พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 490

“มีหรือ？” เซียวปี้เฉิงยกมือขึ้นจับแขนเสื้อ “ทั้ง ๆ ที่ข้าสะอาด ร่างกายก็ไม่มีกลิ่นเหม็น เช่นนั้นจะถูกกล่าวหาว่าถูกเงินกัดกร่อนได้อย่างไร”

อวิ๋นหลิงพูด “ข้าหมายถึงความคิดของท่าน วิญญาณของท่าน เจ้าธรรมที่ดีของท่าน！”

เซียวปี้เฉิงจับจมูกแล้วบ่นพึมพำว่า “ ทุกคนชอบสิ่งที่สวยงามจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้าที่ข้าจะพบเจ้าก็ไม่เคยใส่เงินมากมายขนาดนี้มาก่อน”

จนก็อยู่ส่วนจน คนอื่น ๆ จะต้องเห็นแก่หน้าเขาไม่มากก็น้อย ไม่เคยมีใครพูดเช่นนี้ มีเพียงอวิ๋นหลิงคนเดียวที่เป็นกรณีพิเศษ

ตอนแรกนางยังเคยเยาะเย้ยเขาอย่างโจ่งแจ้งว่าไม่มีเงิน แม้แต่หมูในเรือนหลังบ้านก็ยังหิวจนผอมขนาดนั้น

เมียรังเกียจว่าเขาจน แล้วเขายังจะไม่สนใจได้อยู่หรือ

อวิ๋นหลิงเหร่ตามองเซียวปี้เฉิง กลับกลายเป็นความผิดของนางงั้นหรือ？

แต่ว่าครั้งนี้นางไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับเซียวปี้เฉิง ยังต้องจัดการเรื่องลูกกระต่ายนั่นอีก

บัดนี้ได้ย้ายออกจากจวนจิ้งอ๋อง เสวียนจีจะพักอยู่ที่ไหนก็เป็นปัญหา

สามีภรรยาเยี่ยนอ๋องแน่นอนว่าจัดการนางเด็กดื้อคนนี้ไม่ได้ ส่งให้กงจื่อโยวจัดการนางก็ยังไม่วางใจ นั่นคือคนรวยรุ่นที่สองที่มีเงินแต่โง่ หากอยู่กับเสวียนจีต่อไปอีก คิดแม้แต่กางเกงในตัวเดียวก็คงจะไม่เหลือ

อวิ๋นหลิงคิดไปคิดมาจึงทำได้เพียงนำเสวียนจีไว้ข้างกาย จากนั้นนางเป็นคนจัดการเอง

ทันทีที่เสวียนจีทราบข่าวว่าต้องถูกขังอยู่ในเรือนจำในวัง ทันใดนั้นก็ทำหน้าตาอมทุกข์ ทรมานไปทั้งตัว

“ข้าสาบานว่า ต่อไปข้าจะไม่หาเรื่องอีกแล้ว มิเช่นนั้นชาตินี้ข้าก็จะไม่โต！”

อวิ๋นหลิงพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “เดิมทีเจ้าก็โตแล้วไม่สูงอยู่ดี มาสาบานอะไรนี้ไร้ประโยชน์ รู้หรือไม่เพราะความผิดพลาดของเจ้า คนของตำหนักบูรพาทั้งหมดคืนนั้นไม่ได้นอนทั้งคืน”

เมื่อนึกถึงประสบการณ์ที่นอนดึกฆ่ายุงในฝนตกหนัก ในใจของนางโกรธเป็นอย่างมาก สั่งสอนเสวียนจีอย่างแรงด้วยใบหน้าที่เฉียบขาด

เสวียนจีรู้ตัวว่าทำผิดพลาด จึงปล่อยให้อวิ๋นหลิงต่อว่า ไม่กล้าเถียงแม้แต่คำเดียว

อวิ๋นหลิงด่าไปสามกาน้ำชา ความโกรธถึงได้ค่อยบรรเทาหายไปบ้าง จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “สรุปสิ่งที่เจ้าพยายามที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อสร้างปืนใหญ่คือจะทำอะไร？”

ก่อนหน้านี้เมื่อว่าง สามีภรรยาเยี่ยนอ๋องก็พูดถึงเรื่องนี้กับนางเป็นการส่วนตัว บอกว่าเสวียนจีตอนที่อยู่แคว้นตงฉู่คิดในใจว่าจะสร้างปืนใหญ่

เสวียนจีได้ยินดังนั้นถึงได้ทำหน้าให้สดชื่นกระปรี้กระเปร่า ตอบอย่างสัตย์จริงว่า “นี่เป็นการค้าอย่างหนึ่งระหว่างข้ากับองค์รัชทายาทแคว้นตงฉู่และเฟิ่งเหมียน”

นางมาถึงโลกนี้ ลืมตาก็เป็นคืนแต่งงานใหม่แล้ว

ตามที่เฟิ่งเหมียนพูด เขาทำตามคำแนะนำของหวู๋ซินไต้ซือ ถึงได้นำนางไปแต่งงานองค์รัชทายาทแคว้นตงฉู่ล้างอัปมงคล

การรวมตัวกับอวิ๋นหลิงเป็นจุดประสงค์หลัก แต่การมาสร้างปืนใหญ่ที่ซีโจว นางเองก็อยากลองมาตั้งนานแล้ว

เสวียนจีอธิบายสิ่งเหล่านี้ จากนั้นก็มองอวิ๋นหลิงอย่างน่าสงสาร “ข้ารู้ว่าเฟิ่งเหมียนจะมาจับข้ากลับไป จึงรีบร้อนที่จะสร้างปืนใหญ่ออกมา ในงานเลี้ยงต้องโทษข้าที่หยิ่งผยองเกินไป ตอนแรกอยากจะโอ้อวด แต่สุดท้ายก็เกิดปัญหาขึ้นจนได้...”

พออวิ๋นหลิงได้ยินข้อมูลเหล่านี้ ก็เหลือบมองนางอย่างไม่พอใจ

“เจ้ายังกล้าพูดถึงเรื่องนี้อีก！”

เมื่อรู้ที่มาที่ไปของเรื่อง จึงปรึกษากับเซียวปี้เฉิงเป็นการส่วนตัว เตรียมตัวเพื่อหาเวลานัดเฟิ่งเหมียน

เซียวปี้เฉิงพูดเสียงต่ำว่า “นอกจากนิสัยดื้อรั้นแล้ว ปืนใหญ่ที่นางออกแบบนั้นมีทรงพลังค่อนข้างแข็งแกร่ง ถ้านําไปใช้ในสนามรบ กองทัพของเราจะอยู่ยงคงกระพันอย่างแน่นอน ถ้าหากเป็นไปได้ ข้าอยากจะร่วมมือกับแคว้นตงฉู่ อีกทั้งก็ยังช่วยเจ้าหนูให้หลุดพ้นจากแคว้นตงฉู่ได้อย่างราบรื่นด้วย”

อวิ๋นหลิงพยักหน้า นางเองก็คิดแบบนี้เช่นกัน

ความสามารถของเสวียนจีนางรู้ดีมากที่สุด เด็กดื้อของตัวเอง ไม่ให้ทำงานให้คนอื่นฟรี ๆ แน่นอน

รอให้นำเสวียนจีแย่งมาจากมือเชื้อพระวงศ์ของแคว้นตงฉู่ได้ก่อน นางจะให้เด็กน้อยคนนี้ไปแอบทำงานที่กระทรวงโยธาของแคว้นต้าโจว

ต่อไปงานการก่อสร้างทางน้ำและโยธาอะไรพวกนั้นให้นางทำหมด รับรองว่านางไม่มีเวลาไปโยนระเบิดในที่ต่าง ๆ ได้แน่นอน