พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 589

ภายใต้คําอธิบายที่หลงใหลของอีกฝ่าย ในที่สุดเสนาบดีขวาหลี่ก็เข้าใจที่มาที่ไปของเรื่องแล้ว

เขารู้สึกประหลาดใจด้วยความสงสัยเล็กน้อย “เป็นเรื่องจริงหรือ？”

“จริงแท้แน่นอนขอรับ นี่เป็นสิ่งที่หลานเห็นด้วยตาของตัวเอง！”

เสนาบดีขวาหลี่ตกใจนานมากพอสมควร เขาบ่นพึมพำว่า “ถ้าหากเป็นเช่นนี้ ไม่สามารถต่อต้านสำนักศึกษาชิงอี้นั้นได้อีก ทันทีที่เรื่องนี้แพร่สะพัดออกไป พวกเราจะเอาอะไรไปสู้พวกเขา？”

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าการยุแยงก็ไม่มีความหมายแล้ว ถึงตอนนั้นก็เกรงว่าจะกลายเป็นที่ให้สองสามีภรรยาคู่นั้นเหยียบขึ้นไป

“ท่านปู่ ตระกูลหลี่ของพวกเราสามารถใช้ลมตะวันออกได้！หลานได้เห็นเทพเจ้าแห่งภูเขาด้วยตาของตัวเอง นี่เป็นนิมิตหมายที่ดีมาก แม่นางเสวียนจีคนนั้นบอกเอง ไม่มีทางผิดแน่”

หลี่หยวนเส้าครุ่นคิดแล้ว เอ่ยปากอย่างมีความสุขอีกครั้ง

“จะว่าไป สำนักศึกษาชิงอี้ทั้งสำนักใหญ่ขนาดนั้น เทพเจ้าแห่งภูเขากลับเลื้อยเข้าไปฝึกฝนในเรือนของเมิ่งชู คิดว่าเมิ่งชูจะต้องมีบุญที่ยิ่งใหญ่ในสักวันหนึ่ง！”

เสนาบดีขวาหลี่ถูกกล่อมด้วยคําพูดนี้สบายใจมาก คิดอีกทีก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ

เดิมทีเขายังอยากสั่งให้หลี่หยวนเส้าอย่าประกาศไปทั่ว เพื่อจะได้ไม่ต้องส่งเสริมช่วยสำนักศึกษาชิงอี้ให้เติบโตมากขึ้นไปอีก ตอนนี้ดูเหมือนว่าต้องประกาศอย่างโจ่งแจ้งจะดีกว่า

ต้องให้คนทั้งบนและล่างทั่วเมืองหลวงรู้ว่า ตระกูลหลี่ของเป็นคนที่เทพเจ้าแห่งภูเขาโปรดปรานและเอาใจใส่！

ดังนั้นภายใต้คำสั่งของเสนาบดีขวาหลี่ เบื้องหลังเรื่องนี้มีแรงผลักดันมากมาย

ไม่นานหลี่เมิ่งเอ๋อร์ก็ได้ยินเรื่องนี้ ก็หน้าเสียทันที

เสวียนจีนั่นเป็นศัตรูตัวใหญ่ของนาง ท่านพี่กลับลืมความทุกข์ทรมานที่นางได้รับ อีกทั้งยังถือคําพูดของอีกฝ่ายเป็นพระคัมภีร์ จะทำให้นางยอมรับได้อย่างไร？

“เทพเจ้าอะไร ข้ามองก็แค่ปีศาจเท่านั้น ท่านพี่คงจะถูกวิชามอมเมาแล้ว！”

แต่คราวนี้ปู่หลานของตระกูลหลี่ไม่ได้เข้าข้างนาง เห็นได้ยากมากที่หลี่หยวนเส้าจะไม่โอ๋นาง จึงทำได้เพียงก้มหน้าลง

“เมิ่งเอ๋อร์ อย่าเสียมารยาท！หากทำให้เทพภูเขาโกรธ หากต่อไปในอนาคตเขาไม่ปกป้องตระกูลหลี่ เจ้าจะรับผิดชอบไหวหรือ！”

เสนาบดีขวาหลี่เองก็ขมวดคิ้ว “จริงด้วยจริงด้วย ตอนนี้เจ้าไร้เหตุผลมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ไม่เชื่อฟังเลยแม้แต่น้อย ช่างทําให้ข้าผิดหวังจริง ๆ”

“ตอนนี้ชะตากรรมของเจ้ายังไม่ได้รับการแก้ไขเลย สู้ไปที่วัดหานซานเพื่อฝึกบำเพ็ญเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่งจะดีกว่า ใช้ประโยชน์จากลมตะวันออกนี้ อาจจะพลิกวิกฤตกลับได้”

เมื่อพูดจบลง เขาก็สั่งให้ผู้ดูแลจัดการเรื่องนี้

หลี่เมิ่งเอ๋อร์ตกใจมาก คาดไม่ถึงว่าท่านปู่จะส่งนางไปฝึกบำเพ็ญที่วัด！

แต่ครั้งนี้นางปฏิเสธไม่ได้ เรื่องเสนาบดีขวาหลี่ตัดสินใจไปแล้ว ไม่มีใครขัดขวางได้

ปล่อยให้นางร้องไห้และอาละวาด แลกกับการตำหนิอย่างโกรธเคือง แม้แต่หลี่หยวนเส้าต่างมีสีหน้าบึ้งตึงตําหนินางว่าไม่รู้จักความลำบากของท่านปู่

“ทำแบบนี้ได้อย่างไร มีสิทธิ์อะไร！”

หลี่เมิ่งเอ๋อร์กลับมาที่ห้อง ร้องไห้จนหายใจไม่ออก

ไม่นานมานี้ นางยังเป็นทายาทสายตรงที่ตระกูลหลี่โปรดปรานมากที่สุด แต่ไม่กี่เดือนผ่านไป ก็ถูกคนรอบข้างต่อต้านทีละคน

“สำนักศึกษาบ้านั่นสรุปมีอะไรดีกันแน่ แค่ไปครั้งเดียวก็ทำให้เขาเป็นแบบนี้ได้？”

เมื่อนึกถึงหลี่เมิ่งชูถูกมองว่ามีบุญวาสนา แต่ตัวเองถูกกลับโดนทำทัณฑ์บน ความเกลียดชังและความตื่นตระหนกที่ไม่มีที่สิ้นสุดหลั่งไหลเข้ามาในใจของนาง

เห็นได้ชัดว่าท่านปู่ทอดทิ้งนางแล้ว ถ้าหากอยู่ในวัดปีครึ่งจริง ๆ กลัวว่าถึงเวลานั้นนางจะถูกลืมโดยสิ้นเชิง

นางต้องคิดหาวิธี วางแผนแต่งงาน！

พวกเขาจัดการเรื่องจิปาถะสุดท้ายเรียบร้อยแล้ว ถึงได้ออกเดินทางกลับบ้าน

ตอนนี้เรื่องของการฝึกฝนงูหลามยักษ์ได้แพร่กระจายอย่างสมบูรณ์ ทั้งเมืองหลวงกําลังพูดถึงเรื่องนี้อย่างดุเดือด

จักรพรรดิจาวเหรินรู้สึกเสียดาย รู้แบบนี้ตั้งแต่แรกเขาก็ไปดูสำนักศึกษาชิงอี้ตั้งนานแล้ว

“ในเมื่อจัดการเรียบร้อยแล้ว พวกเจ้าสองคนก็พักผ่อนให้สบายสักสองสามวันเถอะ ใกล้จะถึงงานเลี้ยงครบรอบหนึ่งขวบของลูกแล้ว”

เซียวปี้เฉิงพยักหน้า สำนักศึกษาเข้าสู่เส้นทางที่ถูกต้อง ในที่สุดเขากับอวิ๋นหลิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ทั้งนายและบ่าวในวังหลวงล้วนปีติยินดี ในโรงเตี๊ยมนอกวังหลวงกลับมีบรรยากาศเย็นยะเยือก

ผู้หญิงในเสื้อสีน้ำเงินอมม่วงสีหน้าเย็นชา พูดด้วยความเคียดแค้นว่า “เกือบจะถึงขั้นตอนสุดท้ายอยู่แล้ว แต่สุดท้ายกลับไม่สำเร็จ และไม่รู้ว่าพวกเขาไปหาที่นั่นเจอได้อย่างไร”

ชายหนุ่มผมยาวถอนหายในชายหนุ่มผมยาว “ดินปืนของชาวต้าโจวชื่อเสียงนั้นไม่สมจริง ไม่มีแม้แต่ซากงูเหลือมของเจ้าแม้แต่น้อย”

“เจ้ายังมีอารมณ์ที่จะพูดเล่นอยู่ที่นี่อีก ไหนบอกว่าแผนการของเจ้าไม่มีทางผิดพลาดไม่ใช่หรือ สุดท้ายกลับไปช่วยเหลือผู้อื่นเอื้ออำนวยความดีให้พวกเขา！”

ชายหนุ่มผมยาวได้ยินดังนั้น สีหน้าค่อย ๆ จริงจังขึ้นมา

“เชื้อพระวงศ์ของแคว้นต้าโจวไม่ธรรมดา พวกเขาไม่เพียงแต่แก้พิษหนอนพิษกู่ได้ ยังสามารถควบคุมงูให้เชื่องอยู่เหนือเจ้าและข้าได้อีกด้วย”

งูเหลือมยักษ์กลับถูกจับโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใด ๆ เลยแม้แต่น้อย ทั้งแคว้นเหมียวเจียงหาคนเก่งขนาดนี้ไม่ได้เลย

เมื่อก่อนนี้ไม่เคยได้ยินว่าชาวต้าโจวควบคุมฝึกสัตว์ให้เชื่องได้ สรุปพวกเขามาจากไหนกันแน่？

ผู้หญิงในเสื้อสีน้ำเงินอมม่วงยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าเก่งขนาดนั้นจริง ๆ ข้าก็อยากจะเจอกับพวกเขาสักหน่อย！”