POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 22

ฉันขับรถออกมาจากคอนโดเพื่อไปซื้อของเข้าร้าน ไม่นานรถก็เลี้ยวเข้ามาในห้างสรรพสินค้า KJ ห้างในเครือครอบครัวของเธอ

ห้างสรรพสินค้า KJ

ฉันเลี้ยวรถมาจอดในเครือผู้บริหารและเปิดประตูรถออกมา เดินตรงไปที่ลิฟต์และกดชั้นย่านกลางค้า ไม่นานประตูลิฟต์เปิดออก ฉันจึงเดินออกมาและเดินตรงไปที่โซนวัตถุดิบ

เธอเดินเลือกดูวัตถุดิบสำหรับทำเมนูในร้านของตัวเอง ฉันเดินเลือกซื้อวัตถุดิบจำเป็นสำหรับการเปิดร้าน พอได้วัตถุดิบที่ต้องการมากมาย

"สวัสดีค่ะคุณส้มหวาน" เสียงพนักงานเคาร์เตอร์คิดเงิน กล่าวทักทายฉันที่เข็นรถมาคิดเงิน เธอเงยหน้าขึ้นมองพนักงาน ก่อนจะยกยิ้มและกล่าวทักทายตามมารยาท

"สวัสดีค่ะ พี่น้ำอ้อย" ฉันที่กำลังยกของออกมาจากรถเข็นเพิ่อให้พี่พนักงานคิดเงิน จังหวะที่จะวางวัตถุดิบลง เธอจึงหันกลับไปมองตามเสียงเรียก

"ทำไมวันนี้ถึงซื้อของเยอะแยะแบบนี้ค่ะ" พนักงานสาวที่ถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะเธอมักจะเห็นคุณส้มหวานมาซื้อของบ่อย แต่ไม่เนอะกว่าวันนี้

"ของที่ร้านหมด ไม่เหลือสำหรับเปิดร้านเลยค่ะ" ฉันยิ้มและพูดตามความจริง และไม่แปลกที่พี่พนักงานจะถามตนแบบนี้ เพราะทุกครั้งเธอมักจะมาใช้บริการกับพี่เขาตลอด

"คุณส้มหวานนี่ ทั้งสวย ทั้งเก่ง และขยันอีก ใครได้เป็นแฟนคงจะโชคดีมากแน่เลยค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ นี่ค่ะ" ฉันยิ้มหวานก่อนจะกล่าวขอบคุณที่พี่พนักงานที่รู้จักกันกล่าวชมตน และยื่นบัตรเครดิตส่งไปให้พี่น้ำอ้อยเพื่อชำระค่าของมากมาย

ไม่นานฉันก็จัดการชำระของในรถเข็นเสร็จ และเตรียมตัวจะกลับร้านเพื่อเอาของไปเก็บ เธอเดินเข็นรถออกมาที่ลานจอดรถ เดินตรงไปที่รถของตนเอง ก่อนจะเปิดท้ายรถจัดการเอาของในรถเข็นเข้าไว้ด้านใน

จังหวะที่กำลังจะปิดท้ายรถเสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ส่งเสียงดังขึ้นมา มันทำให้ฉันต้องรีบก้มลงไปหยิบขึ้นมาดู

#ไอ้ไมโล

"ว่า!?"

(วันนี้มึงว่างเปล่า!!??)

"มีอะไร!!??"

(กู ไอ้หลิน ไอ้นานา และพวกรี่ซี่จะไปเที่ยวทะเลกัน)

"แต่พรุ่งนี้กูจะเปิดร้าน ของกูก็ซื้อมาเติมหมดแล้ว"

(มึงนานๆทีร้านมึงจะหยุด และไอ้ฮาโมนี่มันก็อนุมัติแล้วด้วย อย่าลืมว่ามันก็เป็นหุ้นส่วนกับมึงด้วย)

"ไอ้ฮาโมนี่!!?? มันไม่แวะมาที่ร้านเลย กูคิดว่ากูเป็นเจ้าของร้านคนเดียวซะอีก"

(กูต้องเลี้ยงลูก มึงเข้าใจไหม ไอ้ส้มหวาน!!!)

"มึงอยู่กับไอ้ไมโลหรอ!!??"

(เออๆ ไม่ได้มีแค่กู แอปเปิ้ล อีรีซี่ก็อยู่)

"เออๆ จะไปทะเลตอนไหนก็โทรมาบอกด้วย กูจะเอาของไปเก็บที่ร้าน"

(ดีมากค่ะ คุณเพื่อน!! เจอกันพรุ่งนี้ตอนเก้าโมงเช้า ห้ามสาย ห้ามขาด ห้ามลา ห้ามเบี้ยว)

หลังจากที่ฉันพูดคุยกับพวกไอ้ไมโลและพวกไอ้ฮาโมนี่เสร็จ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าตามเดิม และเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างในก่อนจะขับรถออกไปทันที

เธอใช้เวลาในการขับรถจากห้างสรรพสินค้ามาถึงร้านของตน ไม่นานฉันก็ขับรถมาถึงจุดหมาย ก่อนจะขนของที่ซื้อมามากมายเก็บเข้าไปในร้าน และดูเหมือนวันนี้เธอก็ต้องจัดการมันคนเดียว

"วันที่กูไม่ต้องการมากวนกูทุกวัน แต่พอวันที่กูต้องการไม่โผล่หัวมา" ฉันที่ลองมองดูเพื่อจะเจอหน้าคาเรนตามเสาไฟฟ้าหรือไปก็ตามซอกซอยและรถ เพราะทุกทีมักจะเจอเขาบ่อยแต่ทำไมวันนี้กลับมาเจอ

"สงสัยคงต้องจัดการเองคนเดียว" ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนจะลงมือขนของเดินเข้าร้าน เธอจัดการขนของมากมายมาเก็บไว้ในร้าน ก่อนจะเก็บแยกและเติมของที่หมดไป

ส่วนวัตถุดิบที่ใช้ทำขนมก็เอามาเก็บไว้ในตู้เย็นขนาดใหญ่ ที่เอาไว้สำหรับไอ้ไมโลมันทำขนมเค้กและของหวาน ฉันจัดการเก็บของไว้อย่างเรียบร้อย และมองดูนาฬิกาที่ตอนนี้มันบอกเวลา ห้าโมงเย็นแล้ว

โครกกก!!

เสียงท้องของฉันก็ร้องขึ้นเสียงดัง เป็นการบอกว่าตอนนี้เธอเริ่มหิวแล้ว จะไม่ให้ฉันหิวได้ไง ตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องของเธอเลย

ฉันจึงเดินออกจากร้านและไม่ลืมที่จะล็อคประตูร้านและแก้วันเปิดร้านออกใหม่ เธอเดินไปที่รถของตนเองและขับรถเข้าไปเก็บในคอนโดที่ฉันอาศัยอยู่

เธอเปิดประตูรถออกมาก่อนจะเดินออกจากคอนโด ฉันเดินข้ามถนนมาอีกฝั่งที่มีร้านอาหารตามสั่งเปิดอยู่ เธอจึงเดินตรงไปที่ร้านก่อนจะสั่งอาหารมาทาน

"ป้าเอา ผัดกระเพราหมูกรอบปลาหมึก เผ็ด 1 จานค่ะ"

"ได้จ้า!! อีหนู"

ฉันเดินมาที่โต๊ะว่างและเดินไปตักน้ำเปล่าใส่น้ำแข็ง ก่อนจะเดินมาที่เก้าอี้และนั่งลง เธอนั่งเล่นโทรศัพท์รออาหารที่ป้าแกทำ ไม่นานป้าแกก็เดินถือจานที่มีผัดกระเพราหมูกรอบปลาหมึกมาวางไว้ที่โต๊ะ

เธอไม่รอช้าลงมือทานอาหารตรงหน้า เธอนั่งทานอาหารคนเดียวอย่างเอร็ดอร่อย จนอาหารในจานหมดเกลี้ยงก่อนจะหยิบแก้วน้ำขึ้นดื่ม เธอนั่งพักแปบนึงก่อนจะลุกจากเก้าอี้เพื่อเดินไปจ่ายเงินค่าอาหารที่ป้าแม่ค้า

หลังจากจ่ายเงินค่าอาหารที่ตนทานเสร็จ ก็เดินข้ามถนนกลับคอนโดเพื่อพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้เธอมีนัดกับพวกเพื่อนๆไปเที่ยวทะเล ฉันเดินตรงมาที่ลิฟต์และกดปุ่มเรียก ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก

เธอจึงเดินเข้าไปด้านในและกดชั้นของตนเอง ลิฟต์เคลื่อนตัวขึ้นไปไม่นานก็ถึงชั้นที่ฉันกดไว้ ก่อนจะประตูลิฟต์เปิดออก ฉันเดินออกมาจากลิฟต์ตรงไปที่ห้องของตัวเอง

ฉันเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไปด้านใน วางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะก่อนจะเดินเข้าห้องนอนเพื่อพักผ่อน วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยและอยากนอน แต่ก็ต้องเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทาง

"ไง พวกมึง!! ไม่โผล่หัวกันมาเลยนะมึง" ฉันเลิกสนใจและกันไปมองเพื่อนสองตัว ที่แต่งงานมีลูกกันไปแล้ว นั้นก็คือ ฮาโมนี่และแอปเปิ้ล

"ทำไงได้ว่ะ!! กูต้องเลี้ยงลูก" ฮาโมนี่ที่เห็นว่าเพื่อนของตนนั้น กำลังน้อยใจที่เธอกับแอปเปิ้ลไม่ค่อยไปหามันที่ร้าน

"แล้วลูกๆของพวกมึงใครเลี้ยงอยู่ตอนนี้" ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ ถึงจะเข้าใจแต่คนมันน้อยใจนี่ว่ะ ที่พวกมันสองคนไม่ออกมาหาเธอบ้าง

พอฉันนึกได้ว่าพวกมันสองคนมีลูกกันแล้ว และไหนพวกมันสองคนถึงออกมาเที่ยวกีบพวกเราได้ และใครเป็นคนดูแลเลี้ยงลูกอยู่ตอนนี้

"ผัว!!" เสียงประสานของฮาโมนี่และแอปเปิ้ลพูดขึ้นมาพร้อมกัน โดยไม่ต้องใช่สมองคิดเลย

"แล้วผัวพวกมึงรู้ไหมว่ามาเที่ยวทะเลกับพวกกู" อีรีซี่ถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะตั้งแต่ที่รู้จักผัวของเพื่อนๆ มานานแล้ว คิดว่าคนอย่างพี้สเวนและพี่แม็ททิวจะยอมปล่อยให้เมียตัวเองมาเที่ยวทะเลแบบนี้

"หึหึ ไม่รู้" เสียงหัวเราะในลำคอของไอ้ฮาโมนี่ดังขึ้น และไหนจะใบหน้ามั่นอกมั่นใจของมันแล้ว แต่พอมันพูดคำหลังออกมาเข้านั้นล่ะค่ะ

"เอ้า!!!!"

"อีสัส!! ถ้าพวกกูบอกผัวกูว่า จะได้ไปเที่ยวทะเล กับพวกมึงไหม!!?? แล้วมึงคิดว่าผัวพวกกูจะยอมให้พวกกูมาไหม!!??" แอปเปิ้ลอธิบายให้พวกเราที่ยืนทำหน้าตกอกตกใจ

"มึงก็เลย ไม่บอกผัวมึง!!??" ฉันจึงพูดขึ้นตามสิ่งที่แอปเปิ้ลมันอธิบายให้พวกเราฟัง เหตุผลที่ไม่ยอมบอกผัว

"ใช่!!!!" ฮาโมนี่และแอปเปิ้ลพูดขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง

"เจริญ!! ถ้าผัวมึงมารู้ทีหลัง ตัวใครตัวมันค่ะ" อีรีซี่พูดขึ้นอย่างปวดหัว ก่อนจะบอกฮาโมนี่และแอปเปิ้ล ส่วนฉันคิดว่าคงไม่นานที่ผัวพวกนางจะไม่รู้ว่าเมียไปไหน และคงตามมาอาละวาดถึงที่นี่แน่นอน

"อีรีซี่!! มึงจะพูดให้มันเป็นรางทำไมว่ะ!!" แอปเปิ้ลยกขึ้นทำท่าจะตบปากอีรี่ซี่มันที่ พูดจาแบบนี้นั้นออกมา

"เรื่องนี้พวกกูทั้งหมดของไม่ยุ่ง!!" ฉันจึงเดินเข้าไปห้ามปราม ก่อนจะหันไปบอกฮาโมนี่และแอปเปิ้ลมัน

"ไอ้พวกเชี้ยย!! มึงเพื่อนกูไหม!!??" ฮาโมนี่โวยวายขึ้นมาหลังจากที่พวกเพื่อนๆของเธอ ยืนยันว่าจะไม่เข้ามายุ่งถ้าผัวของพวกเธอมาอาละวาดที่นี่

"หึหึ ไอ้ส้มหวาน!! พวกกูสองคนจะไม่ยอมเดือดร้อนอยู่แค่สองคนแน่นอน" แอปเปิ้ลที่คิดอะไรได้ ก็หันไปยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ส้มหวาน. ก่อนจะบอกว่าตนจะไม่ยอมโดนผัวเล่นงานคนเดียวแน่

"??"

ฉันหันไปมองแอปเปิ้ลที่ยกยิ้มเจ้าเล่ห์และดูชั่วร้ายมาก ก่อนจะรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา หลังจากที่พวกเราพูดคุยกันเสร็จ ก็ออกเดินทางไปที่เรือที่อีรี่ซี่มันเตรียมเอาไว้เพื่อไปเกาะสมุย

--------------------------------------------------

..... สองสาวหนีผัวมาเที่ยว งานนี้พี่สเวนกับพี่แม็ททิวจะตามมาอาละวาดไหม !!?? ....