POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 12

กริ้ง!!

กริ้ง!!

"ร้าน SweetMony Coffee Shop ยินดีต้อนรับครับ" ผมที่พึ่งกลับมาจากส่งออเดอร์ที่โต๊ะลูกค้าเสร็จและเดินกลับมาที่หน้าเคาน์เตอร์

จังหวะที่ผมกำลังจะวางถานเสิร์ฟเสียงกระดิ่งประตูร้านดังขึ้นทุกครั้งที่มีลูกค้าใหม่เข้ามาในร้าน

"เฮ้ย!! ไอ้คาเรน!!??"

"เอ้าไอ้เหี้ยสเวน!!" ผมตกใจมากเพราะลูกค้าที่เข้ามาในร้านกลับเป็นไอ้เพื่อนเหี้ยของผมเอง ไอ้สเวนกับเมียมันหรือน้องฮาโมนี่

"สวัสดีค่ะพี่คาเรน"

"สวัสดีครับ" พอเมียมันหันมาเห็นก็ยกมือไหว้และผมก็รับไหว้เมียของมัน ก่อนที่น้องมันจะเดินไปหาพวกส้มหวานที่นั่งอยู่

"มึงมาได้ไงว่ะ!!??" พอเมียมันเดินตรงไปหาพวกส้มหวานผมก็หันกลับมาสนใจมันต่อและถามมันอย่างสงสัย

"กูเหาะมา!!"

"จริงดิ่!!" ผมถามอยย่างสงสัยที่มันบอกว่าเหาะมา สเวนทำหน้าตกใจที่ไม่คิดว่าคนของเขาจะเชื่อตามนั้น

"ไอ้ควาย!! ถามจริงมึงเชื่อที่กูพูดหรอ??"

"ไม่อ่ะ!!" ผมก็ตอบตามความจริง ใครเชื่อก็บ้าแล้ว คนอะไรจะเหาะได้ ถ้าไม่ใช่ซุปเปอร์แมนก็ว่าไปอย่าง

(ซุปเปอร์แมนมันไม่มีอยู่จริงนะคาเรน : หนวดแมว) หนวดเคยได้ยินไหมที่ ซุปเปอร์แมนที่ไม่มี ใช่ว่าจะไม่มีอยู่จริงนะ : คาเรน (คาเรนเชิญรับยาช่องสามค่ะ : หนวดแมว)

​"ถามจริงงานดูแลโรงแรมมันสบายจึงมึงมีเวลาว่างมาเป็นพนักงานเสิร์ฟหรือไงว่ะ!!"

"เพราะว่างไงถึงมาทำ" ผมก็ตอบอย่างไม่สนใจเท่าไรส่วนกิจการที่บ้านก็ให้พี่คาน่อมทำไปก่อน ตอนนี้มีภารกิจพิชิตใจเธออยู่ ฮ่าๆๆๆ

"เลยมาเป็นเด็กเสิร์ฟหรือมึงจะมาจีบใคร กูว่าโทรตามพวกไอ้ฟิวเวอร์ดีกว่า"

พอไอ้เหี้ยสเวนพูดเสร็จมันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและคงจะโทรหาพวกไอ้ฟิวเวอร์ มันพูดคุยกับคนปลายสายแปบก็กดวางสายทันที

กริ้ง!!

กริ้ง!!

"ร้าน SweetMony Coffee Shop ยินดีต้อนรับครับ​" ผมที่ยืนคุยอยู่กับไอ้เหี้ยสเวนก็ได้ยินเสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านดังขึ้น

"ฮ่าๆๆๆ กูก็คิดว่าไอ้เหี้ยสเวนมันโม้" เสียงหัวเราะของคนเข้ามาใหม่ มันทำให้ผมอยากจะกระโดดถีบหน้ามันจริง

"ทำไมมึงมาเร็วจังว่ะไอ้เหี้ยฟิวเวอร์??" ผมถามมันอย่างสงสัยเพราะไอ้เหี้ยสเวนมันพึ่งจะวางสายไปได้ไม่นานเอง

"กูบินมา"

"ขอความจริง!!" มันมาอีกคนล่ะ คนแรกเหาะมาส่วนไอ้เหี้ยนี่บินมา คนต่อไปคงไม่บอกกูว่าหายตัวมานะ

"บังเอิญกูอยู่แถวคอนโมมึงพอดี ขอถ่ายรูปหน่อยดิ่ ไอ้เหี้ยสเวนถ่ายให้กูดิ่"

ไอ้เหี้ยฟิวเวอร์บอกและอธิบายก่อนจะหยิบโทรศัทพ์ส่งไปให้ไอ้สเวนถ่ายรูปให้

แชะ!!

แชะ!!

กริ้ง!!

กริ้ง!!

"ร้าน SweetMony Coffee Shop ยินดีต้อนรับครับ​" ผมที่ยืนถ่ายรูปกับไอ้เหี้ยฟิวเวอร์ เสียงกระดิ่งตรงประตูร้านก็ดังขึ้นทำให้ผมหันไปมองและกล่าวต้อนรับ

"หึหึ"

"มาแล้วหรอมึง ไอ้เหี้ยเปเปอร์!!" เสียงไอ้เหี้ยฟิวเวอร์พูดขึ้นหลังจากที่มันรับโทรศัทพ์คืนไปจากไอ้เหี้ยสเวน

"มึงเห็นกูไหมล่ะ!!??" ไอ้เปเปอร์ก็หันไปกวนตีนไอ้ฟิวเวอร์ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบและยืนมองหน้าผมก่อนจะยกยิ้ม

กริ้ง!!

กริ้ง!!

เสียงกระดิ่งตรงประตูร้านดังขึ้นทำให้พวกผมที่ยืนกันอยู่ต้องหันกันไปมองกัน แต่พอรู้ว่าเป็นใครพวกผมก็เลิกสนใจกัน

"ไง พวกมึง!!" เสียงแม็ททิวพูดขึ้นหลังจากเปิดประตูร้านเข้ามากับภรรยา ก่อนจะเอ่ยทักทายเพื่อนๆของเขาที่ยืนอยู่กันพร้อมหน้า

"สวัสดีค่ะพวกพี่" เสียงแอปเปิ้ลพูดขึ้นหลังจากเดินตามสามีตัวเองเข้ามาในร้านของเพื่อนเธอและยกมือไหว้ทักทายพวกพี่ๆ

"สวัสดีครับ" สเวนยกมือขึ้นรับไหว้ทันที ที่แอปเปิ้ลกล่าวทักทาย ส่วนเปเปอร์แต่ยกมือขึ้นรับและพยักหน้าในเมียไอ้แม็ททิว

"สวัสดีครับ น้องแอปเปิ้ล" ตามมาด้วยเสียงไอ้ฟิวเวอร์ที่ทักทายและยกยิ้มเจ้าชู้ให้เมียไอ้แม็ททิว จนไอ้แม็ททิวต้องเอาตัวมาบังภรรยาตัวเอง

"เมียกู!!! ไอ้สัส" เสียงไอ้แม็ททิวพูดขึ้นพอกับหันไปส่งสายตาดุให้ไอ้ฟิวเวอร์มัน

"ฮ่าๆๆๆ ทำเป็นหวงนะมึง"

"เดี๋ยวมึงจะโดน!!"

"พี่แม็ททิว เค้าไปหาเพื่อนนะ" แอปเปิ้ลที่ยืนฟังสามีตัวเองยืนคุยเล่นกับพวกเพื่อนเขา จนเธอหันไปบอกเขาและเดินตรงไปที่โต๊ะพวกเพื่อนนั่งกันอยู่

"ครับ"

"ไอ้เหี้ยคาเรนมึงไม่พูดแบบนี้แล้วหรอ ร้าน SweetMony Coffee Shop ยินดีต้อนรับครับด้วยว่ะ" พอเมียไอ้แม็ททิวเดินไปรวมกลุ่มกับส้มหวาน ไอ้ฟิวเวอร์ก็หันมาถามผมและยักคิ้วกวนตีนให้​ผม

"กูขี้เกียจ พวกมึงจะเอาอะไรไหม อย่างมายืนเกะกะดิ่" ผมบอกและถามพวกมันว่าจะเอาอะไรกัน มายืนขวางทางลูดค้าเข้าออก

"ไอ้สัส!! เบ่งอย่างกับเป็นเจ้าของร้าน" ไอ้แม็ททิวพูดขึ้นอย่างสงสัยก่อนที่มันจะเห็นการแต่งตัวของผม

"หึหึ ไม่ใช่เจ้าของร้านแต่จะเป็นผัวของเจ้าของร้านเว้ย!!!" ผมกยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะยืดอกบอกอย่างภาคภูมิใจ กูไม่ใช่เจ้าของร้านแต่จะเป็นผัวเจ้าของเว้ย ฮ่าๆๆ

"ไอ้สัส!!! มึงจะตีท้ายครัวกูหรอ อย่าอยู่เลยมึง!!!" พอคาเรนพูดจบ เสียงโวยวายของสเวนก็ดังขึ้นมาและยังทำท่าจะเดินเข้าไปหาเรื่องไอ้คาเรนมัน

ผ๊วะ!!!

"โอ้ยยย!!"

"อย่าปัญญาอ่อน โตจนมีเจ้าแฝดแล้วนะมึงอ่ะ" เสียงไอ้เปเปอร์พูดขึ้นหลังจากที่มันตบหัวไอ้สเวนที่เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก

"ก็..."

"กูไม่ได้จะเอาเมียมึงเว้ย แต่จะเอาเพื่อนเมียพวกมึง หึหึ" ไอ้สเวนยังพูดไม่ทันจะจบ ผมก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน เพราะคิดว่าไอ้เหี้ยสเวนมันกำลังเข้าใจผมผิดอยู่

"กูพึ่งรู้ว่ารสนิยมมึงเปลี่ยนไป!!" เสียงหัวเราะจากไอ้เปเปอร์ดังขึ้นก็จะยกยิ้มมองมาที่ผม อะไรของมึงว่ะ ยิ้มแบบนี้คืออะไรและอะไรคือรสนิยมที่เปลี่ยนไป มันต้องการจะสื่ออะไรกับกู คาเรนงงหมดแล้วนะ

"กูเข้าใจมึงนะ ว่ามึงอยากลองขุดทอง!!" ตามมาด้วยเสียงไอ้เหี้ยแม็ททิวอีกคน ผมก็ได้แต่มองหน้ามันสองคนสลับไปม่อย่างไม่เข้าใจ

"มึงนี้ยอดชายให้หมู่ชายจริงๆว่ะ ฮ่าๆๆๆ" ตามมาด้วยเสียงไอ้ฟิวเวอร์พูดขึ้นเสร็จมันก็หัวเราะ ชอบอกชอบใจ ส่วนไอ้สเวนก็ยืนงงงวยไม่ได้ต่างอะไรไปจากผมเลยตอนนี้

"มึงพูดเหี้ยอะไรของพวกมึงว่ะ???" ไอ้สเวนถามขึ้นเพราะตอนนี้ไม่ได้มีแค่มันคนเดียวที่ไม่เข้าใจ ผมก็ไม่เข้าใจด้วยเหมือนกัน จนไอ้ฟิวเวอร์เดินเข้าไปกระซิบข้างหูไอ้สเวนมัน

"อีห่า!! สบายดีไหมมึง" ตามมาด้วยเสียงของฮาโมนี่

"คิดถึงมึงนะ" และเสียงของฉัน

"โอ้ยย!! พอได้แล้วไอ้สัส กูหายใจไม่ออก!!" แอปเปิ้ลที่ถูกพวกเพื่อนรุมกอดก็พูดขึ้น เพื่อให้พวกเพื่อนปล่อยเธอได้แล้ว

"ก็คนมันคิดถึงนี่!!" ทุกคนยอมปล่อยตัวแอปเปิ้ลให้เป็นอิสระ และพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายอีกรอบ ทำให้พวกเธอสี่คนมองหน้ากันและหัวเราะขึ้น

"มีเรื่องอะไรกันครับ สาวๆ!!" เสียงของบุคคลเข้ามาใหม่ดังขึ้น พอพวกเธอหันไปมองและเห็นว่าเป็นสามีของตัวเองกัน ต่างก็เดินเข้าไปหาแต่คงช้ากว่าอีรีซี่ที่ตอนนี้ ควงแขนสองหนุ่มเรียบร้อยแล้ว

"ไม่มีอะไรค่ะ คุณสามี" อีรีซี่เดินเข้าไปหาพวกสามีของแอปเปิ้ลและฮาโมนี่ และยังมีพวกเพื่อนของเขา ก่อนจะควงแขนสามีของเพื่อนทันที

"อีรีซี่!!!" เสัยงประสานของฮาโมนี่และแอปเปิ้ลพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะลุกขึ้นยืนและจ้องตาดุ

"อุ๊ย!! พวกเมียน้อยขี้อิจฉา" อีรีซี่แกล้งตีหน้าเศร้าหันไปซบซ้ายทีขวาที จนบรรดาเมียอย่างพวกเธอต้องโมโห

"เดี๋ยวมึงจะโดนตบ...ปล่อยผัวกูด้วยค่ะ" เสียงฮาโมนี่พูดขึ้นก่อนจะกอดอกจ้องมองอีรีซี่อย่างเอาเรื่อง

"เชอะ!!"

"อีกข้างด้วย อีรีซี่!!" ตามมาด้วยเสียงของแอปเปิ้ลที่ยืนกอดอกไม่ได้ต่างอะไรกับไอ้ฮาโมนี่มันเลย

"เชอะ!! คนสวยเซ็ง!!"

"โอ๋ๆ รีซี่คนสวยมาทางนี่ดีกว่าครับ" เสียงพี่ฟิวเวอร์พูดขึ้นก่อนอีรีซี่จะหันไปส่งยิ้มหวานและเดินเข้าไปควงแขนฟิวเวอร์ทันที

จากนั้นพวกเขาก็พากันเดินมานั่งโต๊ะตัวข้างๆกับโต๊ะที่พวกเธอนั้น รวมไปถึงนายคาเรนด้วยที่ตอนนี้นั่งพูดคุยกับเพื่อน

"ไม่ทำงานหรือไง มึงอ่ะ!!" ฉันที่กำลังจะก้มหน้าลงทำงานต่อ สายตาก็เหลือบไปเห็นนายคาเรนกำลังนั่งคุยกับพวกเพื่อนของเขา ฉันจึงเงยหน้าขึ้นและหะนไปมองและกอดอกบอกเขาทันที

"ทำอยู่ครับ!!" ผมที่เดินตามไอ้พวกสเวนมันมานั่งรวมกับพวกเมียมัน ผมที่กำลังพูดคุยกันอยู่เสียงของส้มหวานก็ดังขึ้น ผมจึงหันไปมองและส่งยิ้มหวานไปให้และตอบคำถามของเธอ

"ทำอะไร!! กูเห็นมึงนั่งคุยอยู่" ฉันที่ได้คำตอบจากปากของไอ้คาเรน ถึงกับวางปากกาลงและนั่งกอดอกจ้องมองหน้าเขาตาดุ แต่คิดว่าไอ้บ้านั้นมันจะกลัว นอกจากจะไม่กลัวยังจ้องมองกลับมาอีก

"นี่ไงครับ ผมก็กำลังจะถามไอ้พวกนี่ว่าจะแดกอะไร พวกมันก็บอกว่าไม่แดกจะนั่งเฝ้าเมีย!!"

ผัวะ!! ผัว!! ผัวะ!! ผัวะ!!

"โอ้ยยยย!! ไอ้เหี้ย!!" พอผมพูดจบไอ้พวกเพื่อนเหี้ยของผมมันก็พากันตบหัวผมกันสนุกเลย จนผมถึงกลับร้องตกใจและแถมโคตรเจ็บเลยครับ

"พูดมาก เอามอลค่าน้อยหวาน เพราะเบื่อชีวิตติดหวานแล้ว" เสียงสเวนพูดขึ้นพร้อมกับส่งเครื่องดื่ม และยังหันไปส่งสายหวานเลี่ยนให้น้องฮาโมนี่อีก

"ลาเต้หวานพอดี อย่าหวานมากล่ะ กูไม่อยากเป็นเบาหวาน" ตามมาด้วยเสียงของฟิวเวอร์ที่เริ่มหันมาสั่งเครื่องดื่มอีกคน

"คาปูชิโนหวานน้อยเน้นมัน ชีวิตไม่ติดหวานแต่ชอบความมันส์" และเสียงเปเปอร์ก็ไม่น้อยน่าก็จัดการสั่งเครื่องดื่มอีกคน

"แอปเปิ้ลปั่น ชีวิตนี่ยกให้เธอคนเดียว" ปิดท้ายด้วยแม็ททิวไม่ว่านี้สั่งเครื่องดื่มหรือกำลังจีบแอปเปิ้ลอยู่กันแน่

"รับทราบ" ผมที่นั่งฟังออเดอร์ของพวกมันเสร็จก็ลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปที่หน้าเคาร์เตอร์ ก่อนจะส่งกระดาษออเดอร์ไปให้นานา

"กูจะบ้าตาย!!" ฉันที่นั่งฟังออเดอร์ของแต่ละคนอย่างจะบ้าตาย สั่งเครื่องดื่มกันดีๆไม่ได้หรือไง ต้องสาธยายให้มันมากมายด้วย

----------------------​-----------​-----------​

.... แค่อีพี่คนเดียวก็ป่วนแล้ว นี้ยังจะพากันมาครบแก๊งซ์อีก ...

​

​สามีของใครพากลับบ้านด่วน ฮ่าๆๆๆ