ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 445

ตัวเองเป็นคนคลอดเด็กทั้งสองเอง แม้ว่าแต่ละคนคลอดออกมาจะให้น้าสะใภ้เลี้ยง แต่นิสัยตัวเองยังรู้ดี ซูฮวนมีนิสัยเย็นชา สามคำมีสองคำที่ทำให้คนสำลักตาย ดีที่เซิ่งเสี่ยวซิงขี้ลืม โดยปกติพี่น้องสองคนทะเลาะกัน วันที่สองก็จะดีกันเหมือนเก่า

"พรุ่งนี้ฉันจะพาพวกเธอไปเดินช็อปปิ้ง พี่ไปไหม?"

"ไม่ไป"เซิ่งอันหรานโบกมือ "พรุ่งนี้บ่ายฉันยังต้องทำงาน ตอนเช้านอนชดเชย"

พูดจบเธอมองดูเวลาแวบหนึ่ง ตอนนี้ตี4แล้ว "ดึกแล้วฉันต้องไปนอนก่อน เธอก็พักผ่อนเร็วหน่อย"

"รู้แล้ว ฉันดื่มน้ำแก้วนี้หมดก็นอน"

ประตูห้องปิด ในห้องเข้าสู่ความเงียบ

กู้อันเทน้ำที่เย็นแล้วในแก้วลงในอ่าง หมุนตัวหยิบเบียร์ขวดหนึ่งจากในตู้เย็น ลังเลครู่หนึ่ง นั่งเปิดอยู่หน้าตู้เย็น

เสียงดัง"บ็อก" ดึงฝาออกทำให้มีควันลอยออกมา สาดฟองเบียร์ออกมาเล็กน้อย

เบียร์เข้าปากคือขม ไหลตามทางตรงไปในกระเพาะ เย็นไปทั่ว

หลังกลับห้องมองเนื้อหน้าแชตในคอม กะพริบรูปหัวใจเหมาะกับวันแห่งความรักของจีน มือเธอนิ่งอยู่บนแป้นเป็นเวลานาน สุดท้ายส่งออกไปตัวเดียว ——"ได้"

หน้าจอเงียบไปหนึ่งวินาที ต่อมามีอีโมกับตัวหนังสือ แสดงความรู้สึกอีกฝ่ายที่ตื่นเต้น

กู้อันเคาะตัว ‘ได้’นั้นไม่ช้าก็จมหายไป จู่ๆ เธอลากเมาส์ ตัวเองดึงหน้าแชตตอบกลับหน้าแชตนั้น เริ่มอ่านใหม่ทีละตัว ดูคำพูดอีกฝ่ายก่อนหน้านี้หมดหนึ่งรอบ สุดท้ายก็มีรอยยิ้มสดใสขึ้น

"กู้อัน ฉันชอบเธอ ตั้งแต่ตอนเธอเข้าชั้นเรียนก็ชอบเธอแล้ว เพื่อเธอฉันถึงเรียนภาษาจีน ฉันคิดมานานแล้ว ตัดสินใจก่อนวันแห่งความรักของจีนพูดคำพูดเหล่านี้กับเธอ ถ้าหากเธอตกลงฉันละก็ ฉันก็ไปประเทศจีนผ่านวันแห่งความรักกับเธอ"

"ถ้าหากฉันไม่ตอบตกลงนายล่ะ?"

"งั้นฉันค่อยคิดวิธีอื่น ฉันซื้อตั๋วเครื่องบินแล้ว คืนไม่ได้"

"ได้"

หนุ่มสาววัยรุ่นกลับสารภาพกันอย่างร้อนแรง กู้อันกลับมองหน้าจอกลับไปกลับมา เหมือนชั่วพริบตาดึงตัวเองไปสู่โลกในวัย

ตัวเองควรเจอ

เดิมชีวิตเธอควรเป็นอย่างนี้ไม่ใช่เหรอ?

เช้าวันถัดไป ตอนเซิ่งอันหรานยังนอนฝันอยู่ เด็กทั้งสามก็ผลัดกันมาดูเธอแวบหนึ่ง

"หม่าม้าบ๊ายบาย"

"พี่อันหรานลาก่อน"

ตาที่ง่วงนอน เซิ่งอันหรานรับคำอย่างเบลอๆ

"บ๊ายบายลูกรัก......"

หลังจูบอรุณสวัสดิ์ เด็กทั้งสามก็เปิดประตูอย่างเบามือออกไปช็อปปิ้ง

ในห้าง กู้อันพาเด็กทั้งสองเดินวนอยู่ในชั้นเครื่องสำอางแบรนด์ดัง ตาลายเพราะยี่ห้อมากมาย

"ตามกฎเดิม ฉันออกเงินพวกเธอสองคนออกแรง"

เซิ่งเสี่ยวซิงพยักหน้าด้วยความมั่นใจ "ไม่มีปัญหา หม่าม้าชอบอะไรฉันรู้ดีที่สุด ของที่ฉันเลือกทุกปี หม่าม้าชอบหมดทุกอย่าง"

เพิ่งสิ้นเสียง มีเสียงเด็กข้างๆ ขัดขึ้นอย่างเย็นชา

"นั่นเป็นเพราะว่าเธอเป็นลูกสาวของหม่าม้า แม้เธอจะให้อะไรลวกๆ ไป หม่าม้าก็ชอบมาก"

กู้อันปิดปากซูฮวนทันเวลาพอดี

"คุณหนูใหญ่ วันนี้เธอหุบปากเถอะ พูดน้อยๆ หน่อย"

เด็กสาวอายุ17ปีคนหนึ่ง พาเด็กอายุ12ปี กับ เด็กอายุ 5 ขวบช็อปปิ้ง บีเอแต่ละที่ก็ไม่สนใจพวกเธอ

"กระเป๋าใบนี้สวย ปกติหม่าม้าสวมชุดสบายๆ กระเป๋าใบใหญ่สามารถใส่ของได้เยอะ"

เซิ่งเสี่ยวซิงชี้ไปที่เคาน์เตอร์ที่สูงกว่าตัวเอง พูดกับพนักงานขายว่า "พี่สาว รบกวนหยิบกระเป๋าใบนั้นให้ฉันหน่อย"

เด็กทั้งสามดูแล้วแม้ว่าไม่มีกำลังซื้ออะไร แต่ชนะที่พูดจาดีและปากหวาน ในร้านตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีคน พนักงานสาวเลยหยิบกระเป๋าให้เธอดูอย่างใจดี

"พวกเธอเรียกราคามา ไม่ว่าเท่าไหร่ก็ได้ ยกให้พี่สาวเถอะ"

กู้อันกำลังหงุดหงิดอยู่ ซูฮวนที่อยู่ข้างๆ ก็ส่งเสียง เสียงเด็กแต่เย็นชา "ได้สิ หนึ่งล้าน คุณป้าซื้อไหม?"

อวี๋เหมิงหน้าเปลี่ยนสี สายตาหยุดที่บนตัวหนูน้อยน่ารัก

เด็กอายุประมาณ5-6ขวบ ผมตรงสั้น สวมชุดเอี๊ยมลายทางสีฟ้า คนอายุน้อยๆ สายตากลับดุดันเป็นพิเศษ

เปิดปากก็เรียก‘คุณป้า’ ประทับอยู่บนหน้าของอวี๋เหมิงทันที

"คุณป้า? ยังหนึ่งล้าน เธอ......หนูน้อย หนูน้อยรู้หรือเปล่าว่าหนึ่งล้านมันเท่าไหร่? พอจะซื้อกระเป๋าในมือเธอใบนั้นได้20ใบแล้ว"

ซูฮวนสีหน้านิ่ง

"งั้นคุณไปซื้อเอง"

อวี๋เหมิงกลับพูดไม่ออกทันที

กระเป๋าลิมิเต็ต ขายไปหนึ่งลดไปหนึ่ง ให้เธอไปซื้อที่ไหน?

กำลังแข็งทื่ออยู่ เสียงเด็กหนุ่มดังมาจากด้านหลังอวี๋เหมิง

"หนึ่งล้าน ผมเอาแล้ว"

ร่างอวี้จิ่งซีเดินออกมาจากหลังอวี๋เหมิง เด็กหนุ่มอายุ12ปี สวมชุดลำลองสีขาว กลับดูสุขุม

กู้อันกลับนิ่งไป เด็กคนนี้ ทำไมดูคุ้นตาขนาดนี้?

"นายเอาแล้ว?"ซูฮวนขมวดคิ้ว เหมือนคิดไม่ถึง

"ใช่แล้ว เธอคงไม่เสียใจทีหลังนะ น้องสาว"

กู้อันยังใจลอยอยู่ ถุงกระเป๋าในมือกลับถูกซูฮวนดึงไป ได้ยินเพียงเสียงเปิดประตูของร้าน เสียงเด็กชัดเจนมีพลัง

"หนึ่งล้าน นายจะจ่ายสดหรือโอนเงิน?"