ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 280

"หากไม่ไหวจริงๆ ละก็ เสี่ยวจังในบริษัทก็ได้"

"แม้แต่เสี่ยวจังในบริษัทคุณก็เอามาพิจารณา?"

อวี้หนานเฉิงหน้าดำขึ้นเรื่อยๆ

"คุณพูดคุยเรื่องจะพาผู้ชายคนอื่นไปออกงานเลี้ยงต่อหน้าผม คุณคิดอะไรอยู่?"

ตอนได้ยินเสียงบูดบึ้งนี้ เซิ่งอันหรานสะดุ้งอยู่ในใจ

ถูกคลื่นซัด วินาทีต่อมา ชายหนุ่มเดิมที่นอนบนหมอนเดียวกับตัวเองก็ย้ายตำแหน่ง ไปด้านบนของตัวเอง

"ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"

เซิ่งอันหรานดันหน้าอกเขา "ฉันกลัวคุณอับอาย ยิ่งไปกว่านั้นนี่ไม่ใช่กำลังถามความคิดเห็นคุณเหรอ?"

"คุณให้ผมช่วยคุณเลือกคู่ชาย?"

น้ำเสียงยิ่งบูดบึ้งขึ้น

เซิ่งอันหรานรู้สึกยิ่งพูดเหมือนยิ่งแย่ กัดฟันพูดเถียงว่า

"ถ้าคุณไม่ไป ฉันต้องหาสักคนไปเป็นเพื่อนใช่ไหม"

"ผมได้พูดว่าผมไม่ไปเหรอ?" อวี้หนานเฉิงมองเธอจากมุมสูง ผ้าห่มบนไหล่เขาเหมือนภูเขาลูกใหญ่ กดเซิ่งอันหรานให้ขยับไม่ได้

ช่วยเขาคิดแท้ๆ สุดท้ายกลับเห็นตัวเองไม่มีความรู้สึก เซิ่งอันหรานรู้สึกน้อยใจมาก "ฉันคิดแทนคุณ ใครจะรู้ว่าคุณ……"

พูดได้แค่ครึ่งเดียว เห็นท่าทางอวี้หนานเฉิงข่มขู่ จู่ๆ เธอก็ยิ่งแน่นอก ไม่อยากพูดแล้ว หันหน้าหนี "ช่างเถอะ พูดกับคุณไม่รู้เรื่อง คุณอยากทำยังไงก็เชิญ"

อวี้หนานเฉิงนิ่งไป เอียงตัวลงนอนข้างเธอช้าๆ ตอนอยากกอดเธออีกครั้ง เธอกลับขัดขืนไปนอนที่ขอบเตียง ทำยังไงก็ไม่ยอมสนใจเขา

คิดถึงช่วงเวลานี้ตัวเองต่อโลกภายนอก อวี้หนานเฉิงเสียใจเล็กน้อยๆ ที่เมื่อกี้ตัวเองพูดไม่ดี

"ผมรู้คุณคิดแทนผม แต่เทียบกับถูกคนซ้ำเติม ที่ผมสนใจกว่าคือชีวิตคุณกับผม ถ้าหากเราไม่ได้อยู่ด้วยกันล่ะก็ งั้นคุณให้ใครไปด้วย ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่ตอนนี้เราอยู่ด้วยกันแล้ว ดังนั้นคู่ชายที่ออกงานเลี้ยงกับคุณ นอกจากผมก็ไม่ควรเป็นคนอื่น"

เห็นเซิ่งอันหรานไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เขาเลยเข้าไปใกล้อีกนิด พูดเสียงเข้มว่า "ผมกังวลว่าใจคุณไม่อยู่ที่ผม แต่งานเลี้ยงในวงการธุรกิจ ไม่ได้ง่ายเหมือนที่คุณคิด ไม่อยู่ข้างกายคุณ ผมไม่วางใจ"

เซิ่งอันหรานยังเงียบเหมือนเดิม ตอนที่อวี้หนานเฉิงจนมุม เธอพูดเสียงแหบแห้งว่า"คงพาจิ่งซี กับซิงซิงน้อยไปด้วยไม่ได้

ใช่ไหม?"

ระหว่างคิ้วที่กังวลของอวี้หนานเฉิงจางไป "คุณบอกว่ากู้เทียนเอินว่างมากไม่ใช่หรือ?"

เซิ่งอันหรานได้ยินหันกลับมา พูดด้วยความโกรธ

"คุณเห็นเทียนเอินเป็นพี่เลี้ยงบ้านตัวเองไปแล้ว?"

"เขาไม่ใช่หรอกหรือ?"

อวี้หนานเฉิงยักคิ้ว เห็นเป็นเรื่องปกติ

กู้เทียนเอินเต็มใจตามหลังเซิ่งอันหรานตลอดทั้งวัน ใช้คำพูดที่สวยหรูคือปกป้องความปลอดภัยของเธอ บวกสืบสวนเรื่องบางอย่าง ที่จริงส่วนตัวแล้วของผู้ชาย ใครดูไม่ออก ในเมื่อเขารับเงินแล้ว งั้นก็ปกป้องความปลอดภัยของเด็กทั้งสองด้วยเลย

อวี้หนานเฉิงรู้สึกไม่ผิดอะไร

——

เจ็ดโมงครึ่งคืนวันถัดไป เอ ดับเบิ้ลยูจัดงานเลี้ยงธุรกิจเหมาโรงแรมที่หรูที่สุดในจินหลิง อาคารลู่เฟิงชั้นบนสุด จากหน้าประตูโรงแรมก็ปูพรมแดงยาว ที่มาต่างเป็นคนที่มีชื่อเสียงในสังคม เอ ดับเบิ้ลยูทำสื่อเป็นหลัก เป็นธรรมดาที่ดาราจะมาไม่น้อย

พูดถึงตรงนี้ เส้าซือมองไปทางหลินมู่เหยียน "พี่ฉันถามนายแหนะ"

ได้ยินเสียงนี้ ท่าทางเหมือนสั่งสอนคน เซิ่งอันหรานไม่มีทางเลือก ที่เธอถามใช่หลินมู่เหยียนที่ไหน เห็นชัดว่าเป็นเส้าซือ

หลินมู่เหยียนไม่โกรธ มือไขว้หลัง พูดเลี่ยงๆ ว่า"ในวงการธุรกิจไปๆ มาๆ ก็มีแค่คนกลุ่มนี้ มีเพื่อนเพิ่มหนึ่งคนดีกว่ามีศัตรูเพิ่มหนึ่งคน จุดนี้ผมคิดว่าคุณเซิ่งจะเข้าใจ"

"อย่าหาเรื่องพี่สาวฉัน นายบอกไปตรงๆ ว่าเชิญเฉียวเจ๋อกับหลีเย่ว์คู่ต่ำช้ามาก็จบแล้ว"

ได้ยินสองชื่อนี้ เซิ่งอันหรานกับอวี้หนานเฉิงขมวดคิ้วขึ้นแทบจะในเวลาเดียวกัน

สีหน้าบนใบหน้าแสดงออกเหมือนกัน

หงุดหงิด

"พวกเขาก็มาด้วย?" เซิ่งอันหรานขมวดคิ้วถาม

หลินมู่เหยียนพยักหน้า หลังจากมองไปรอบๆ ไม่เห็นคนที่พูดถึง อธิบายว่า "มานะมาแล้ว แต่เสี่ยวซือพูดไม่ถูก ทั้งสองคนเหมือนไม่ได้มาด้วยกัน"

"ไม่ได้มาด้วยกัน? นายหมายความว่าไง?" เซิ่งอันหรานไม่เข้าใจ

เฉียวเจ๋อได้รับการ์ดเชิญนั่นเป็นการให้เกียรติ เอ ดับเบิ้ลยูเป็นบริษัทใหญ่ที่ไม่แพ้เซิ่งถังกรุปในจินหลิง เชิญเฉียวซื่อกรุปที่เป็นธุรกิจขนาดเล็กมา นั่นเป็นความรุ่งโรจน์ของพวกเขา ฐานะทางครอบครัวของหลีเย่ว์ไม่ดี นอกจากตามเฉียวเจ๋อมาออกงานด้วยแล้ว เซิ่งอันหรานก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่าเธอใช้สถานะอะไรมาที่นี่

ทั้งสามคนมองหลินมู่เหยียน เขาดันแว่น พูดยืดยาวว่า

"คุณชายตระกูลเฉียวคนนั้น ไม่ได้มาพร้อมภรรยาเขาจริงๆ หากฉันดูไม่ผิดล่ะก็ คืนนี้เขามาพร้อมกันกับผู้ประกาศข่าวหญิงใต้สังกัดเราคนหนึ่ง ส่วนภรรยาเขายิ่งน่าสนใจ มาด้วยกันกับพี่ชายคุณชายเฉียว"

เซิ่งอันหรานนิ่งไป หัวคิ้วขมวดแน่นกว่าเดิม

ตั้งแต่หลังงานหมั้นเฉียวเจ๋อกับหลีเย่ว์เมื่อครึ่งปีก่อน พวกเขาก็ไม่เคยเจอกันอีก ต่อมาก็ได้ยินมาว่าพวกเขาทะเลาะกัน กลับคิดไม่ถึงว่าแม้แต่ท่าทางก็ขี้เกียจเสแสร้งแล้ว