ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 175
อาจารย์เปาไม่ได้ห้ามเธอ เซิ่งอันหรานเดินตรงออกไปนอกบ้าน
เวลานี้แดดข้างนอกแรงที่สุด ภรรยาอาจารย์เปาดูไม่ร้อน ยืนตากแดดให้อาหารไก่ เห็นได้ชัดว่ายื่นคอไปทางในบ้าน เห็นเซิ่งอันหรานเดินออกมาแล้ว ก็หันหน้ากลับไปทันที คล้ายกับเกลียดชัง
เวลาที่เซิ่งอันหรานเดินผ่านข้างกายเธอ ได้ยินประโยคด่าของเธอชัดเจน“ล้วนตาบอด”
“อะไร?”
เซิ่งอันหรานหันหน้ากลับไปมองเธอ ขมวดคิ้ว“คุณพูดว่าใครตาบอด?”
ผู้หญิงเงยหน้าขึ้น ความโกรธเขียนไว้บนใบหน้าที่ดำมืด“ฉันพูดว่าไก่ของฉันตาบอด”
ไก่ในเล้ายังไม่โต และให้ความร่วมมือร้องออกมา แทบจะแสดงออกว่าตัวเองไม่พอใจ
แน่นอนว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ประสาทถึงขนาดด่าไก่ของตัวเองว่าตาบอด ตีวัวกระทบคราด ที่นี่มีแค่เซิ่งอันหรานคนเดียว เป็นธรรมชาติที่จะด่าเธอ
เซิ่งอันหรานมองเธอ“ไก่ตาบอดไม่ได้ทำให้เสียหายในการที่คุณจะทำกับข้าว แต่ถ้าคนถ้าเป็นใบ้ก็เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนา คุณว่าไหม？”
“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไร”
“ความสูญเสียจากไฟไหม้ของโรงแรมรุนแรงมาก สุดท้ายก็ต้องการคนรับผิดชอบ เงินเหล่านี้ถึงแม้ว่าจะเป็นเงินทอนก็ทำให้คนขาดทุนจนสิ้นเนื้อประดาตัว ไม่ใช่พูดว่าเกษียณแล้วจะแก้ไขปัญหาได้ คุณรู้เรื่องนี้ไหม?”
ใบหน้าของผู้หญิงกลายเป็นซีดเผือดทันที
“คืนนี้ฉันก็พักโฮมสเตย์ทางเข้าในหมู่บ้าน ถ้าหากว่าป้ามีอะไรจะคุยกับฉัน สามารถไปหาฉันได้”
หลังจากที่ทิ้งประโยคนี้ไว้ เซิ่งอันหรานออกไปโดยไม่หันหน้ากลับมามอง
เห็นท่าทางของภรรยาอาจารย์เปา เห็นได้ชัดเจนว่ารู้เหตุการณ์ภายใน และเรื่องราวภายในนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับสาเหตุที่แท้จริงของการเกิดไฟไหม้ เซิ่งอันหรานเกือบจะเดาถึงความเป็นไปได้บางอย่างแล้ว ตอนนี้เพียงแค่ต้องการหลักฐาน
“กลับมาแล้ว?หาน้องรองเปาเจอแล้ว?”
เพิ่งจะถึงที่พัก เถ้าแก่เนี้ยก็ทักทายเธออย่างกระตือรือร้น
ที่เธอพักอยู่คือโฮมสเตย์ของชาวประมงที่พาเธอเข้ามาในหมู่บ้าน ที่นี่วิวสวยมาก ถึงฤดูกาลที่คึกคักคนจำนวนมากก็จะมาว่าว่ายน้ำที่นี่ เกือบทุกครัวเรือนเป็นบ้านไร่โฮมสเตย์
“เจอแล้ว”เซิ่งอันหรานยิ้ม“เถ้าแก่ทำไมไม่อยู่ล่ะ?”
“พี่เปาพาลูกออกไปเก็บตาข่ายแล้ว ลูกค้าในบ้านเพิ่งจะสั่งอาหารทะเลหนึ่งกล่อง อีกเดี๋ยวก็จะมารับ”
“จริงไหม?ธุรกิจดีมาก”
เซิ่งอันหรานดื่มน้ำชา มองไปนอกหน้าต่าง ลมทะเลพัดเข้ามา
ไม่นาน ข้างนอกก็มีรถจอดหนึ่งคัน ผู้ช่วยลงจากรถก็มองเห็นเซิ่งอันหราน สีหน้าตื่นตัวทันที“ทำไมถึงเป็นคุณ?คุณไม่ได้สะกดรอยตามพวกเราใช่ไหม?ตามติดราวกับวิญญาณ”
เซิ่งอันหรานไม่รู้ว่าผู้ช่วยทำไมถึงมีเจตนาร้ายกับเธอขนาดนี้ กลอกตามองบนใส่เขา ใช้มือเท้าคางและพูด
“คำพูดนี้ให้นายพูดแล้ว ฉันพักอยู่ที่นี่ดีๆ นายยังจะวางแผนมารบกวน?”
“เธอพักอยู่ที่นี่?”
เสียงที่เยือกเย็นดังมาจากด้านหลังของผู้ช่วย เขาชะงักไป หันกลับไปพูดอย่างเคารพ“ประธานหลิน”
ประธานหลินไม่ถาม แต่กลับเดินมาถึงตรงหน้าเธอ“สามารถนั่งได้ไหม?”
“ตามสบาย”
ยังไม่ได้นั่ง ผู้ช่วยที่หยิ่งยโสกว่าเจ้านายก็เรียกเขาไว้
“ประธานหลิน ห้ามนั่ง รอให้ผมหยิบเบาะนั่งก่อน”
มองเห็นท่าทางของผู้ช่วย เซิ่งอันหรานก็ถอนหายใจ“ประธานหลิน ผู้ช่วยคนนี้ท่านไปหามาจากไหน เอาใจใส่ยิ่งกว่าเลขา นั่งที่ไหนก็ต้องก้าวก่าย”
ประธานหลินไม่ได้สนใจ ก็นั่งลง“หลังจากที่ฉันอยู่ตระกูลเปาก็พบเก้าอี้ไม้จันทน์แบบโบราณ ผ่านมาหลายปีแล้ว มองตามช่วงเวลา มีมูลค่ากว่าลิ้นชักโบราณที่เก็บสะสม”
“ใช่เหรอ?งั้นยินดีกับท่านด้วย”
“นี้ถือว่าคุณงามความดีของเธอ อีกเดี๋ยวนำบัญชีธนาคารเธอให้ผู้ช่วยฉัน ฉันจะตอบแทนเธอ”
ได้ฟังประโยคนี้ สีหน้าของภรรยาอาจารย์เปาก็แดงแล้ว“แบบนี้ไม่ได้นะ บ้านของพวกเราไม่มีเงินมากขนาดนั้น จะชดใช้ได้ยังไงกัน？”
“ต้องตำหนิอาจารย์เปาที่สูบบุหรี่จนทำให้เกิดเรื่องใหญ่โต”
“ไม่ใช่เครื่องดับเพลิงเสียไหม?นี้ก็ไม่ใช่ความรับผิดชอบของครอบครัวพวกเรา”
เซิ่งอันหรานขมวดคิ้ว พูดอย่างระมัดระวัง
“คุณรู้ได้ยังไงว่าเครื่องดับเพลิงเสีย?”
เพื่อควบคุมความคิดเห็นของมวลชน วินาทีแรกที่ไฟไหม้เซิ่งอันหรานก็ให้เสี่ยวจังไปจัดการแล้ว เรื่องเครื่องดับเพลิงเสียคนในโรงแรมรู้ไม่เกินห้าคน หนึ่งในนั้นคือเซิ่งอันหรานและเสี่ยวจัง เวลาที่แถลงข่าวก็พูดว่าสถานการณ์ไฟไหม้ลุกลาม เครื่องดับเพลิงไม่มีความสามารถเพียงพอ
แต่ตอนนี้ ภรรยาของอาจารย์เปากลับมั่นใจแบบนี้
เวลาที่เซิ่งอันหรานบังคับถาม ผู้หญิงก็ถอนหายใจ
“เป็นผู้ชายของฉันเอง ผู้ชายของฉันกลัวว่าสูบบุหรี่จะทำให้เครื่องดับเพลิงทำงาน เขาจึงทำให้เครื่องดับเพลิงพัง แต่เขาไม่ได้ทำให้เกิดไฟไหม้ เขาบอกฉันว่าทุกครั้งที่เขาสูบบุหรี่ก็จะระมัดระวังมาก ยืนยันว่าก้นบุหรี่ดับไฟหมด ยังห่อใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองออกมา ครั้งนี้ก็เหมือนกัน”
“แล้วทำไมเขาไม่พูด?”
“ก็เพราะว่า…”
ภรรยาของอาจารย์เปาสีหน้าซีด พูดได้ครึ่งหนึ่งก็หยุดพูดแล้ว
“เพราะว่าเสี่ยวหลิวเถอะ”
เซิ่งอันหรานช่วยพูดแทนเธอ เสียงที่เยือกเย็นมากับลมเย็นในยามค่ำคืน
“พวกคุณเห็นเสี่ยวหลิวเป็นลูกชายแท้ๆ อาจารย์เปาก็รู้ว่าเครื่องดับเพลิงตัวเองทำพัง หนีความรับผิดชอบไม่ได้ พิจารณาข้อดีและข้อเสียแล้ว ถือโอกาสให้ตัวเองรับผิดชอบ และยังสามารถปกป้องเสี่ยวหลิว ใช่ไหม?”
พูดจบแล้ว ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็ตะลึงไป พูดติดอ่าง
“เธอ…เธอรู้หมดแล้วเหรอ?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน