ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 80

สีหน้าของอวี้หนานเฉิงไม่เปลี่ยน เขาจิบกาแฟ แล้ววางลง

“คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมก็แค่เดา บางทีคุณอาจจะเห็นแก่หน้าของเซิ่งอันหราน ดังนั้นคุณเลยมาร่วมงานเลี้ยงฉลอง”

คำพูดเหล่านี้ช่างแยบยลจริง

สีหน้าของเซิ่งซิงซานดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย เมื่อไม่ผูกมัด

ไม่ว่าเหตุผลที่แท้จริงจะคืออะไร ครอบครัวที่ร่ำรวยจะต้องคำนึงถึงความเหมาะสมเป็นอย่างแรก

เมื่อพูดถึงลูกสาว เซิ่งซิงซานรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย

“ตั้งแต่เด็กเซิ่งอันหรานมักจะจริงจังกับการทำสิ่งต่างๆ ความสามารถในการทำงานของเธอไม่มีปัญหาแน่นอน แต่สภาพแวดล้อมในการทำงานในประเทศจีนกับต่างประเทศนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าตอนนี้ประธานอวี้น่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดี”

“เป็นเพราะว่าเธอดีพอ ”อวี้หนานเฉิงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงวันสัมภาษณ์ เธอดูมั่นใจเมื่อพูดถึงตัวชี้วัดความ

สามารถในการทำงานที่เธอจะสามารถทำได้ภายในสองเดือน “ผมไม่ได้ช่วยอะไรมาก และถึงแม้ว่าจะช่วย ก็เป็นแค่เจ้านายดูแลลูกน้องตามปกติ”

คำพูดนี้ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร แต่ไม่ใช่สิ่งที่เซิ่งซิงซานอยากได้ยิน เขาขมวดคิ้ว ก้มศีรษะลงจิบชา

ตั้งนานแล้วยังไม่ได้ยินพูดเรื่องสำคัญเลย อวี้หนานเฉิงเหลือบมองนาฬิกา

“คุณเซิ่ง ตอนกลางคืนผมมีไฟลต์บินต้องรีบไป เกรงว่าคงจะพูดคุยกับคุณได้แค่นี้แล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซิ่งซิงซานสูดหายใจเข้าลึก ๆและมองไปที่เขา “คุณน่าจะรู้ว่าผมมาหาคุณเพราะจุดประสงค์อะไร”

ที่งานเลี้ยงหมั้นในตอนนั้น อวี้หนานเฉิงประกาศต่อทุกคนว่าเซิ่งอันหรานคือคู่หมั้นของเขา เรื่องนี้แพร่กระจายเป็นวงกว้าง อันที่จริงเมื่อเขาเห็นเซิ่งซิงซาน อวี้หนานเฉิงก็รู้แล้วว่าเขามาหาตัวเองเพื่อพูดเรื่องอะไร

พ่อเป็นห่วงลูกสาว และอยากจะดูว่าคนที่จะมาเป็นลูกเขยในอนาคตเป็นคนอย่างไร เหมาะสมหรือเปล่า

“อันหรานบอกทุกอย่างกับผมแล้ว”

เซิ่งซิงซานหายใจออกช้าๆ ด้วยท่าทางที่เจ็บปวด

“อันหรานเกิดมาก็ไม่มีแม่ ตอนเด็กก็ไม่ได้เติบโตมากับฉัน ฉันเป็นหนี้เธอ เธอไม่เคยไปต่างประเทศ ฉันคิดมานานแล้ว ไม่ว่าเธออยากจะแต่งงานกับคนแบบไหน ขอแค่ดีกับเธอก็พอแล้ว ฉันไม่ต้องการอะไรแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ อวี้หนานเฉิงก็เริ่มสงสัย “เธอบอกอะไรกับคุณบ้าง ?”

“คุณกับอันหรานอยู่ด้วยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ? เตรียมพร้อมที่จะแต่งงานแล้ว”

ท่าทางของอวี้หนานเฉิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าในใจเขาคิดอะไร แต่เขากลับพยักหน้า

“ใช่ครับเป็นแบบที่เธอพูด”

เซิ่งซิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดอย่างจริงจังว่า

“ต่อจากนี้ถ้ามีเวลา พวกคุณก็กลับมาบ้านด้วยกันหน่อยสิ ฉันรู้ว่าพวกคุณไม่สนใจเรื่องรูปลักษณ์หรอก แต่เป็นการแสดงความน้ำใจต่อผู้อาวุโส ก็ควรจะมาหาหน่อย”

ในใจของอวี้หนานเฉิงดูสับสน เขาอยากรู้มากว่าเซิ่งอันหรานคิดยังไงเกี่ยวกับการสร้างความสัมพันธ์ต่อหน้าพ่อของเธอ และเธอคิดยังไงเขากับกันแน่ ? หรือว่าเขาควรจะถามเรื่องในบ้านต่อไปดี

ถ้าคุณกับอันหรานแต่งงานกันแล้ว ต่อไปเรื่องเครือกรุป ฉันก็ฝากไว้กับพวกคุณ แค่นี้ฉันก็วางใจแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในทีแรกอวี้หนานเฉิงก็รู้สึกประหลาดใจ แต่เมื่อคิดไปมา เขาก็ได้เข้าใจ

เซิ่งซือกรุปมราเมืองจินหลิงมีฐานะอยู่ เพียงแต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมา เพราะว่าสุขภาพของเซิ่งซิงซานเขาจึงมอบอำนาจให้กับลูกสาวคนโตและหลานชาย หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์หลายอย่างขึ้น ชื่อเสียงของเซิ่งซือกรุปกลับแย่ลง จึงทำให้เซิ่งซิงซานต้องกลับมาทำหน้าที่อีกครั้ง ทำให้ภายหลังถึงเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

สำหรับธุรกิจครอบครัวแบบเซิ่งซือกรุปแบบนี้ สิ่งที่ขาดไปก็คือผู้จัดการครอบครัวที่มีอำนาจและสามารถไว้วางใจได้

“ประธานอวี้ พวกเราเข้าไปทักทายสักหน่อยไหมครับ ? อีกเดี๋ยวก็ต้องไปสนามบินแล้ว”

อวี้หนานเฉิงหรี่ตาลง “ไม่ต้อง ไปกันเถอะ”

“เอ๊ะ ? กำลังจับฉลาก คุณไม่ดูผลสรุปเหรอครับ”

“ไม่สำคัญ”

เมื่อเอ่ยคำพูดที่เย็นชาออกมาสามคำ โจวฟังจึงทำได้เพียงถอนหายใจในใจเงียบๆ และรีบตามวี้หนานเฉิงออกจากงานไป ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เขาจะไม่พูดมาก เขายังอยากจะรู้ผลลัพธ์！

“ต่อไปนี้คือช่วงเวลาจับฉลากที่น่าตื่นเต้นของพวกเราแล้ว”

พิธีกรที่อยู่บนเวทีประกาศเสียงดัง

“ขอเชิญศิลปินทั้งห้าของพวกเรา ขึ้นมาจับรางวัลให้แฟนคลับของตัวเองค่ะ”

ด้านหน้าของศิลปินทั้งห้ามีกล่องรางวัลสีแดงที่มีชื่อของตัวเองติดอยู่ ก่อนเข้างานแขกทุกท่านจะได้ใส่หางบัตรของตัวเองลงไป เพื่อหวังว่าตัวเองจะถูกจับรางวัลและไปเที่ยวกับศิลปินตามที่หวัง และศิลปินจะเป็นคนสุ่มจับเอง

รางวัลสามารถโอนย้ายได้ ดังนั้นแขกเหล่านี้ถ้าไม่ชอบหนุ่มฮอตเหล่านี้ก็สามารถนำไปเป็นโบนัสให้กับบริษัทของตัวเองได้ หรือจะมอบให้กับพนักงานในบริษัทก็ได้

“มาเถอะ ศิลปินของพวกเราจับฉลากเสร็จแล้ว ตอนนี้เราจะเรียงจากซ้ายไปขวา เพื่อประกาศผู้โชคดี มาประกาศรายชื่อผู้โชคดีที่ตัวเองจับได้กันเถอะค่ะ ！”

หนุ่มฮอตทั้งห้าคนยืนเรียงรายอยู่บนเวที ทุกคนมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส และบางครั้งก็มีเสียงกรีดร้องในหมู่ผู้ชมดังออกมา

เซิ่งอันหรานยืนอยู่ข้างล่างเวที และตกตะลึงกับเสียงเชียร์ที่ดังเข้าหูมาไม่หยุด

ว่ากันว่าผู้หญิงหนึ่งคนมีค่าเท่ากับเป็ดหนึ่งพันห้าร้อยตัว เป็นในกลุ่มผู้ชมสามารถหมุนรอบโลกได้หลายรอบเลยนะ