ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 235

มองรอยยิ้มหื่นกามของเซี่ยวเฉิงจง เกาหย่าเหวินคลื่นไส้ก่นด่าในใจ บนใบหน้ากลับยิ้มสงบเหมือนน้ำ แสดงท่าทางเคารพสุดๆ

"คุณเซี่ยวตามที่ฉันรู้จักเซิ่งอันหรานมา คุณเข้าไปตรงๆ แบบนี้ไม่ได้ คุณต้องแบบนี้……"

หลังฟังคำแนะนำเกาหย่าเหวินจบ เซี่ยวเฉิงจงพยักหน้าอย่างใช้ความคิด

"ความคิดนี้ไม่เลว หากสำเร็จล่ะก็ เหวินเหวิน คุณอยากได้อะไร พูดมาได้เลย"

เกาหย่าเหวินหัวเราะ "นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคุณเซี่ยวเหรอ?"

สายตามองส่งเซี่ยวเฉิงจงจากไป เกาหย่าเหวินดื่มแชมเปญในมือจนหมดแก้ว สายตาร้ายกาจ ช่วงนี้ใช้ชีวิตหดหู่เกินไปแล้ว หาเรื่องทำ ก็ถือว่าหาขำขันไป

เพิ่งวางแก้วเหล้าลง ด้านหลังก็มีเสียงที่คุ้นเคยหนึ่ง

"คุณเกา ไม่เจอกันนานเลย"

เกาหย่าเหวินหลังตึง หลังหันกลับไปเห็นผู้ชายสวมสูทเรียบ หน้าก็เปลี่ยนสี

"นายมาอยู่นี่ได้ยังไง?"

"ผมไม่ควรอยู่ที่นี่เหรอ?" ชายหนุ่มน้ำเสียงอ่อนโยนแต่นัยน์ตากลับแฝงสายตาล่าเหยื่ออยู่ "ดูแล้วโปรแกรมช่วงนี้ของคุณเกาจะแน่นเกินไป แม้แต่เรื่องจินหลิงก็ไม่ค่อยรู้ เรื่องที่โชคไม่เข้าข้างแบบนี้ก็ยังไม่รู้?"

เกาหย่าเหวินหน้านิ่ง "นายหมายความว่าไง?"

"นามบัตรใหม่ของผม หลังจากนี้รักษาการติดต่อ?"

การ์ดสีทองใบหนึ่งยื่นมาตรงหน้าเกาหย่าเหวิน แบบตัวอักษรไม่กี่ตัวตรงหน้าขัดตาเป็นพิเศษ เกาหย่าเหวินอดไม่ได้ที่จะอ่านออกเสียง "CEO เซิ่งถังกรุป อวี้ฉีเฟิง......นาย......"

"ผมไม่มีฝีมือ หลังทำมา 3ปี กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง"

ในสายตาอวี้ฉีเฟิงประกายความเย็นชา "แต่ว่าดูท่า คุณเกา คุณในตอนนี้เหมือนตกอับนิดๆ แม้เซี่ยวเฉิงจงที่ลูกผู้ดีที่ไม่เอาไหนก็เข้าตาคุณได้แล้ว?"

เกาหย่าเหวินได้ยินหน้าซีดขาวไปเล็กน้อย "แค่ขำๆ เท่านั้น"

"มีเวลาเปลี่ยนที่คุยไหม?" อวี้ฉีเฟิงยกมุมปาก ในความอ่อนโยนซ้อนมีดแหลมเล่มหนึ่งไว้ ทำให้คนปฏิเสธไม่ได้

เกาหย่าเหวินบีบกำปั้นแน่น พยายามเค้นรอยยิ้มออกมา

"แน่นอน ในเมื่อไม่เจอกันนานแล้ว"

พระจันทร์สวยเด่น รถสีบรอนซ์คันหนึ่งจอดหน้าประตูโรงแรม โจวฟังลงจากรถแล้วเปิดประตู

"ประธานอวี้ งานเลี้ยงธุรกิจขนาดเล็กเมื่อก่อน คุณไม่เคยเข้าร่วมเลย ครั้งนี้ทำไมตัดสินใจจะมา?"

"อวี้ฉีเฟิงมาไม่ใช่เหรอ?"

อวี้หนานเฉิงจัดกระดุมเล็กน้อย ท่าทางเย็นชา "ได้นั่งตำแหน่งที่เขาฝันไว้แล้ว ยังมาร่วมงานเลี้ยงเล็กๆ แบบนี้ นายรู้สึกว่าเขาทำไปทำไม?"

โจวฟังไม่เข้าใจ "ทำไมครับ?"

"บริษัทขยายใหญ่เกินไป ยิ่งลูกน้องตรงริมขอบ บริษัทยิ่งพลาดเป้าง่าย ไม่ถูกสำนักงานใหญ่ควบคุม นายว่าครั้งนี้อวี้ฉีเฟิงขึ้นตำแหน่งประธานบริษัทง่ายขนาดนี้ เพราะอะไร?"

"ไม่ใช่เพราะท่านประธานอวี้สนับสนุนเหรอ?"

"คุณปู่แค่ยกตำแหน่งให้เขา เขาก็ต้องมีความสามารถที่ได้ไปนั่ง"

อวี้หนานเฉิงชี้นำเล็กน้อย โจวฟังก็เข้าใจแล้ว ถลึงตาเหมือนมีคนจุดประกาย "คุณจะบอกว่า อวี้ฉีเฟิง เขาติดต่อลูกน้องในบริษัทพวกนั้นมาโดยตลอด?"

อวี้หนานเฉิงไม่ได้ตอบโต้อีก ทั้งสองคนเข้ามาถึงห้องบอลรูมแล้ว

แม้ว่าจะเป็นงานเลี้ยงธุรกิจเสื้อผ้าเซี่ยงไฮ้กับจินหลิง แต่ว่าสถานที่กลับใหญ่ คนที่มาก็มากหน้าหลายตา

เพิ่งเข้าห้องก็เห็นคนที่คุ้นเคยหลายคน

เซิ่งอันหรานถอนหายใจโล่งอก

"ขอบคุณนะ พี่ถัง"

"ไม่ต้องเกรงใจ" ถังส่วงดูเวลาเล็กน้อย "ฉันยังมีธุระ ต่อไปเธอก็จัดคนประสานงานกับผู้จัดการหลี่เอง มีปัญหาอะไรก็ค่อยมาหาฉัน"

"ค่ะ"

ลุกขึ้นมองส่งถังส่วงจากไป เซิ่งอันหรานหยิบน้ำผลไม้แก้วหนึ่งจากในมือบริกร เพิ่งดื่มได้อึกเดียว ตอนเงยหน้าก็มีร่างที่คุ้นเคยเข้ามาในสายตา

คิดไม่ถึงว่าจะเจออวี้หนานเฉิงที่นี่

ระยะห่างถือว่าไม่ไกลเท่าไหร่ ตรงกลางมีคนถือแก้วเหล้าเดินไปเดินมา อวี้หนานเฉิงมองตัวเอง ไม่มีความคิดที่จะหลบสายตา แต่สายตานั้นกลับมองไม่เห็นอารมณ์ใดๆ เพียงแค่มองเฉยๆ เท่านั้น

เซิ่งอันหรานรู้สึกว่าสองขาตัวเองไม่ฟังคำสั่ง ก้าวไปข้างหน้าอย่างห้ามไม่ได้

"ประธานเซิ่งของชิงเหมิง?"

ร่างหนึ่งขวางตรงหน้าเธอ ขวางทางเดินของเธอ และบังการมองเห็นของเธอ

เซิ่งอันหรานนิ่งไป ตอนได้สติก็เห็นวัยรุ่นสวมชุดสูทสีน้ำเงินขวางตัวเองไว้ สีเหลืองตะวันตกประกายดูใจร้อนเล็กน้อย

ในเวลาสั้นๆ เธอนึกไม่ออกว่าคนนี้เป็นใคร

"คุณคือ?"

"ขอแนะนำตัวก่อน ผมคือเซี่ยวเฉิงจง รองประธานของเป่ารุ่ยกรุป" เซี่ยวเฉิงจงยื่นนามบัตรสีเหลืองทองประกายจากกล่องนามบัตรให้เธอ "เมื่อกี้คุณเข้ามา ผมก็สังเกตเห็นคุณแล้ว เห็นท่าทางคุณคุยกับผู้จัดการหลี่ของเฉียวอันกรุปอย่างสนิทสนม พวกคุณรู้จักกัน?"

เซิ่งอันหรานไม่คิดจะคบค้าสมาคมกับหนุ่มที่มองก็รู้ว่าเป็นอาเสี่ย พยักหน้าแบบขอไปที "ไม่ถือว่าสนิท เพิ่งรู้จักเอง ฉันยังมีธุระไปทางโน้น"

เซี่ยวเฉิงจงหัวเราะ "อย่าใจร้อนขนาดนี้ คุณกับผู้จัดการหลี่ไม่สนิท แต่พ่อผมกับผู้จัดการหลี่ค่อนข้างสนิท หากพวกคุณอยากร่วมงานล่ะก็ ผมช่วยติดต่อได้ ลุงหลี่คงเห็นมีน้ำใจแก่ผม"