ปล่อยใจให้รักเธอ(จบ) นิยาย บท 7

 ตอนที่ 7 การทำแท้ง

 "มันเกิดขึ้นได้ยังไง?!" กานดาถามขณะที่ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มนึกอะไรบางอย่างออก “เงินนั่น ไม่ได้มาจากค่าชดเชยจากผู้กระทำความผิดใช่ไหม?”

นอกจากการจัดงานศพให้ลูกชายแล้ว เธอยังต้องรักษาอาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถยนต์อีก ซึ่งทั้งหมดต้องใช้เงินจำนวนมาก ก่อนจะกลับมาที่นี่ รินลดายังให้เงินกับเธออีกจำนวนหนึ่งโดยบอกว่าเป็นเงินที่เหลือจากการชดเชยผู้บาดเจ็บ

รินลดาไม่รู้ว่าเธอจะอธิบายยังไง มันยากเกินกว่าที่จะพูดถึงเรื่องนี้

ความเงียบของเธอเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุด ผู้หญิงจะสามารถหาเงินเยอะขนาดนั้นได้ยังไง? กานดาเสียใจ เธอไม่อยากจะเชื่อเลย “ลูกทรยศตัวเองงั้นเหรอ”

เธอคว้าข้อมือของรินลดาไว้มั่น “ลูกจะเก็บเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้ ไปโรงพยาบาลกับแม่เดี๋ยวนี้!”

"ทำไมคะ?" รินลดาพยายามขยับออกห่างแม่ของเธอ

“ชีวิตลูกจะพังถ้าปล่อยให้เด็กคนนี้เกิดขึ้นมา!” เธอจะต้องไม่ให้กำเนิดเด็กคนนี้ เธอแต่งงานแล้วและถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้ ชีวิตเธอจะต้องพังพินาศ 

“แม่คะ ให้หนูเลี้ยงเด็กคนนี้เถอะนะคะ” รินลดาร้องไห้ขอร้อง

แต่ไม่ว่ารินลดาจะขอร้องอย่างไร กานดาก็ยังคงยืนยันคำเดิม 

ในที่สุด รินลดาก็ถูกบังคับให้มาโรงพยาบาล 

กานดาขู่ว่าเธอจะฆ่าตัวตาย ถ้ารินลดาไม่ยอมไปโรงพยาบาล

รินลดาจึงต้องยอมมาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ เธอต้องเขาพบแพทย์เพื่อตรวจร่างกายและเข้าเครื่องเอกซ์เรย์หลายครั้งก่อนการทำแท้ง กานดาไปจัดการเรื่องเอกสารโดยให้รินลดานั่งรออยู่ที่ม้านั่งตรงทางเดินเพียงลำพัง มือของเธอกุมหน้าท้องไว้ตลอดเวลา

เธอไม่สามารถห้ามน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มได้เลย

รินลดารู้สึกเศร้าและหมดหนทาง

“ธีคะ ฉันสบายดี ไม่ต้องห่วงนะคะ ก็แค่แผลไหม้นิดหน่อยเท่านั้นเอง” ดวงเดือนยิ้มบาง ๆ เธอสวมชุดเดรสรัดรูปสีดำที่ขับเน้นรูปร่างของเธอ และสวมเสื้อสูทคลุมไหล่ ธีรสิทธิ์สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขน เผยให้เห็นแขนที่แข็งแรงของเขา

เขาดูกังวล “แผลไฟลวกแบบนี้ ถ้าไม่รักษาให้ดี มันก็อาจจะเป็นแผลเป็นได้”

ดวงเดือนเดินอยู่ในวงแขนของธีรสิทธิ์ “แล้วคุณจะรังเกียจฉันไหมคะถ้าฉันมีแผลเป็น”

“ไร้สาระหน่า!”

ดวงเดือนหัวเราะคิกคัก เธอรู้ว่าธีรสิทธิ์ไม่ใช่คนแบบนั้น

เสียงนี้—

รินลดาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ เธอเห็นดวงเดือนและธีรสิทธิ์เดินเคียงคู่กันอย่างแนบชิดมาทางเธออย่างช้า ๆ

พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่สมบูรณ์แบบ

ในขณะที่รินลดากลายเป็นผู้หญิงไร้ค่าที่สูญเสียความบริสุทธิ์ไปตั้งแต่อายุยังน้อย และตั้งท้องโดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ

ระหว่างที่เธอกำลังหมกมุ่นอยู่กับการดูพวกเขา เสียงอะไรบางอย่างก็ดึงความสนใจของเธอกลับมา 

ดวงเดือนจับมือของเขาแน่นขึ้นและมองย้อนกลับไปที่ประตูห้องผ่าตัดที่ปิดอยู่ เธอมองธีรสิทธิ์อีกครั้ง ดูเหมือนเขาจะรู้จักผู้หญิงคนนั้น แต่ดวงเดินอยู่กับเขามานาน เธอไม่เคยเห็นเขากับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย

เธอมั่นใจ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?

ทำไมเขาถึงได้โกรธมากขนาดนี้?

“ธีคะ ผู้หญิงคนนั้น...”

ธีรสิทธิ์กอดเธอไว้ เขาไม่อยากพูดถึงผู้หญิงคนนั้นอีก “อย่าให้ความสำคัญกับคนที่ไม่สำคัญเลย”

ดวงเดือนทำได้เพียงสงบปากไว้แม้ในใจจะยังสงสัยอยู่ก็ตาม 

ภายในห้องผ่าตัด รินลดาสะดุ้งหลังจากเห็นเครื่องมือสเตนเลสเย็น ๆ เหล่านั้น ไม่ เธอไม่สามารถทำลายเด็กคนนี้ได้ ไม่!

“นอนลงครับ” คุณหมอผายมือไปที่เตียง

“ฉันไม่อยากทำแล้วค่ะ” รินลดาส่ายหัวและวิ่งหนีไป

เธอวิ่งหนีอย่างรวดเร็ววด้วยความตื่นกลัวจนไม่ทันสังเกตทางเดินตรงหน้า เธอวิ่งไปชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งท่ามกลางคณะแพทย์ที่เดินตามมา

เธอเอามือกุมหน้าผากไว้พลางกล่าวขอโทษ “ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษ-"

“รินลดา รินลดาใช่ไหม?” เจตนินคิดว่าเธอหน้าตาเหมือนมากแต่ยังไม่แน่ใจ