พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 434

คนที่ตอบคือหน้ากากเงิน เขาจ้องพวกอวิ๋นหลิงด้วยความงวยงง ไม่เข้าใจว่าพระชายาจิ้งอ๋องแห่งแคว้นซีโจวไปมีความสัมพันธ์กับเยว่หลงเย่แห่งแคว้นถังใต้ได้อย่างไร

หลิวฉิงเผยสีหน้าแปลกใจ ถามเสียงขรึม “พวกเจ้ารู้จักหลงเย่?”

หน้ากากเงินอยากจะพูดต่อ ทว่าถูกกงจื่อโยวทำหน้าบึ้งใส่ อีกฝ่ายตะคอกใส่ว่า

“หน้ากากเงิน หุบปาก”

เสียงของกงจื่อโยวเจือความเกรี้ยวกราดและความเย็นยะเยือก หน้ากากเงินคอหด รู้ว่าเจ้าสำนักน้อยที่ปกติเป็นคนนิสัยดี ยามนี้กำลังโกรธขึ้ง

ไม่ใช่จะเปิดเผยเพศที่แท้จริงของเยว่หลงเย่ได้ง่าย ๆ เมื่อครู่เขาเผลอไผลพูดออกมาด้วยความตกตะลึง ยามนี้รู้สึกเสียใจที่ตนเองรักษาคำพูดไม่ได้

รอยยิ้มของอวิ๋นหลิงลดระดับลงเล็กน้อย “เจ้าจะช่วยตามหาไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงไม่พูดต่อ?”

กงจื่อโยวเม้มปาก ใบหน้าไม่มีความผ่อนคลายและขี้คร้านของเมื่อครู่แล้ว ยามนี้มีเพียงความระมัดระวังและหยั่งเชิง

“พระชายาจิ้งอ๋อง ขออภัยที่ข้าพูดตรงๆ...คนที่ท่านต้องการตามหา หากเป็นศิษย์ในสำนักเดียวกัน เหตุใดถึงไม่รู้สถานะของอีกฝ่ายเลย?”

อวิ๋นหลิงเลิกคิ้ว พอจะคาดเดาถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของกงจื่อโยว ฉะนั้นจึงกวาดสายตามองผู้คนรอบข้าง ก่อนจะกล่าวเสียงจริงจังว่า “มีบางอย่างที่ไม่สะดวกพูดต่อหน้าทุกคน เจ้าสำนักน้อยโปรดตามข้ามา”

นางหาข้ออ้างให้สาวกป้ายประกาศิตแดงของสำนักทิงเสวี่ยออกไปได้แล้ว ก็ให้เยี่ยเจ๋อเฟิงนำพวกเขาเหล่านั้นไปยังด้านหน้าลานเรือน ภายในห้องโถงจึงเหลือเพียงพวกนางห้าคน

อวิ๋นหลิงกับเซียวปี้เฉิงนั่งด้านซ้ายมือ ส่วนทางด้านขวาจะมีกู้ฉางเซินจับเก้าอี้รถเข็นของหลิวฉิงไว้ ดวงตาทั้งสี่คู่ล้วนมองไปยังกงจื่อโยว

อวิ๋นหลิงเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดก่อน “เจ้ารู้จักหลงเย่ แล้วนางก็สนิทกับสำนักทิงเสวี่ยมากด้วย ใช่หรือไม่?”

กงจื่อโยวนิ่งเงียบไม่ตอบ ดวงตาทรงจิ้งจอกมองอวิ๋นหลิง รอนางพูดต่อไป

ทว่าต่อให้เขาไม่ตอบ อวิ๋นหลิงพอจะอนุมานจากข้อมูลที่รู้ได้แล้วว่า แคว้นถังใต้เป็นเพศนิยม หากหลงเย่เป็นองค์ชายปลอม กงจื่อโยวในฐานะเพื่อนของนางต้องไม่เปิดเผยความลับของหลงเย่ง่าย ๆ อยู่แล้ว

เมื่ออวิ๋นหลิงวิเคราะห์มาถึงจุดนี้ก็โล่งอก รู้ว่าหลงเย่กับสำนักทิงเสวี่ยเป็นมิตรกัน หาใช่ศัตรูไม่

นางคลี่ยิ้ม ก่อนจะอธิบายอย่างมีจังหวะ “ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังสงสัยว่าเหตุใดพวกเราที่อยู่กันคนละทิศทางถึงเป็นศิษย์ร่วมสำนักกันได้ แท้จริงแล้ว...”

อวิ๋นหลิงคิดใคร่ครวญ หลงเย่เป็นคนรอบคอบและระแวงสูง ชอบซ่อนเร้นความรู้สึก ไม่เหมือนหลิวฉิงที่ใสซื่อ ตรงไปตรงมา ฉะนั้นหลงเย่ไม่เชื่อใจใครง่าย ๆ แน่

ดูจากท่าทีของกงจื่อโยวแล้ว เขาน่าจะไม่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากหลงเย่ทั้งหมด หลงเย่คงไม่เคยเล่าเรื่องอดีตกับเรื่องพี่น้องในกลุ่มให้เขาฟังแน่ หาไม่แล้วกงจื่อโยวคงไม่สงสัยขนาดนี้หรอก

เมื่อเทียบกับกู้ฉางเซิน เจ้าอ๋องคนนี้รู้ชีวประวัติของพวกนางอย่างละเอียดแล้ว

สุดท้ายแล้วอวิ๋นหลิงก็เปรยเรื่องเทวดาถ่ายทอดวิชาในความฝันออกมา กงจื่อโยวฟังแล้วได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ

เขาขมวดคิ้วแน่นเป็นปม พูดด้วยความเหลือเชื่อ “อะไรน่ะ? พวกท่านรู้จักกันในความฝัน ตอนนี้ยังไม่เคยพบหน้ากัน?”

อวิ๋นหลิงพยักหน้า อ้าปากพูดว่า “เป็นเช่นนี้แล หาไม่แล้วไยข้าถึงภาพใบหน้าหลงเย่ได้เล่า? เจ้าอาจจะไม่รู้ว่านางเป็นคนสอนข้าวาดรูปเอง”

กงจื่อโยวไม่ส่งเสียง เมื่อครู่คนสำนักทิงเสวี่ยล้วนดูออกว่าเทคนิคการวาดของพวกนางเหมือนกัน

เขาเอ่ยปากพูด “ดังนั้นหลายร้อยปีมานี้ แคว้นถังใต้เคร่งครัดต่อสตรียิ่งขึ้น ราชสำนักจึงไม่อยากให้มีทิงเสวี่ยคนที่สองอีก ข้าเคยได้ยินมาว่า ประชาชนแคว้นถังใต้ไม่ชอบลูกสาว หากบ้านไหนคลอดแฝดหญิงจะถูกตราหน้าว่าเป็นกาลกิณี จะทิ้งหรือมอบให้ผู้อื่นหนึ่งคน”

ต่อให้เกิดเป็นองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ มากสุดก็ให้เกียรติแต่งไปยังแคว้นอื่นเพื่อเกื้อหนุนผลประโยชน์ให้แก่บ้านเมือง

หลิวฉิงได้ยินก็ขมวดคิ้วมุ่น เพลิงโทสะลุกโชนภายในใจ นางนึกถึงชีวิตในองค์กรของชาติที่แล้ว รอบกายก็มีคนประเภทนี้เยอะมากจริง ๆ

พวกเขาอิจฉาในความสามารถของพวกนาง ในขณะเดียวกันว่าหาว่าพวกนางเป็นสตรีมีข้อเสียมากมาย ไม่เห็นจะน่ายกยอตรงไหน

กงจื่อโยวพยักหน้าด้วยสีหน้าซับซ้อน “เหตุการณ์ในราชวงศ์แคว้นถังใต้ร้ายแรงกว่า พวกเขามีความลับที่ใต้หล้าไม่รู้ นั่นก็คือไม่อนุญาตให้มีลูกสาวฝาแฝดในราชวงศ์ พวกเขารู้สึกว่าเป็นลางร้ายหรือตัวกาลกิณี ดังนั้นหากพระสนมคลอดลูกสาวฝาแฝด พวกเขาจะสังหารทิ้งหนึ่งคน”

การกระทำที่ชวนให้เอือมระอานี้ กระทั่งกู้ฉางเซินก็ยังคงขมวดคิ้วมุ่น “เพี้ยนไปแล้ว ไร้มนุษยธรรมจริงๆ”

กงจื่อโยวคลี่ยิ้ม มองอารมณ์จากรอยยิ้มไม่ออก “ใช่แล้ว หลงเย่เป็นลูกสาวของฮองเฮา แต่ถึงกระนั้น แม้แต่ฮองเฮาผู้สูงศักดิ์ที่สุดในวังหลังแห่งแคว้นถังใต้ก็หนีไม่พ้นกฎเหล็กข้อนี้”

สิบกว่าปีก่อน ฮองเฮาแห่งแคว้นถังใต้ให้กำเนิดลูกฝาแฝด ลำดับแรกคลอดเป็นลูกสาวก่อน เวลาผ่านไปครึ่งชั่วยามลูกแฝดน้องก็เกิดออกมา แต่ยังคงเป็นลูกสาว

“ฮ่องเต้ส่งคนสนิทไปพูดเพศของลูกทั้งสองคน เพราะบุรุษที่ได้รับความเชื่อใจจากฮ่องเต้แอบรักฮองเฮามานาน จึงบอกความลับนี้แก่ฮองเฮา พอฮองเฮารู้กฎเหล็กว่าลูกสาวฝาแฝดของนางต้องสีคนใดคนหนึ่งถูกปลิดชีพ”

ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อป้องกันไม่ให้พระสนมวังหลังสับเปลี่ยนลูก ฮ่องเต้จะออกคำสั่งให้ดำเนินการหลังคลอดทันที ทั้งยังทำแบบแยบยลอีกด้วย

“ฮองเฮาไม่อยากสูญเสียลูกสาวที่อุ้มท้องมาสิบเดือน จึงอ้อนวอนบุรุษผู้นั้น สุดท้ายแล้วบุรุษผู้นั้นก็ใจอ่อน ยอมปิดบังความจริง รายงานต่อฮ่องเต้ว่าฮองเฮาได้ลูกฝาแฝดชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ทั้งยังคอยปกป้องเด็กคนนี้มาสิบกว่าปี”

และเด็กคนนี้ก็คือคนที่พวกอวิ๋นหลิงตามหา เยว่หลงเย่