ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 325

ลียงเงยหน้าด้วยความยากลำบาก มองเก้าอี้ตัวนั้นที่อยู่ห่างตัวเองแค่เมตรหนึ่ง

มองไม่ออกว่าเป็นวัสดุอะไร เรืองแสงสีฟ้า ด้านหลังมีเส้นสายหลากหลายสี มีไม้สองด้ามต่อไปทางด้านขวา ต่อกับน้ำถึงใหญ่

เขาเปลี่ยนสีหน้า "คุณจะทำอะไร?"

"นายแบบคนหนึ่งที่เดินแฟชั่นอยู่บนเวที หากเสียขาละก็ ชีวิตนี้นายยังทำอะไรได้?"

ใบหน้าโจวฟังดำมืด ดึงคอเสื้อของเขา ลากเขาไปทางเก้าอี้ตัวนั้น

"คุณปล่อยผม" ลียงร้องเสียงแหลม ขัดขืนอย่างบ้าคลั่ง แต่บนตัวถูกเชือกพันกระสอบกลายเป็นตัวไหม แทบจะขยับไม่ได้ ทำได้เพียงปล่อยโจวฟังลากไปเกือบ50เซนติเมตร

"ผมพูด ผมพูด......"

เขาตะโกนออกมาอย่างหวาดกลัว ทั้งห้องใต้ดินมีแต่เสียงของเขา

"เป็นอวี้ฉีเฟิง อวี้ฉีเฟิงสั่งให้ผมให้ไปใกล้ชิดเซิ่งอันหราน คอยจังหวะถ่ายรูปเธอขึ้นเตียงกับผม แต่ระหว่างผมกับเซิ่งอันหราน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมแค่วางยาให้เธอนอนหลับไป แล้ว...... แล้วถ่ายรูป ส่งให้อวี้ฉีเฟิง "

โจวฟังขมวดคิ้ว หันกลับไปมองทางอวี้หนานเฉิง

อวี้ฉีเฟิงเอารูปถ่ายไปทำอะไร แทบไม่นับว่าเป็นคำถามแล้ว ของที่เขาอยากได้จากมือเซิ่งอันหราน เป็นหุ้นของเซิ่งซื่อกรุป

แน่อยู่แล้ว

ในความสลัว สีหน้าอวี้หนานเฉิงเย็นชาสุดๆ ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ขาข้างหนึ่งเหยียบบนหน้าลียง

"หากนายทำอะไรไป ตอนนี้ไม่รอให้นายได้พูดแล้ว"

"ปล่อยผม ผมก็ถูกบีบบังคับทำอะไรไม่ได้"

"ประธานอวี้"

โจวฟังกลัวจะมีคนตายแล้วจัดการยาก พยายามเตือน

"ในเมื่อถามหมดแล้ว ก็ปล่อยไปเถอะ"

อวี้หนานเฉิงเก็บเท้า พูดเสียงเย็น "นายไม่ต้องลงมือ ส่งเขาให้สองคนข้างนอกนั่น พวกเขารู้ว่าควรทำยังไง"

โจวฟังถอนหายใจโล่งอก ขอแค่ไม่ใช่ตัวเองทำ งั้นก็ตามสบาย

ยังไงลียงคนนี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร

หลังจากออกมาจากใต้ดิน สั่งอันธพาลสองคนเข้าไป ไม่นาน ด้านในห้องใต้ดินเกิดเสียงร้องโหยหวนขึ้น แต่ไม่นานก็เงียบไป

ส่วนอันธพาลทั้งสองคนทำอะไรไป โจวฟังไม่กล้าคิด

"ประธานอวี้ ตอนนี้ควรทำยังไง?"

อวี้หนานเฉิงนั่งหลังเบาะ ในกระจกมองหลังสะท้อนใบหน้าเย็นชาของเขา พูดออกทีละคำ

"บัญชีเก่า บัญชีใหม่ สะสางไปด้วยกัน"

เมื่อก่อนเขาเห็นแก่หน้าชายชรา เรื่องมากมายที่อวี้ฉีเฟิงทำ ปิดตาข้างหนึ่งทำเมินไป และช่วงนี้เขาก็ไม่มีอารมณ์มาบริษัทบริษัท ให้เขาไปก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนเดิม อวี้ฉีเฟิงเล่นคนที่ไม่ควรเล่น

——

ใกล้คืนข้ามปี

เมืองวิทยาลัยในจินหลิงภายในมหาวิทยาลัยที่เข้มงวดที่สุดอย่างมหาวิทยาลัยการรักษาความปลอดภัยสาธารณะ เปิดม่านฝึกซ้อมการต่อสู้

กู้เทียนเอินหลังจากรับป้ายหมายเลขของตัวเอง สวมชุดรบข้างในอย่างตั้งใจ หลีกเลี่ยงเหตุไม่คาดฝันจะเกิดในการฝึกซ้อม ป้ายหมายเลขเป็นสิ่งเดียวที่เป็นสัญลักษณ์ระบุตัวตน

"นี่ ไก่อ่อน"

มีเสียงเยี่ยจือดังจากด้านหลัง ไม่รอให้กู้เทียนเอินตั้งสติ แรงมหาศาลที่แขนก็ตบไปบนไหล่ของเขา ตบจนเขาแทบกระอักเลือด

"แค่กๆ……"

เยี่ยจือทำเหมือนไม่ได้ยิน พูดด้วยสีหน้าปกติ

"ใครหาเรื่อง?"

"ไม่ได้ ฉันต้องรายงานขึ้นไป"

"นี่ เธอห้ามไป"กู้เทียนเอินดึงเยี่ยจือไว้"เรื่องนี้ฉันพูดแล้ว เธอห้ามไป ต้องเป็นตัวฉันที่ทำเท่านั้น"

"นายบ้าไปแล้วรึไง?" เยี่ยจือทำหน้าเครียด"ครั้งนี้เราแค่ฝึกซ้อม แหล่งซ่องสุมหลายจุดที่จัดก็เป็นแหล่งซ่องสุมที่ใช้ฝึกซ้อม อาวุธปืนของเราไม่มีกระสุนจริง หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำยังไง? นายอย่าลืม นอกจากนายทีมเรายังมีคนอื่น ถ้าเกิดพวกเขาบุกเข้าไปที่แหล่งซ่องสุม คิดว่าแหล่งซ่องสุมนั้นเป็นสถานที่ใช้ฝึกซ้อมล่ะ?"

"ดังนั้นฉันถึงให้เธอมอบหมายเขตเฉิงตงให้ฉัน"

กู้เทียนเอินทำหน้าจริงจัง "เมื่อแบ่งเขตพื้นที่ลงมา คนอื่นจะไม่เข้าเขตพื้นที่ของคนอื่นไปโดยพลการ และฉันมั่นใจ ครั้งนี้จะจับหัวหน้าค้ายาได้ ไม่ได้ทำเพื่อผลงาน แต่เพื่อจับพวกมันออกทั้งขบวนจริงๆ"

เยี่ยจือนิ่งอึ้งไป ทุกครั้งเวลาที่กู้เทียนเอินพูดเรื่องพวกนี้ เธอเอาแต่คล้อยตามความคิดเขาไปโดยไม่รู้ตัว ตอนเปิดเรียนคำพูดนักเรียนดีเด่น ก็เป็นคำกล่าวสุนทรพจน์ของเขา ครั้งแรกที่ทำให้ตัวเองสังเกตเห็นผู้ชายคนนี้

ในสายตาเธอ แม้กู้เทียนเอินกายภาพจะเป็นไก่อ่อน แม้ผู้หญิงคนหนึ่งยังสู้ไม่ได้ แต่เขาเป็นลูกผู้ชายตัวจริงคนหนึ่ง

"ตกลง"เธอขมวดคิ้ว "แต่ฉันมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ"

"เธอว่ามา"

เยี่ยจือเป็นผู้บัญชาการในทีมของพวกเขา ได้รับการยินยอมจากเธอ แผนนี้ก็สำเร็จไปกว่าครึ่ง กู้เทียนเอินตาเป็นประกาย

คิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดง่ายแบบนี้

"ฉันไปเขตเฉิงตงพร้อมกับนาย"

กู้เทียนเอินได้ยินหน้าอึ้งไป

เยี่ยจือพูดต่อ "และหลังจากที่ถึงเขตเฉิงตง การเคลื่อนไหวทั้งหมด ต้องปรึกษาฉัน นายต้องฟังฉัน ธรรมชาติของคนเป็นทหาร นายรู้อยู่แล้ว ห้ามขัดคำสั่ง"

กู้เทียนเอินขมวดคิ้ว แม้จะไม่ยินดี แต่ไม่พยักหน้ารับก็ไม่ได้

หลังจากคำสาบาน นักเรียนที่เข้าร่วมการฝึกซ้อมครั้งนี้ แบ่งทีมออกเดินทาง หลังจากเยี่ยจือแบ่งพื้นที่ค้นหาให้ทีมของตัวเอง เลือกสองคนติดตามตัวเอง และพูดกับกู้เทียนเอิน ตรงไปที่เขตเฉิงตง