เพิ่งสังเกตว่าแต่งงานมาครึ่งปีแล้ว แต่หรงฉานยังเรียกเขาว่าท่านอ๋องรุ่ยดุจเดิม

“ออ” หรงฉานขานรับ เอียงหน้าครุ่นคิด “งั้นข้าเรียกท่านว่าเสี่ยวอวี้ก็แล้วกัน”

เรียกสามีก็ไม่เหมาะ แต่จะให้เรียกท่านพี่ก็พูดไม่เต็มปาก เพราะนางมีพี่ชายอยู่แล้ว

รุ่ยอ๋องรู้สึกว่าคำเรียกนี้แปลกๆ แต่เมื่อหรงฉานเป็นคนเสอน จึงไม่ได้ทักท้วงสิ่งใด

ภายในรถม้า พวกเขาสองคนคุยกันอย่างลื่นไหลบ้าง ติดขัดบ้าง แต่รุ่ยอ๋องก็รู้สึกผ่อนคลายโดยไม่รู้ตัว

เขารู้สึกว่าเวลาอยู่กับหรงฉานแล้วสบายกายสบายใจยิ่ง ไม่ได้รู้สึกกดดันจนเกือบหายใจไม่ออกเหมือนตอนอยู่กับอวิ๋นหลิง และไม่เหมือนตอนอยู่กับฉู่อวิ๋นหาน เพราะมักจะรู้สึกว่าเข้าไปไม่ถึงหัวใจของฉู่อวิ๋นหาน

หรงฉานไม่มีเล่เหลี่ยม คุยกับเขาอย่างเปิดเผย แต่ไม่โอหังเหมือนองค์หญิงหก และไม่ขี้อายมากเหมือนเวินหวยหยูจวิ้นจู่

ยิ่งไปกว่านั้น เขาพบว่าเวลาแม่นางผู้นี้คลี่ยิ้ม สองแก้มมีลักยิ้มปรากฏออกมา น่ารักเหลือเกิน

เมื่อมาถึงหน้าประตูจวนรุ่ยอ๋อง รุ่ยอ๋องแหวกม่านรถม้าออกก็เห็นฉู่อวิ๋นหานยืนอยู่แต่ไกล

รุ่ยอ๋องมองรอยยิ้มของนาง ก้นบึ้งหัวใจก็ว้าวุ่น เหมือนเขาจะไม่รู้สึกดีๆต่อฉู่อวิ๋นหานเหมือนที่ผ่านมาแล้ว

พวกเขาสามคนยืนกระอักกระอ่วนอยู่กับที่ หรงฉานพูดด้วยความอึดอัด “เอ่อ ข้าคอแห้ง กลับเข้าไปดื่มน้ำชาในเรือนก่อน”

นางอยากล่วงหน้าเข้าไปก่อนอย่างรู้กาลเทศะ แต่กลับถูกรุ่ยอ๋องคว้าหมับไว้

“อากาศฤดูเหมันต์หนาวมาก ให้ห้องครัวต้มน้ำขิงกับน้ำตาลแดงให้ดีกว่า ดีต่อสุขภาพด้วย ทุกคนอย่ายืนอยู่ตรงนี้เลย เข้าไปพักผ่อนในเรือนเถอะ”

สิ้นเสียง เขาก็จูงมือหรงฉานจากไป สตรีทั้งสองคนล้วนทำหน้าตกตะลึง

เมื่อได้สติ ฉู่อวิ๋นหานย่นคิ้วจ้องแผ่นหลังเขา

ช่วงนี้รุ่ยอ๋องเป็นอะไรไป?

จากบุรุษที่หว่านเสน่ห์ใส่ง่าย แต่ยามนี้กลับไม่อยู่ในการควบคุม ฉู่อวิ๋นหานรู้สึกหัวใจหล่นวูบ

แต่ไม่นานนางก็ได้รับคำตอบ

เมื่อนางทราบข่าวว่าพระชายารุ่ยอ๋องตั้งครรภ์ก็กำผ้าเช็ดหน้าไว้แน่น

จักรพรรดิจาวเหรินดีใจสุดแสน พระราชทานของบำรุงมากมาย ทั้งยังจัดแม่นมห้าคนกับนางกำนัลห้าคนมาปรนนิบัติพัดวีหรงฉาน ทำให้เรือนนี้แม้แต่แมลงวันก็บินเข้าไปไม่ได้

เซียวปี้เฉิงยิ้มเอ่ย “คนที่เสด็จพ่อส่งไปไม่ธรรมดาทุกคน ช่ำชองการแพทย์ ชำนาญอาหารการกิน แล้วยังมีสองคนที่มีวรยุทธด้วย ตอนนี้เจ้าวางใจได้แล้ว”

อวิ๋นหลิงไม่ยอมรับไม่ได้ว่านางรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย

“ตอนข้าท้องเห็นมีแต่แม่นมเฉินมาดูแลข้า”

เซียวปี้เฉิงเลิกคิ้ว เข้าไปกระซิบบอกนาง “ถ้าเจ้าท้องอีก รับรองว่าได้รับสวัสดิการดีกว่านางแน่...พูดถึงเรื่องนี้...เมียจ๋า เหมือนพวกเรามีอะไรกันได้แล้วนะ”