ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 358

“บอกมา ทำไมคุณถึงมาเฝ้าอยู่ในบ้านเหล่าหลู่”

หลังจากที่กลับมาจากห้องโถง อวี้หนานเฉิงพลิกบัญชีเก่าออกมาอย่างตรงไปตรงมา โดยไม่มีที่ว่างให้กู้เทียนเอินเลย

ครึ่งเดือนก่อนเขาไปที่โรงพยาบาลเขตทหารเพราะว่าจะไปหาเขา ถ้าไม่ใช่เพราะไปหาเขา ก็คงไม่รู้ความสัมพันธ์ของเขาและอวี้เฟิ่งหย่า ถึงแม้ว่าความเข้าใจผิดในตอนนั้นตอนนี้จะได้รับการแก้ไขแล้ว แต่เรื่องของเหล่าหลู่ ก็ยังคงจะต้องติดตามอยู่

ท่าทางการดื่มชาของเซิ่งอันหรานชะงักลงเล็กราว เธอเหลือบมองไปที่กู้เทียนเอินอย่างไม่รู้ตัว โดยมีท่าทีที่ประหม่า

“คุณคงไม่ได้สงสัยว่าผมฆ่าเหล่าหลู่ใช่ไหม ?”

กู้เทียนเอินถามอวี้หนานเฉิงกลับ

ท่าทางของอวี้หนานเฉิงเรียบเฉย

“ยิ่งชัดเจนยิ่งกระจ่างขึ้นคือ ถ้าคุณใสสะอาดไม่ได้ทำ งั้นคุณก็พูดมาให้ชัดเจนว่าทำไมสองสามวันนี้คุณถึงกลับไปเมืองโบราณหวยเหอแต่ไม่ได้กลับไปอยู่ แต่กลับเกิดอะไรบางอย่างขึ้นในบ้านของเหล่าหลู่”

อากาศหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

เพิ่งรู้จักกับน้องชายคนนี้อวี้หนานเฉิงไม่สามารถสุภาพกับเขาได้ เป็นเพราะว่าตัวตนของกู้เทียนเอิน ตรงกันข้าม เขายิ่งกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเหล่าหลู่จะเกี่ยวข้องกับเขาหรือไม่

“โอเค ผมยอมรับ เกาหย่าเหวินให้ผมไปตรวจสอบเรื่องหนึ่ง”

เสียงของกู้เทียนเอินดังขึ้นในห้องนั่งเล่น ทำลายความนิ่งสงบและทำให้เซิ่งอันหรานหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ

เขาจะพูดความจริงออกมาหรือ ? รวมไปถึงเรื่องราวของจิ่นซีและเรื่องอื่นๆในตอนนั้นด้วย

“เกาหย่าเหวิน ?” ท่าทางของอวี้หนานเฉิงเปลี่ยนไป ความโกรธและเกลียดชังปรากฏขึ้นมาในดวงตา “เธอให้คุณไปตรวจสอบอะไร ?”

“ชีวิตของจิ่นซี” กู้เทียนเอินพูดด้วยน้ำเสียงสงบ สีหน้าเรียบเฉย “เกาหย่าเหวินอยากรู้ว่าแม่ของจิ่นซีคือใครกันแน่ เลยให้ผมไปตรวจสอบ หลังจากพิจารณาสัญญาที่เหล่าหลู่ออกจากตระกูลอวี้ในตอนนั้น ผมก็เดาว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่คุณให้คนไปสืบเรื่องตัวแทนตั้งครรภ์คนนั้น ดังนั้นเลยไปที่เมืองโบราณหลานซี”

เซิ่งอันหรานบีบถ้วยชาแน่น สีหน้าของเธอค่อยๆซีดเซียว

แสงจากหางตาของอวี้หนานเฉิงเหลือบมองท่าทางแปลกๆของเซิ่งอันหราน คิ้วของเขาขมวดขึ้นมาเล็กน้อย

“แม่ที่รับผิดชอบการตั้งครรภ์ในปีนั้นนอกจากความผิดพลาดแล้ว อีกทั้งผมยังได้ค้นพบความจริงทั้งหมดแล้ว และยังบังเอิญเจอผู้หญิงที่ให้กำเนิดลูกของคุณด้วย พี่ คุณอยากรู้ไหมว่าเป็นใคร ?”

กู้เทียนเอินถามขึ้นมาทันที

ภายในห้องรับแขกเงียบลงด้วยความอึดอัด

อวี้หนานเฉิงหันศีรษะเหลือบมองเซิ่งอันหราน เมื่อเห็นความอับอายในสายตาของเธอ เขาเงียบไปสองสามวินาที ก่อนจะปฏิเสธ

“ไม่ต้อง พูดมาเลยดีกว่าว่าเหล่าหลู่ตายยังไง”

สีหน้าของเซิ่งอันหรานดูตกใจ เมื่อเห็นสีหน้าของอวี้หนานเฉิง เธอไม่สามารถบอกความรู้สึกในใจได้

เขากังวลเกี่ยวกับอารมณ์ของตัวเอง ดังนั้นเลยไม่อยากที่จะฟัง

กู้เทียนเอินเหลือบมองเซิ่งอันหราน การแสดงออกที่ดูซับซ้อนเกิดระหว่างคิ้วของเขา อันที่จริงความจริงอยู่ตรงหน้า จับพลัดจับผลู อาจกล่าวได้ว่าเป็นความผิดของสวรรค์ มีแต่เรื่องพวกนี้ที่ตัวเขาเองสามารถพูดออกมาได้และผลสรุปอีกอันหนึ่ง รอให้พวกเขาพูดเองจะดีกว่า

ดังนั้นเรื่องของเกาหย่าเหวิน จึงทำให้เพียงส่งให้สถานีตำรวจจัดการ

ท้องฟ้ามืดลง ร่างกายของกู้เทียนเอินยังไม่แข็งแรง ดังนั้นหลังจากพูดคุยไปได้สักพัก ก็แยกย้ายกลับห้องของตัวเอง

เซิ่งอันหรานนั่งหน้ากระจกแต่งหน้าและทาครีมทามือด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล แม้แต่อวี้หนานเฉิงเดินผ่านข้างหลังเธอก็ยังไม่สังเกตเห็นเลย

“กำลังคิดอะไรอยู่ ?”

เซิ่งอันหรานตกใจ เธอจ้องไปที่อวี้หนานเฉิงด้วยแววตาเบิกกว้าง ผ่านไปครู่หนึ่งก่อนสติจะกลับมา “ไม่ ไม่มีอะไร ก็แค่กำลังคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้”

“เกี่ยวกับสิ่งที่เทียนเอินพูดไปเมื่อครู่ ?”

“อืม”

เซิ่งอันหรานลูกนิ้วของตัวเอง “หนานเฉิง เกี่ยวกับเรื่องราวของจิ่นซี คุณไม่อยากรู้จริงๆเหรอ ?”

“ไม่อยาก”

อวี้หนานเฉิงจับมือของเธอ “ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก ถ้ารู้แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ ? จะยิ่งทำให้คุณอึดอัด สู้ไม่รู้อะไรเลย และทำเป็นว่าไม่มีคนคนนั้นอยู่ ตอนนี้จิ่นซียังเล็กอยู่ ในเมื่อเขารู้สึกว่าคุณเป็นแม่ของเขา ถ้าอย่างนั้นก็ให้เป็นแบบนี้เถอะ คุณก็คือแม่ผู้ให้กำเนิดของเขา”

อันที่จริงความคิดของอวี้หนานเฉิงเรียบง่ายมาก การสอบสวนครั้งก่อนของชูป๋ายหญิงจอมปลอมคนนั้นทำให้เกิดความแตกแยกระหว่างเขากับเซิ่งอันหราน จะเห็นได้ว่าเรื่องของมารดาผู้ให้กำเนิดของจิ่นซีนั้นไม่เหมาะจริงๆ เพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาดอย่างอื่นอีก เขาจึงไม่ตรวจสอบแล้ว

ท่าทางของเซิ่งอันหรานดูมึนงงเล็กน้อย มีคำพูดมากมายที่ถูกกดไว้ในใจมานาน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดออกมาอย่างไร