ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 439

ฟ่านหลิงชวงโกรธจนตัวสั่น พูดด่ามากกว่าพูดอธิบาย

เซิ่งอันหรานถึงแม้ว่าจะฟังไม่ชัดเจน แต่ก็เข้าใจคร่าวๆ

เมื่อคืนตอนเที่ยงคนที่นัดดูตัวกับฟ่านหลิงชวงหลังจากที่ดูการแสดงดนตรีเสร็จแล้ว เขากลับบ้านไปคาดไม่ถึงว่าเขาจะพูดว่าตัวเองพอใจมาก เป็นคู่ชีวิตที่ดี

เดิมทีเป็นแม่ของทั้งสองฝ่ายที่จะตัดสินใจขั้นสุดท้าย เพียงแค่เด็กสองคนเห็นด้วย ก็ไม่มีปัญหากับพวกเขา และผู้ชายฝั่งตรงข้ามอาจจะมีสิทธิ์พูดออกความเห็นที่บ้าน แต่ฟ่านหลิงชวงหลับไม่มี

อายุสามสิบแล้ว หัวหน้าพยาบาลซ่งก็ยุ่งมาก ไม่ง่ายที่จะมีญาติๆพูดจูงใจให้ตัวเองปล่อยฟ่านหลิงชวง แต่ถึงยังไงก็เป็นลูกสาวของตัวเอง ก็ไม่สามารถเลอะเทอะได้ แน่นอนว่าคัดเลือกคนนัดดูตัว ตัดสินใจจะเลือกทนายเฉียว

ความหมายของฟ่านหลิงชวงก็คือเซิ่งอันหรานก่อกวนการดูตัวครั้งนี้เสร็จแล้ว ทำให้ผู้ชายกลับไปปฏิเสธ แบบนี้เธอก็สามอธิบายกับแม่ที่เผด็จการได้

“ผลลัพธ์คือเธอไปครั้งเดียว กลับมาเรื่องงานแต่งก็กำหนดให้ฉันแล้ว เธอมีความแค้นกับฉัน?”

“ฉันสาบาน!”เซิ่งอันหรานชูมือขึ้นสามนิ้ว พูดสาบาน“ฉันบอกว่าฉันสูบบุหรี่ดื่มเหล้าและเคยผ่านการแต่งงานและยังมีลูกแล้ว เขาก็ยังคิดว่าดี หัวหน้าฟ่าน หันหน้าพยาบาลหาท่านนี้ให้เธอ เป็นคนนิสัยดีมากจริงๆ ผู้ชายนิสัยใจกว้าง ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ”

“ไร้สาระ”ฟ่านหลิงชวงใจร้อนขึ้นมา“ผู้ชายปกติจะยอมรับผู้หญิงที่เคยแต่งงานได้จึงจะแปลกแล้ว”

“แต่เขาก็ยอมรับแล้วจริงๆนะ”

ฟ่านหลิงชวงกวาดสายตามองเซิ่งอันหรานอย่างละเอียด ราวกับเข้าใจอะไรแล้ว“วันนั้นเธอใส่ชุดอะไร?แต่งหน้าไหม?แต่งหน้าสวยเกินไปรึเปล่า?”

“ฉันไม่ได้สระผม หน้าสดร้อยเปอร์เซ็นต์”

เซิ่งอันหรานพูดอย่างจริงจัง

ฟ่านหลิงชวงถึงแม้ว่าไม่เชื่อ แต่ไม่มีวิธีจะหาหลักฐาน ทำได้แค่แอบแค้นเคือง เวลาที่พวกเขานัดดูตัวตัวเองก็ไม่ได้ไปดู ตอนนี้ขี่บนหลังเสือลงยากแล้ว

“ฉันไม่สนใจ ถึงยังไงนัดดูตัวเป็นเธอที่ไป เขาชอบก็เป็นเธอ เธอจำเป็นต้องช่วยฉันแก้ไข”

เซิ่งอันหรานกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ฉันจะแก้ไขยังไง?ฉันยังสามารถช่วยคุณแต่งงานกับเขา?”

“ถุย!”ฟ่านหลิงชวงถลึงตาใส่เธอ“เธอคาดหวังกับฉัน?เขาเอ่ยเรื่องแต่งงานฉันยังต้องแต่งงานกับเขา?ถึงยังไงเป็นเธอถลันเข้าไป หลังจากเขานัดออกมาอีก เธอตัวเองออกไป ไม่นำเรื่องนี้แก้ไข ฉันกับเธอไม่จบแน่”

“งั้นฉันบอกหัวหน้าพยาบาลซ่งเรื่องเธอให้ฉันไปนัดดูตัวแทน”

“เธอ…”

ฉวยโอกาสที่ฟ่านหลิงชวงไม่สนใจ เซิ่งอันหรานก็เปิดประตูหนีไปอย่างรวดเร็ว พูดทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค“หัวหน้าฟ่าน ฉันยังต้องไปแผนกปฏิบัติการ เรื่องนี้คุณหาโอกาสสารภาพเองเถอะ”

ความจริงเป็นเรื่องเล็ก แต่ฟ่านหลิงชวงถูกเรื่องแต่งงานทรมานนานเกินไปแล้ว ความจริงเธอไม่อยากฟังแม่ต่อว่า ดังนั้นจึงคิดหาวิธีไร้เดียงสานี้ออกมา

ตอนนี้เซิ่งอันหรานก็จับจุดอ่อนที่หล่อนให้เธอไปนัดดูตัว ก็ไม่กลัวว่าเธอจะบังคับตัวเองแล้ว

เพียงแต่คิดอย่างละเอียด ช่วงเวลานี้ต้องหลบเธอหน่อย หลีกเลี่ยงตัวเองมีจุดอ่อนอะไรที่ถูกเธอจับได้ ก็จะซวยแน่

แผนกปฏิบัติการจัดประชุมครั้งนี้อย่างเรียบง่าย

“พรุ่งนี้ทางโรงพยาบาลจะจัดคนไปตรวจร่างกายหลายบริษัทและมหาวิทยาลัย มีใครสมัครใจไหม?”หัวหน้าจ้าวของแผนกห้องปฏิบัติการ กวาดสายตามองทุกคนอย่างจริงจัง

“ฉัน”เซิ่งอันหรานยกมือขึ้นอย่างไม่ลังเล

เธออยากได้รับหน้าที่ออกไปด้านนอก แบบนี้ก็สามารถหลบหน้าฟ่านหลิงชวงได้ ลดความยุ่งยาก

เลขาพูดอย่างเกรงใจ การเคลื่อนไหวที่ปิดกั้นประตูกลับไม่ขยับ

อวี๋เหมิงจู่ๆก็คุ้นหน้าเธอ “เธอชื่ออะไร?เธอเป็นเลขาของอวี้หนานเฉิงใช่ไหม?”

“คุณพูดแบบนี้ บริษัทล้วนเป็นของประธานอวี้ ฉันเป็นเลขาของใครก็เหมือนกัน”เลขาหญิงค่อยๆยิ้ม พูดอย่างไม่หยิ่งผยอง“เพียงแต่คุณพูดไม่ผิด ฉันเป็นเลขาของประธานอวี้ ฉันแซ่ซู”

ได้ฟัง อวี๋เหมิงก็ขมวดคิ้วขึ้น สีหน้าซับซ้อน พูดพึมพำ

“มิน่าล่ะถึงขัดขวางฉัน!”

กำลังจะพูด ด้านข้างมีเลขาคนอื่นเข้ามาเสิร์ฟของว่าง พูดแนะนำด้วยรอยยิ้ม

“ประธานอวี้ยังประชุมอยู่ คุณอวี๋ไปรอที่ห้องพักผ่อนก่อนเถอะ รอให้ประธานอวี้ประชุมเสร็จแล้ว ฉันจะบอกคุณทันที”

รออวี๋เหมิงถูกเกลี้ยกล่อมจนไปแล้ว เลขาอีกคนที่อยู่หน้าประตูห้องประชุมกับซูเหยียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เหยียนเหยียน ทำไมเธอถึงปฏิบัติกับคุณอวี๋แบบนี้?ให้เธอเข้าไปก็ไม่เป็นไร ถึงยังไงเธอก็เป็นคณะกรรมการบริหาร”

ซูเหยียนขมวดคิ้วแน่น

“พวกเธอคนตระกูลอวี๋ ไม่ควรจะมีสิทธิ์เป็นคณะกรรมการบริหาร”

“เธอกล้าพูดแบบนี้ ใครให้เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องกับประธานอวี้น้อยล่ะ พวกเราไม่กล้าขัดขวางคุณอวี๋ ตอนนี้ในบริษัทก็พูดว่า ตระกูลอวี้อาจจะเกี่ยวดองกับตระกูลอวี๋ เธอดูว่าคุณอวี๋มาที่นี่บ่อยมาก”

ซูเหยียนมองร่างในห้องพักผ่อน สายตาเปื้อนความเย้ยหยัน

“เธอก็คือวิ่งมาตัดขาตัวเอง เรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้”