ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 550

แต่ความต้องการเขาไม่หยุดเพียงแค่จูบง่ายๆ นั้น

เขาพาเธอเดินเข้าไปทางห้องนอน เปิดประตูห้องนอน ในห้องมืดมิด มีเพียงแสงไฟข้างทางที่ไม่ค่อยสว่างของคฤหาสน์สะท้อนบนหน้าต่าง

จูบเขาค่อยๆ เลื่อนลง แนบติ่งหูเธอ คอเธอ

สมองของ กู้อันเริ่มกู่ร้อง คิดว่าถึงตอนนี้หากไม่ห้าม สถานการณ์จะพัฒนาไปทางที่ไม่อาจควบคุมได้

เขาถอนเสื้อกันหนาวเธอ ดึงเสื้อกันหนาวเธอ ยื่นมือเข้าไปในส่วนหนึ่งของร่างกาย ฝ่ามือร้อนของเขา เคลื่อนไหวบนผิวเธอ ส่งความรู้สึกชาๆ อย่างหนึ่ง

กู้อันอดไม่ได้ที่จะครางออกมา สติที่มีอยู่วินาทีก่อนหน้านี้ วินาทีนี้เหมือนถูกกลืนหายไป

แต่เพียงแค่เสียงครางเล็กๆ นี้ การกระทำบนมือของชายหนุ่มหยุดไปหนึ่งวินาที แล้วดำเนินต่อไป ในปากกลับเรียกชื่อคนหนึ่งออกมา

"ลิเลียน…"

กู้อันเหมือนถูกน้ำเย็นกะละมังหนึ่งสาด

คนทั้งคนได้สติในทันที ก่อนมือชายหนุ่มจะประสบความสำเร็จใช้แรงผลักเขาออก

เขาเหมือนดื่มเหล้าไปเยอะ ร่างกายไม่มีแรงอะไร ถูกผลักก็ล้มไปอีกด้านหนึ่งของเตียง ไม่นานก็ไม่มีการเคลื่อนไหว

ในความมืด กู้อันสามารถเห็นร่างของชายหนุ่มนั้น ในอากาศมีกลิ่นเฉพาะตัวของเขา ในใจเธอมีความเย็นขึ้น

ลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิง ในระหว่างนี้มุมปากยิ้มดูถูกตัวเองอย่างไม่อาจควบคุม

ลิเลียน

ในใจส่วนลึกของเขายังคงมีเธอ

ในเมื่อแบบนี้ งั้นตัวเองกลับกลายเป็นผู้ร้ายที่ทำให้สองคนหย่ากัน ตอนนี้ยังปีกขึ้นเตียงพ่อบุญธรรม ถึงขนาดวินาทีตอนเขาจะจู่โจมสุดท้ายก็ไม่ได้ขัดขืนใดๆ

หากไม่ใช่คำว่า"ลิเลียน" บางทีความผิดทั้งหมดอาจจะเกิดขึ้น

ไม่ใช่คนต่ำทรามแล้วเป็นอะไร

เธอจัดเสื้อผ้าเสร็จ ลุกขึ้นเก็บเสื้อกันหนาวบนพื้น ยังไม่ทันสวมบนตัว แอบได้ยินเสียงของฉินซั่วหยวนข้างหู

เธอเดินถึงประตูห้อง สุดท้ายก็หันกลับไปมองผู้ชายที่ห่มผ้าเรียบร้อยบนเตียง ถึงเดินออกไป

"อันอัน เธอว่าไปเอาของทำไมมันนานขนาดนี้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?"

"ไม่มี"

ท่าทางกู้อันเหมือนปกติ เก็บของที่ตกอยู่บนบันไดทีละชิ้น เดินตามฉินซั่วหยวนออกจากบ้าน

ในห้องมืดชั้นบน ชายหนุ่มไม่รู้ว่าลุกขึ้นนั่งตอนไหน ความมืดรอบกายใบหน้าเขาปิดบังการกระทำเมื่อกี้ เขาเปิดผ้าห่มลงเตียงเข้าห้องอาบน้ำ

เสียง"ติ่ง"ไฟสว่างขึ้น มือของชายหนุ่มวางบนกระจก มองตัวเองที่เหนื่อยอ่อนหน้าซีดในกระจก ต่อยลงไปหนักๆ อย่างกะทันหัน กระจกแตก

ตรงกลางของเศษกระจก มีรอยเลือดติดอยู่

ไม่นานก็มีเสียงน้ำไหล"สู่ๆ"ดังขึ้น ในห้องแคบๆ มีไอน้ำเกิดขึ้น

บนทางที่กู้อันกับฉินซั่วหยวนเรียกรถกลับโรงเรียน ชายหนุ่มหันไปมองท่าทางเธอตลอดเวลา เขาเอาแต่รู้สึกว่าอารมณ์หลังจากกู้อันกลับจากคฤหาสน์ดูแปลกไป แต่ก็บอกไม่ได้ว่าตรงไหน

"บนตัวเธอมีกลิ่นเหล้า"

เขาเลือกข้อสงสัยหนึ่งเปิดบทสนทนา

"อืม ลุงกู้ดื่มจนเมา ฉันประคองเขากลับไปพักผ่อนที่ห้อง น่าจะติดกลิ่นเหล้ามา"

กู้อันไม่ใช่ไม่ยอมพูด เพียงแต่ตอนพูดสีหน้ากลับนิ่ง พูดจบก็หันหน้าไปมองนอกหน้าต่าง เหมือนเข้าสู่ความรู้สึกบางอย่าง อย่างไม่รู้ตัว

อาคารบริษัทกู้เจ๋อที่จินหลิงเพิ่งเสร็จ ตอนนี้มีงานจุกจิกเป็นกองที่ต้องจัดการ เวลาส่วนใหญ่สองวันนี้กำลังยุ่งกับการจัดเรื่องจุดศูนย์ถ่วง จู่ๆ หลายวันก่อนได้รับสายหนึ่งจากกู้เทียนเอิน ทราบข่าวว่าเกาหย่าเหวินหลบอยู่ภูเขาจื่อเฟิง

ฟังเสียงประตูห้องทำงานถูกปิด กู้เจ๋อลุกขึ้นเดินไปทางหน้าต่าง ก้มมองเมืองจินหลิงที่หรูหราจากชั้น13

ถนนเส้นนี้เป็นใจกลางธุรกิจของจินหลิง อีกสองถนนเป็นอาคารเซิ่งซื่อกรุป ตอนนั้นเขาไปเรียนต่างประเทศ และสร้างตัวอยู่ต่างประเทศ เดิมไม่คิดจะกลับมาเมืองนี้

แต่สุดท้ายกลับเกิดการเปลี่ยนแปลง ตอนกลับมาก็มีความรู้สึกอีกอย่าง

นิ้วมือข้างขวารู้สึกเจ็บตลอดเวลา เหมือนเตือนเขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวานตลอดเวลา ถึงตอนนี้เขาก็ไม่อาจเข้าใจ ในความฝัน20ปีก่อนภาพบางอย่างซ้อนทับกับภาพเมื่อวาน เขากลับไม่เข้าใจเธอกับหล่อนแล้ว

ภาพที่แอบซ่อนอยู่ในหัวมานานกลับขึ้นมาอีกครั้ง กดสติเขาให้เจ็บปวด

"ประธานกู้ เริ่มประชุมแล้ว"

เสียงเคาะประตูด้านหลัง กู้เจ๋อถูกดึงออกจากความคิดยุ่งเหยิง เขาใช้เวลาไม่นานในการทำหน้าเย็นชา ก้าวเท้าออกจากห้องทำงาน

"ผมคัดค้านความคิดที่จะเอาทรัพยากรต่างประเทศทั้งหมดย้ายมาในประเทศ ผมคิดว่าสามารถรวมทรัพยากร ตลอดในประเทศไม่ได้ใหญ่เมืองต่างประเทศ และมีข้อจำกัดด้านเทคโนโลยี ทำให้เกิดความเสี่ยงสูง เวลาเดียวกันก็ไม่เห็นกำไรใดๆ ดังนั้นผมไม่เข้าใจการตัดสินใจของประธานกู้"

กู้เจ๋อเก็บสายตา สีหน้าให้เกียรติ

"ผมไม่ได้มีความคิดจะเอาทรัพยากรทั้งหมดในต่างประเทศย้ายมาในประเทศ แต่จะเปิดตลาดใหญ่ในประเทศ และก็คือผมทิ้งสินทรัพย์และส่วนของผู้ถือหุ้นทั้งหมดที่แมนแฮตตันหมดแล้ว โอนให้ภรรยาเก่าของผม พวกคุณสามารถเลือกกลับไปแมนแฮตตันต่อ หรือตามผม..."

เขาหยุดไป สายตามองไปรอบห้อง

"แน่นอน ว่าผมหวังเป็นอย่างมากว่าพวกคุณจะยอมอยู่ และผมมั่นใจภายใน5ปี จะสร้าง Duo Group แบบใหม่ทั้งหมด "

คำพูดนี้ของกู้เจ๋อจบ ในห้องประชุมเงียบไปทันที เขาไม่มีความคิดจะอยู่นาน ทิ้งไว้ประโยคหนึ่ง"หวังว่าทุกท่านจะพิจารณาอย่างรอบคอบ"แล้วก็เดินออกจากห้องประชุม

เพิ่งออกประตูใหญ่ห้องประชุม หลี่เยี่ยนรีบก้าวเท้าตาม

"ประธานกู้ คนที่คุณบอกว่าชื่อหวานหว่านคนนั้น คนใช้ที่คฤหาสน์บอกว่าเขาหายไปแล้ว"