ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 69

"แต่ฉันต้องอาบน้ำ"

"อาบก็ไปอาบสิที่นี่ก็มีห้องน้ำ"

"คุณพูดง่ายจังเลยนะ อาบแล้วฉันจะเอาอะไรใส่"

ชายหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าดูว่าพอมีชุดให้เธอยืมใส่ไหม

"??" พอเห็นว่าเขาส่งเสื้อเชิ้ตมาให้ หัวใจเธอก็เต้นแรงขึ้น.. เหมือนในซีรีย์เกาหลีเลย "คุณจะให้ฉันใส่แค่เสื้อเนี่ยนะ?"

"ถ้าเรื่องมากก็ไม่ต้องอาบ" มือหนากำลังจะชักเสื้อตัวนั้นกลับคืนมา แต่ถูกเธอแย่งไปเสียก่อน

"อาบก็ได้" เอวารีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ จับเสื้อตัวนั้นมาดมดู "กรี๊ดด" หญิงสาวกรี๊ดออกมาเบาๆ ตื่นเต้นที่ได้ใส่เสื้อของเขา

อาบน้ำอยู่ครู่หนึ่งก็เปิดประตูออกมา เธอไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรเพราะมันดูโล่งๆ ยังไงไม่รู้

พอเอวาออกมา ทศกัณฐ์ก็เข้าไปใช้ห้องน้ำต่อ และขณะที่เขาเดินผ่านก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอะไรในตัวเธอเลย

เราไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอ ..หญิงสาวเปิดคอเสื้อลงมองดูเล็กน้อย นี่ขนาดไม่ได้ใส่ชุดชั้นในนะ เขายังไม่มองเลย สงสัยยืนแก้ผ้าเขาก็คงไม่แล ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ทิ้งตัวลงนอนที่เตียง แบบไม่ได้สงวนท่าทีอะไรเลย

"?" ทศกัณฐ์ออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเธอนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ชายหนุ่มรีบหันหลังให้แล้วก็เช็ดผมให้แห้ง

"ทำไมท่านประธานต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย" เธอไม่กล้าถามว่าทำไมต้องให้เธอแกล้งทำเป็นว่าเป็นเมียผู้จัดการด้วย

"แล้วทำไมไม่ถามเขาเองล่ะ"

"ใครจะกล้าถามล่ะคะ คุณรู้เรื่องอยู่ก็บอกฉันหน่อยสิ"

แต่ก็ไม่มีคำตอบใดๆ ออกมาจากปากของเขา

ทศกัณฐ์เดินมาแหวกผ้าม่านดูเล็กน้อย ว่าตอนนี้ยังมีคนแอบมองอยู่ด้านนอกไหม แต่ข้างนอกมืดมากเขาไม่สามารถมองเห็นได้

พอไม่เห็นอะไร เขาก็เลยเดินมาที่เตียง เพราะทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน

"ขยับไปหน่อย"

"คุณเป็นผู้ชายก็ไปนอนโซฟาสิคะ"

"มีกฎหมายข้อไหนบังคับผู้ชายไปนอนโซฟา"

"เอ้าา" เอวารีบขยับเข้าไปจนชิดผนัง เมื่อเขานอนลงหมอนใบเดียวกับเธอ "คุณจะนอนเตียงเดียวกับฉันจริงเหรอ"

"ทำไมถึงนอนไม่ได้"

"คุณไม่กลัวฉันเลยหรือไง"

"อะไรนะ"

"ปะ..เปล่าค่ะ" หญิงสาวก็เลยขยับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวไว้เล็กน้อย ไม่ได้กลัวว่าเขาจะทำอะไรหรอก กลัวว่าตัวเองนี่แหละจะห้ามใจไม่อยู่ แล้วเผลอไปทำอะไรเขาเข้า

เราต้องทำตัวยังไงดีล่ะเนี่ย ผู้ชายในฝันนอนอยู่ข้างๆ กลิ่นตัวเขาช่างหอมละมุน

"เป็นอะไร" ชายหนุ่มสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายกำลังสูดดมอะไรสักอย่าง ก็เลยหันไปมอง

"ปะ..เปล่าค่ะ"

"ปกติดีหรือเปล่าเนี่ย" ทศกัณฐ์ก็เลยกอดอกแล้วนอนหันหลังให้

เราออกอาการมากเกินไปหรือเปล่า..หญิงสาวสะบัดใบหน้าเบาๆ เพื่อเรียกสติตัวเองไว้ก่อน

ทั้งสองเผลอหลับไปพร้อมกันตื่นมาอีกทีก็ดึกดื่นค่อนคืนแล้ว ..ที่ตื่นมาก็เพราะความหิว

"อ๊อยยย.. ทำไมต้องหิวขนาดนี้ด้วย" ที่จริงเขาตื่นก่อนเธอแล้ว แต่ก็ยังคงนอนหลับตาอยู่

หญิงสาวขยับกายลุกขึ้นนั่ง คิดว่าจะออกไปหาอะไรกิน แต่พอลุกขึ้นเท่านั้นแหละ เห็นอีกฝ่ายนอนหันหน้ามาทางนี้พอดี ก็เลยอดมองไม่ได้ ใบหน้าของเธอค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ เพื่ออยากเห็นความหล่อของเขาในระยะเผาขน

"คุณ!" อยู่ดีๆ ฝ่ายตรงข้ามก็ลืมตาขึ้นมาจนเอวาตกใจ "หือ? ตกลงตื่นหรือละเมอ" มือเรียวโบกสะบัดไปมาเล็กน้อย เพราะเห็นแค่เขาลืมตาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

"เธอยังปกติดีไหม"

"คุณตื่นจริงเหรอ?"

"ไม่ตื่นจะลืมตาหรือไง"

แอะ!! ขณะที่กำลังรีบกินอยู่นั้น มือของคนที่เพิ่งจะเดินไปเอื้อมมาหยิบเอาโทรศัพท์ เอวาถึงกับสำลักออกมา

"เป็นอะไรของคุณ" ชายหนุ่มรีบลูบหลังพร้อมกับรินน้ำส่งมาให้

"ไหนบอกจะไปเข้าห้องน้ำไง"

"ลืมเอาโทรศัพท์"

"เข้าห้องน้ำต้องเอาโทรศัพท์ไปด้วยเหรอ" ..เกือบตายแล้วไหมเรา "แอะ แอะ"

ขากลับบนรถ..

เสียงเธอกระแอมไม่ขาดสาย เพราะข้าวต้มที่มันไหลขึ้นจมูก ยังเหมือนว่ามันอยู่ตรงนั้น

"หึหึ"

"คุณขำอะไร"

"ขำถนนมั้ง"

"ฉันรู้นะว่าคุณขำฉัน"

"แล้วทำไมต้องรีบกินขนาดนั้นด้วย ทีแรกก็ยังเห็นกินเหมือนผู้หญิงทั่วไปอยู่"

"ฉันไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปตรงไหน"

"ทุกตรง"

เพียงไม่นานรถก็เข้ามาจอดที่จอดรถของบ้านหลังใหญ่ เพราะรถทุกคันต้องมาจอดที่เดียวกัน

ทั้งสองเดินอ้อมไปด้านหลังด้วยกัน แต่ขณะที่เดินไปทศกัณฐ์ก็พยายามมองอยู่ว่ายังมีใครแอบมองมาไหม จนเดินมาถึงห้องริมสระน้ำ

"พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าหน่อยแล้วกัน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เข้าไปในห้องพร้อมกับปิดประตูไว้

เขาไล่เรากลับห้องทางอ้อมใช่ไหมเนี่ย? ..หญิงสาวได้แต่ยืนมองตาปริบๆ แล้วเธอจะทำอะไรได้นอกจากกลับเข้าไปนอนในห้องของตัวเอง