ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 321

สัญญาโอนหุ้นทำเสร็จแล้ว อวี้ฉีเฟิงผลักเอกสารสองฉบับไปตรงหน้าเซิ่งอันหราน "ขอแค่คุณเซ็นชื่อ รูปถ่ายพวกนี้ผมจะถือว่าไม่เคยเห็น วันนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

ในห้องรับรองเกิดความเงียบอยู่นาน

อวี้ฉีเฟิงเหมือนเป็นคนคุมเกมนี้ไว้ทั้งหมด บนใบหน้ามีรอยยิ้มตั้งแต่ต้นจนจบ มองเซิ่งอันหรานอย่างดูถูก

ผู้หญิงคนนี้ก็แค่นี้

เซิ่งอันหรานจับปากกาไว้เนิ่นนาน ใช้มืออีกข้างกุมข้อมือตัวเองอย่างพยายามถึงหยุดความสั่นไว้ได้ เธอวาดในตำแหน่งที่ต้องเซ็นชื่อ เซ็นชื่อตัวเองลงไป เหมือนปากกาด้ามนี้หนักเหมือนหินพันตัน หนักจนไม่มีอะไรเทียบได้

อวี้ฉีเฟิงแย่งสัญญาสองฉบับนั้นจากในมือเธอ หลังจากเซ็นชื่อตัวเองลงไปอย่างรวดเร็ว วางฉบับหนึ่งไว้บนโต๊ะ เคาะนิ้วมือลงไปสองครั้ง

"เงินส่วนนี้ รอหมุนเวียนสินทรัพย์เสร็จ ก็จะโอนไปที่บัญชีของพี่สะใภ้ ไม่ถือใช่ไหม?"

เงินส่วนนี้จะไม่มีทางมี เซิ่งอันหรานแทบกัดฟันจนละเอียด

"เชิญตามสบาย"

ภาพลามกอนาจารอยู่ในมืออวี้ฉีเฟิง เขามีอำนาจชี้เป็นชี้ตาย แต่ฉันเป็นเนื้อบนเขียง เวลานี้นอกจากฟังเขา ตัวเองทำอะไรก็ไม่ได้แล้ว

"งั้น มีความสุขที่ได้ร่วมมือ" อวี้ฉีเฟิงยกมุมปาก แสดงรอยยิ้มนักล่า

——

พลบค่ำ วิลล่าตระกูลอวี้ในทิศตะวันตกของเมือง โจวฟังเอาข้อมูลปึกหนึ่งวางบนโต๊ะในห้องหนังสือ พูดอย่างไม่สบายใจ

"ประธานอวี้ เรื่องนี้ผมตรวจสอบชัดเจนแล้ว คนที่ชื่อชูป๋าย ไม่ใช่นักจิตแพทย์เด็กอะไร ใบรับรองเหล่านั้นของเธอเป็นการใช้ตัวตนของอีกคน เธอไม่ได้ชื่อชูป๋าย"

อวี้หนานเฉิงดูขรึม "พูดต่อไป"

"เธอชื่อเกาชุ่ย ก่อนหน้านี้เป็นคนงานไลน์ผลิตในโรงงานเสื้อผ้าแห่งหนึ่งในจินหลิง จู่ๆ ลาออกเมื่อสองเดือนก่อน ฟังคนในโรงงานของพวกเธอบอกว่าเหมือนได้เงินก้อนใหญ่อะไร ต่อมาตอนผมหาเธอเจอ เธอก็อยู่ในโรงพยาบาลดูแลสามีเธอ"

"สามีเธอล่ะ?"

"ปลอมเหมือนกัน"โจวฟังยิ่งพูด สีหน้ายิ่งซีด "ตอนนี้เกาชุ่ยและผู้ชายที่แกล้งป่วยในโรงพยาบาลหนีไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าใช้วิธีการอะไร เหมือนระเหยไปจากโลก"

สีหน้าอวี้หนานเฉิงเขียวแล้ว ถามว่า

"ทำไมเธอถึงรู้ภูมิหลังของจิ่งซี?"

"นี่......น่าจะเป็น น่าจะเป็น......" โจวฟังมีเม็ดเหงื่อออกจากข้างขมับ พูดติดๆ ขัดๆ "น่าจะรั่วไหลจากเหล่าหลู่ที่เมืองหลานซีก่อนหน้านี้ ต่อมาก็เป็นเพราะเรื่องนี้ เหล่าหลู่ถูกคนฆ่าปิดปาก ตอนนั้นผมนึกว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุ ในเมื่อเหล่าหลู่ก็ไม่มีศัตรูอะไร แต่……"

เสียงดัง"ปัง" ข้อมูลบนโต๊ะถูกอวี้หนานเฉิงโยนไปบนพื้น เอกสารฉบับหนึ่งบินออกมากระทบที่น่องของโจวฟัง เขาไม่ร้องอุทานออกมาแม้แต่นิด กัดฟันทนเจ็บไว้

"หยุดงานในมือนายทั้งหมด มีใครถามก็บอกว่าฉันสั่ง ตอนนี้นายเอาพลังทั้งหมดไปตรวจสอบให้ฉัน เรื่องตอนนั้น สาเหตุการตายของเหล่าหลู่ ยังมีเบื้องหลังใครกันแน่ที่เป็นคนวางแผนสร้างฉากใหญ่ขนาดนี้ นายกลับไม่สังเกตเห็นอะไรเลย"

อวี้หนานเฉิงปกติเป็นคนพูดน้อย แม้จะเย็นชาต่อคนอื่น น้อยครั้งที่จะโกรธ วันนี้กลับโมโหจริงๆ

โจวฟังพยักหน้ารัวๆ "ผมตรวจสอบ ผมจะตรวจสอบอย่างชัดเจน"

"ยังมี"อวี้หนานเฉิงบีบกำปั้นแน่น "คนที่ชื่อลียง ตรวจสอบชัดเจนหรือยัง?"

"ตรวจสอบแล้ว บินกลับเมลเบิร์นเมื่อเช้าวันนี้"

ในตาอวี้หนานเฉิงมืดดำเป็นที่สุด เหมือนขุมนรก ลึกจนไม่เห็นพื้น เขาพูดเสียงเย็น

"ให้เวลานาย3วัน เอาเขามาตรงหน้าฉัน"

โจวฟังไม่กล้าถามมาก แม้เวลา3วันแทบจะไม่พอให้เขานั่งเครื่องไปกลับ กลับทำได้เพียงพยักหน้ารับปาก

"ออกไป"

"จินหลิงออกอากาศสด สาเหตุหิมะตกหนักในจินหลิง บนสะพานลอยนอกเมืองเกิดอุบัติเหตุรถยนต์ชนซ้อนกัน ต้นเหตุคือรถบรรทุกเบรกเสีย ตอนนี้ยังรวบรวมรายชื่อผู้บาดเจ็บไม่ครบ แต่ยืนยันว่ามีคนตายสาม......ตอนนี้โรงพยาบาลต่างๆ กำลังส่งรถพยาบาลมาเรื่อยๆ"

รถยังจอดไม่สนิท โจวฟังก็ได้ยินเสียงเปิดประตูจากด้านหลัง ทำเขาใจสั่นไม่หาย ยังไม่ทันร้องออกมา อวี้หนานเฉิงก็วิ่งออกไปแล้ว

"ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้"

โทรศัพท์ของน่าน่ากับเซิ่งอันหรานอยู่ในสถานะไม่สามารถติดต่อได้ อวี้หนานเฉิง มองรอบๆ อย่างกระสับกระส่าย กลับเห็นเตียงถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉินอย่างต่อเนื่อง

"ขอทางหน่อย ขอทางหน่อย……"

"หมอหลี่ คนนี้หัวใจเต้นเบา คนนี้ใกล้จะ……"

"แจ้งครอบครัวเตรียมใจเอาไว้ โอกาสยื้อชีวิตได้มีไม่มาก ไปดูเตียงนั้น"

"……"

เคาน์เตอร์เวร เสียงที่ดังของอวี้หนานเฉิงทำให้ดึงดูดสายตาผู้คนเป็นพิเศษ

"ช่วยผมหาเซิ่งอันหรานหน่อย"

พยาบาลรีบเปิดบันทึกรายชื่อ "ไม่มี หากไม่มีบนบันทึกรายชื่อก็เป็นคนที่บาดเจ็บหนักจนยืนยันตัวตนไม่ได้ คุณผู้ชายลองไปหาทางห้องผ่าตัด"

มีรถเข็นผ่าตัดผ่านข้างตัวไปพอดี เลือดที่เปื้อนบนเสื้อขาวดูน่ากลัวเป็นพิเศษ อวี้หนานเฉิงจับหน้าผากไว้ รู้สึกแรงใจกับกายส่วนทางกันจนเกือบชนเขาให้ล้ม

เขาเกิดความหวาดกลัวสุดขีด เขาบีบกำปั้นแน่น วิ่งไปทางห้องผ่าตัด

"ผู้ป่วยเสียเลือดมาก ญาติมารึยัง? มีญาติของเซิ่งอันหรานไหม?"

"เซิ่งอันหราน"อักษรสามตัวนี้ดังก้องในหูของอวี้หนานเฉิง เขาผลักหลายคนตรงหน้าออกอย่างแรง วิ่งไปอย่างคนบ้า