ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 28

คำพูดนี้กลับทำให้เกาหย่าเหวินได้สติ

เป็นอย่างนั้นจริง อวี้หนานเฉิงเป็นคนที่ไม่ฟังใคร คำพูดของชายชรา เขาเหมือนน้อมรับฟัง ส่วนตัวเขาจะทำยังไงเป็นเรื่องของเขาเอง ดังนั้นเรื่องงานแต่งนี้เธอแค่ทำให้อวี้หนานเฉิงไม่เปลี่ยนใจก็พอ

คืนนั้นอวี้หนานเฉิง พ่อลูกพักที่บ้านเก่า

เดินนึกว่าชายชรามีอะไรจะพูด ผลคือจู่ๆ รับสายโทรศัพท์ โบกมือไล่ให้คนใช้เก็บกวาดห้อง แล้วล็อกห้องหนังสือจากด้านใน

"ช่วงนี้คุณปู่ยุ่งมากเหรอ?" อวี้หนานเฉิงมองพ่อบ้านด้วยความสงสัย

พ่อบ้านสีหน้าสุขุม พูดอย่างไม่รีบร้อน

"ช่วงนี้คุณผู้ชายติดต่อกับเพื่อนค่อนข้างเยอะ เพราะอะไรผมก็ไม่แน่ใจ คุณชายน้อยไปพักก่อนเถอะ รอคุณผู้ชายคุยโทรศัพท์เสร็จ"

ผลคือคุยโทรศัพท์จนถึงเที่ยงคืน อวี้หนานเฉิงอ่านหนังสือภาษาอังกฤษทั้งเล่มให้อวี้จิ่งซี สุดท้ายอวี้จิ่งซีหลับไป เขาก็ห้าวไม่หยุด ดูเวลาตอนนี้ก็5ทุ่มแล้ว ก็ไม่ได้รออีกนอนหลับไป

เซิ่งอันหรานเที่ยงคืนตื่นมาดื่มน้ำ ยืนอยู่ห้องรับแขกก็เห็นห้องเซิ่งเสี่ยวซิงยังเปิดไฟอยู่ ขมวดคิ้วทันทีเดินเข้าไป

ในห้องมีเสียงพูดของซิงซิงน้อย

"คุณปู่ไม่ได้บอกหนูยังมีคนคนนี้อยู่ นี่ยุ่งยากจริงๆ หากคุณปู่บอกหนู หนูไม่ให้หม่าม้าหนูไปแล้ว ยุ่งยากมาก"

เซิ่งอันหรานบิดประตู พูดถามคิ้วขมวด

"ซิงซิงน้อย กลางดึกไม่ยอมนอน ทำอะไรอยู่?"

เซิ่งเสี่ยวซิงรีบวางสายทันที หันหลังอย่างตกใจ ตาคู่หนึ่งหมุนติ้วๆ

"เปล่านะ หนูคุยโทรศัพท์กับแม่บุญธรรม"

เซิ่งอันหรานได้ยินตาเป็นประกาย "จริงเหรอ? หม่าม้ามีเรื่องจะคุยกับเธอพอดี เอาโทรศัพท์มาให้หม่าม้า

ให้หม่าม้าพูดสองประโยค "

"ไม่มี"เซิ่งเสี่ยวซิงเอามือถือซ้อนไว้ด้านหลัง "วางสายไปแล้ว แม่บุญธรรมบอกจะนอนแล้ว"

"หา ?"

เซิ่งอันหรานผิดหวังเล็กน้อย และไม่ได้สงสัยอะไรอีก

"ช่างเถอะ ลูกรีบเข้านอน นี่มันกี่โมงแล้ว เด็กต้องนอนให้เร็ว"

"รู้แล้วค่ะ"เซิ่งเสี่ยวซิงพยักหน้า คิ้วกลับชนกัน ท่าทีกังวล "หม่าม้า เมื่อกี้หนูได้รับข่าวร้ายมา หม่าม้าอยากฟังไหม? "

เซิ่งอันหรานหน้าตึง

"แม่บุญธรรมหนูลงมือกับลูกค้าอีกเหรอ?"

ถานซูจิ้งแม้ว่าชื่อจะมีความหมายว่าสุภาพเรียบร้อย แต่คนกลับไม่เรียบร้อยสักนิด โมโหร้าย บวกกับฝีมือดี เจอลูกค้าที่คุยกันไม่รู้เรื่องก็ลงมือเป็นเรื่องธรรมดา

ตอนนี้เธอรู้สึกเครียดเล็กน้อย

"ไม่ใช่" เซิ่งเสี่ยวซิงรีบส่ายหน้า "ไม่ใช่เรื่องของแม่บุญธรรม เป็นเรื่องของหม่าม้า"

"หม่าม้า?"

เซิ่งอันหรานชี้ไปที่จมูกตัวเอง

"อือ" เซิ่งเสี่ยวซิงพยักหน้า ถอนหายใจด้วยใบหน้าเศร้าๆ "หม่าม้า หนูรู้สึกว่างานแต่งครั้งที่ 2 สองหมดหวังแล้ว"

"งานแต่งครั้งที่ 2" เซิ่งอันหรานมึนงง

"หนูได้ยินมาว่าลุงอวี้เจ้านายของพวกหม่าม้าจะแต่งงานแล้ว "

เซิ่งอันหรานได้ยินก็นิ่งไป

ช่วงนี้เรื่องอวี้หนานเฉิงจะแต่งกับเกาหย่าเหวินทุกคนในบริษัทต่างก็รู้ พูดกันเป็นรูปเป็นร่าง บวกกับได้ยินเกาหย่าเหวินเข้าออกแผนกผู้บริหารบ่อยๆ ไม่กลัวคนซุบซิบนินทา อวี้หนานเฉิงก็ไม่ได้ออกมาชี้แจง ดังนั้นทุกคนต่างถือว่าเป็นเรื่องจริง

อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้วขึ้นเหมือนกัน "ตอนนี้ยังไม่มีความคิดนี้ มีแค่จิ่งซีคนเดียวก็พอแล้ว"

คำนี้ทำให้สีหน้าเกาหย่าเหวินซีดขาวแล้วเขียว

หมายความว่าไง? นี่คือหลังจากแต่งงานก็ไม่คิดมีลูกกับเหรองั้นเหรอ?

บรรยากาศเงียบลงเล็กน้อย ดีตรงที่โรงเรียนอยู่ไม่ไกล เดี๋ยวเดียวก็ถึงแล้ว

คนขับเปิดประตู อวี้หนานเฉิงจูงมืออวี้จิ่งซีไปทางหน้าประตูโรงเรียน

ยังเดินไม่ถึงสองก้าว จู่ๆ อวี้จิ่งซีก็สะบัดมือเขาวิ่งไปทางร่างหนึ่ง

เซิ่งอันหรานกำลังคุยกับผู้ช่วยนั่วหย่าที่มาต้อนรับเธอกับเซิ่งเสี่ยวซิง จู่ๆ โดนจับขาแน่น ก้มหน้าก็เห็นใบหน้าหล่อของอวี้จิ่งซีกำลังกอดขาเธออยู่ ใบหน้าน้อยใจเม้มปากให้เธอ

"จิ่งซี"เซิ่งอันหรานรีบนั่งลง "หนูก็เรียนที่นี่เหมือนกันเหรอ? ทำไมถึงทำหน้าบึ้ง? ยังไม่ตื่นเหรอ?"

อวี้จิ่งซีส่ายหน้าอย่างน้อยใจ

เซิ่งเสี่ยวซิงข้างๆ เห็นอวี้จิ่งซีก็ดีใจ จับมือเขาแล้วพูดอย่างไม่รู้ตัว

"ที่แท้พี่ก็เรียนนี่เหมือนกัน งั้นก็ดีเลย หนูมีเพื่อนแล้ว วันหลังหนูดูแลพี่เอง!"

อวี้หนานเฉิงและเกาหย่าเหวินเดินเข้ามา เห็นอวี้จิ่งซีและเซิ่งอันหรานแม่ลูกสนิทกันมากๆ เกาหย่าเหวินจ้องหน้าด้านข้างของเซิ่งอันหราน ดูอยู่นานเอาแต่รู้สึกคุ้นหน้ามากๆ

"คุณเกา"เซิ่งอันหรานเห็นเกาหย่าเหวิน รีบยืนตัวตรง "สวัสดีค่ะ"

"คุณรู้จักฉัน?"เกาหย่าเหวินขมวดคิ้ว

"เกาหย่าเหวินราชินีหนังใครไม่รู้จัก"เซิ่งอันหรานยิ้ม "ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้คุณเข้าพักที่โรงแรมเซิ่งถัง ฉันเป็นคนดูแล"

"คุณเป็นพนักงานเซิ่งถัง?" เกาหย่าเหวินอึ้งไป จู่ๆ นึกอะไรได้ ถามต่อ

"คุณนามสกุลเซิ่งใช่ไหม?"