ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 447

เซิ่งอันหรานไปที่เซิ่งถังกรุปหลายวันแล้ว เพื่อเปลี่ยนยาให้อวี้หนานเฉิง

เวลาที่เธอไปควบคุมยังไม่เลว ถึงแม้ว่าอวี้หนานเฉิงจะให้เธออยู่กินข้าว เธอก็ไม่เคยตกลง เพื่อหลีกเลี่ยงการระแวงสงสัย อยู่ข้างกายอวี้หนานเฉิงมากเกินไป

วันนี้ตอนเที่ยง เธอเพิ่งจะเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลไปเซิ่งถังกรุป กำลังอยู่ในห้องน้ำก็ได้ยินพยาบาลพูดเรื่อยเปื่อยกัน

“นักศึกษาแพทย์ฝึกงานชาวจีนจากฝรั่งเศสภาควิชากุมารเวชศาสตร์ หน้าตาดีคนไหนเธอรู้เถอะ”

“รู้ เซิ่งอันหรานไง เวลาที่เพิ่งจะมาผู้ชายโสดในบริษัทก็ไถ่ถามกันแทบบ้าคลั่ง ผลลัพธ์คือเธอแต่งงานแล้ว มีลูกสามคนแล้ว”

“ดูเหมือนไม่ใช่ผู้หญิงที่ซื่อสัตย์อะไร ก่อนหน้านี้เธอถูกเปลี่ยนกะไปที่แผนกปฏิบัติการและถูกส่งไปยังบริษัทเพื่อทำการตรวจร่างกายให้กับพนักงานใหม่ ผลลัพธ์คือเธอรู้ไหมว่าหล่อนทำเรื่องอะไร?”

“เรื่องอะไร?”

“เล่ากันว่าเธอยั่วยวนประธานของเซิ่งถังกรุป ฉันได้ยินเสี่ยวเหอของแผนกบริหารพูด เมื่อวานเธอไปเซิ่งถังกรุปเซ็นสัญญาการมอบเงิน พูดว่าคนในบริษัทพูดกันโกลาหลวุ่นวาย ยังสอบถามเสี่ยวเหอว่าเซิ่งอันหรานเป็นคนยังไง”

“ไม่ใช่เถอะ หมอเซิ่งไม่ใช่แต่งงานแล้วเหรอ?เวลาที่มาครั้งแรกรองหัวหน้ายังตามจีบเธอ เวลาที่เธอปฏิเสธก็พูดว่าตัวเองแต่งงานมีลูกแล้ว”

“คงจะรังเกียจรองหัวหน้าที่คุณสมบัติไม่ดี ตอนนี้เป็นประธานของเซิ่งถังกรุปคนนี้ ไปหาเกือบทุกวัน คนรักในฝันของผู้หญิงทุกคนเมืองจินหลิง เดาว่าตอนนี้เธอคงจะรีบทำเรื่องหย่ากับสามีแล้ว”

“หน้าไม่อายจริงๆ”

“……”

เซิ่งอันหรานกำลังอยู่ในห้องน้ำ รอให้พยาบาลสองคนนั้นออกไปแล้ว เธอจึงออกมา

ถึงแม้ว่าจะโกรธ แต่อารมณ์ยังคงสงบนิ่ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเมื่อก่อนเคยได้ยินการใส่ร้ายแบบนี้บ่อยๆ ตอนนี้คาดไม่ถึงว่าจะมีภูมิต้านทานแล้ว

หลังจากที่ล้างมืออย่างละเอียดแล้ว เธอยังคงไปที่เซิ่งถังกรุป

วันนี้ใส่ยาเสร็จแล้ว เธอก็ไม่คิดจะมาแล้ว บาดแผลแห้งแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องสุดวิสัยอะไรเธอก็จะไม่สนใจแล้ว ถึงยังไงก็เป็นเรื่องของอวี้หนานเฉิง

“ประธานอวี้มีงานเลี้ยง วันนี้ยังไม่มาที่บริษัท หมอเซิ่งคุณรอก่อนเถอะ”

“ได้ งั้นฉันไปรอที่ห้องทำงานเขา”เซิ่งอันหรานมาหลายครั้งแล้ว เลขาทุกคนก็รู้จักเธอ รู้ว่าเธอเป็นหมอที่มาเปลี่ยนยาให้อวี้หนานเฉิง

“หมอเซิ่ง”เลขาจู่ๆก็เรียกเธอ สีหน้าลำบากใจ“ผู้ช่วยกับประธานอวี้ไม่อยู่ ห้องของประธานอวี้พวกเราไม่กล้าปล่อยคนเข้าไปตามอำเภอใจ คุณโทรศัพท์หาผู้ช่วยโจวถามหน่อยไหม?”

“งั้นไม่ต้องแล้ว ฉันรอที่ห้องพักผ่อนเถอะ ไม่ต้องยุ่งยาก”

สำหรับเซิ่งอันหราน ที่ไหนก็เหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องเข้าไปในห้องทำงาน ดังนั้นไม่ต้องโทรไปหาโจวหลาน

เลขาคนนั้นกลับไม่รู้ว่าคิดอะไรได้ สายตามีความเหยียดหยาม

“งั้นคุณมาทางด้านนี้กับฉัน”

เลขานำเธอมาที่ห้องพักผ่อนก็ไปแล้ว รออยู่ในห้องพักผ่อนสิบนาที แม้แต่น้ำก็ไม่ได้ดื่ม เซิ่งอันหรานมองดูเวลา ดูเวลาว่าอวี้หนานเฉิงควรจะมาแล้ว ดังนั้นถึงแม้จะคอแห้ง แต่เธอก็อดทนไว้

จู่ๆในห้องพักผ่อนก็มีเสียงของผู้หญิงดังเข้ามา

“ฉันโทรศัพท์ไปหาประธานอวี้ของพวกเธอแล้ว เขาพูดว่าวันนี้ตอนเที่ยงมีเวลาจะพบฉัน พวกเธอคงไม่ได้หลอกฉันเถอะ?”

“ฉันพูดอะไรเธอไม่รู้เหรอ?”คุณนายอวี๋เสียงแหลมคม มีความเย่อหยิ่งทะนงเล็กน้อย

“อย่าพูดว่าข้างกายประธานอวี้มีผู้หญิง ถึงแม้ว่าข้างกายประธานอวี้ไม่มีใคร ก็คงไม่ตกไปถึงเธอหมอตัวน้อยที่ดูแลปรนนิบัติเพื่อให้ถูกใจ อย่าพูดกับฉันว่ามาเปลี่ยนยาอะไร หมอเยอะแยะ ฉันได้ยินว่า เธอเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานที่มาตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ?คางคกยังอยากกินเนื้อหงส์เหรอ?”

ด้านนอกพนักงานค่อยๆรวมตัวกัน ส่วนมากจะเป็นเลขา กระซิบกระซาบพูดคุยกัน น้อยมากที่จะพูดจูงใจ มีสองสามคนที่ช่วยพูดสองประโยค

“คุณนายอวี๋คุณพูดน้อยหน่อย หมอเซิ่งมารักษาอาการป่วยของประธานอวี้”

“รักษาอาการป่วยอะไร?”คุณนายอวี๋โต้แย้งทันที“ถ้าประธานอวี้ป่วยจริงๆเขาจะไม่ขอให้แพทย์ประจำตัวดูอาการเหรอ?ให้เธอมาที่นี่ทุกวัน?จนกระทั่งไม่รู้สึกละอายต่อบาป”

เซิ่งอันหรานเดิมทีอยากจะไกล่เกลี่ยยุติความขัดแย้ง แต่พูดมาถึงจุดนี้แล้ว เวลานี้ก็มีความโกรธพุ่งขึ้นมา

“คุณอวี๋ คุณระวังคำพูดหน่อย อะไรคือเรียกว่าไม่รู้สึกละอายต่อบาป งานของฉันคือรักษาคนป่วยและช่วยชีวิต เพียงเพราะว่าประธานอวี้เป็นคนโสดมานานจึงควรอยู่ห่างไม่ควรช่วยชีวิตใช่ไหม?และยิ่งประธานอวี้เป็นอะไรกับคุณ คุณมีสิทธิ์อะไรมายกไม้ยกมือ?”

“นี่?”คุณนายอวี๋พูดเสียงสูงทันที

“เธอหญิงสารเลว ปากเก่งมาก ประธานอวี้เป็นลูกเขยของฉัน เธอเป็นใครถึงกล้ามาคุยโวโอ้อวด ฉันพูดว่าเธอไม่รู้สึกละอายต่อบาปก็คือพูดซี้ซั้วเหรอ?หรือว่าเธอไม่ใช่เด็กสาวแต่มีลูกสามคนแล้ว?ยังมายั่วยวนผู้ชายที่นี่ หน้าไม่อายแล้วเรียกว่าอะไร?”

พูดประโยคนี้ออกมา ในห้องพักผ่อนก็เสียงดังเกรียวกราว

อวี้หนานเฉิงปฏิบัติกับเซิ่งอันหรานไม่ธรรมดา เห็นได้จากท่าทางของโจวหลานช่วยส่วนตัวของอวี้หนานเฉิง แต่ใครก็ไม่คิดว่าหมอเซิ่งคนนี้มีสามีแล้ว

“ฉันจะบอกเธอให้ อย่าคิดว่าประธานอวี้ถูกเธอใช้วิธีดึงดูดนี้แล้ว ผู้ชายมองผู้หญิงที่สดใหม่เป็นแค่ของเล่น เล่นจนสนุกแล้วแม้แต่ชื่อเธอก็จำไม่ได้ ถ้าเธอรู้จักวางตัว ก็อย่ามาขวางหูขวางตาที่นี่ ลูกสาวของฉันนิสัยดีไม่มาโต้เถียงกับเธอ ตาของฉันไม่ได้บอด”

เซิ่งอันหรานสีหน้าแน่นขึ้น แอบกำหมัดแน่น