POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 30

ผมมาอยู่ที่ห้องของส้มหวานได้สามอาทิตย์ ใช้ชีวิตตามติดเมียไม่ว่าส้มหวานจะไปไหนทำอะไร ผมก็จะตามเธอไปทุกที่ ถึงตอนแรกส้มหวานจะบ่นจะด่า แต่ผมไม่สนใจจนสุดท้ายเธอก็ต้องยอมแพ้และปล่อยเลยตามเลย

ตอนนี้ผมกับส้มหวานก็มาทำงานที่ร้านของเธอ ผมก็ค่อยเสริฟ์เครื่องดื่มและบริการลูกค้าสาวๆที่มักจะเรียกผมไม่หยุด ทำไงได้ครับ คนมันเกิดมาหล่อ ถึงผมจะหล่อก็อดคิดมากไม่ได้ เพราะกลัวเมียจะไม่ชอบที่เห็นผมสนิทกับพวกผู้หญิงแบบนี้

แค่คิดว่าส้มหวานต้องไม่พอใจแน่ ผมจึงรีบหันกลับไปมองดูเธอที่ตอนนี้กำลังช่วยหลินหลินทำเครื่องดื่ม แต่เธอกับไม่ได้สนใจผมเลยแม้แต่น้อย ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่เมียไม่สนใจผมเลย

หลังจากที่ผมเสริฟ์เครื่องดื่มให้ลูกค้าอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปหาไอ้คิงคองที่กำลังเดินมาทางนี้

"ฝากด้วย" ผมพูดเสร็จก็ส่งถาดเสริฟ์ไปให้ไอ้คิงคองและรีบเดินออกไปเพื่อไปรับสายโทรศัพท์ พอหยิบมือถือออกมาก็เห็นเป็นเบอร์ของคุณแม่ของผม

#คุณแม่

"ฮัลโหลครับ"

(ตาเรนลูกไม่คิดจะกลับบ้านเลยหรือไง!!??)

"โธ่คุณแม่ครับ!! ผมติดธุระ"

(ติดธุระหรือติดผู้หญิง??)

"แล้วคุณแม่โทรมาหาผม มีเรื่องอะไรครับ"

นอกจากผมจะไม่ตอบคำถามที่รู้ทันของคุณแม่ และยังถามท่านกลับถึงเหตุผลที่ท่านโทรมาหาผมในวัน

(คืนนี้คุณหญิงแก้วตาเชิญครอบครัวของเราไปร่วมงานวันเกิดลูกสาว)

"ใครหรอครับ!!??"

(หนูส้มจี๊ด)

"ผมไม่วา..."

(ลูกต้องมาให้ได้ห้ามปฏิเสธเข้าใจไหม)

"ครับ"

เมื่อไม่สามารถปฏิเสธคุณแม่ได้ผมก็ต้องจำใจไปร่วมงานวันเกิดของคนที่ชื่อส้มจี๊ด ผมรู้สึกคุ้มๆชื่อ ส้มจี๊ด เหมือนเคยได้ยินไหมมาจากไหน

ผมเลิกสนใจเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะเดินออกไปช่วยเมียเสริฟ์ หลังจากบริการเสริฟ์เอาใจลูกค้าจนเสร็จและได้เวลาปิดร้าน ผมจึงรีบเดินเข้าไปหาส้มหวานที่กำลังทำความสะอาดแก้วจานอยู่

"เมียจ้า!!! คืนนี้ผมไม่ได้กลับห้องด้วยนะ"

"อื้ม"

"จริงๆผัวก็ไม่ได้อยากไปเลยนะ หรือผัวจะไม่ไปดี" ผมที่เห็นท่าทางไม่สนอกสนใจอะไรเลยของส้มหวาน หรือเมียผมมันจะน้อยใจที่ผมจะไม่ได้กลับห้อง

(มโนอีกแล้วววว : หนวดแมว) @-__-@ : คาเรน

"ไปเถอะ กูว่ามึงต้องรีบไป เขานัดกี่โมง"

"น่าจะ 2 ทุ่มมั้ง!!??"

"นั้นมึงต้องรีบไปเลย อีกไม่กี่นาทีแล้วนี่!!" ส้มหวานก้มลงมองนาฬิกาข้อมือที่ตอนนี้บอกว่าใกล้จะสองทุ่มแล้ว เธอจึงลุกขึ้นยืนและดันหลังของผมให้เดินออกจากร้าน

"เมียจ้าาา"

ปัง!!

"พวกมึงกูเป็นอิสระแล้วเว้ย!!! คืนนี้ไปผับกันกูเลี้ยง"

"เย้ๆๆ"

เสียงโห่ร้องดีอกดีใจของส้มหวานไหนจะเสียงพวกเพื่อนของเธอที่ต่างดีใจที่จะได้กินเหล้าฟรี ผมนี้ได้แต่ยืนงงก่อนจะเดินยอมเดินออกไปด้วยความรู้สึกเสียใจ

'โถ่เมียกู T^T !!??'

หลังจากที่ผมเดินกลับมาที่คอนโดและขึ้นไปแต่งตัวเพื่อไปร่วมงานวันเกิดของลูกสาวคุณแก้วตาอะไรนั่น จังหวะที่ผมกำลังแต่งตัวอยู่นั่นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

#คาเบล

"ว่า"

(แม่ให้มาถามว่า มึงจะมาเมื่อไหร่!??)

"กำลังจะไป รอแปบ"

(ให้เร็ว)

"เออ"

หลังจากที่วางสายของพี่ชายของผมที่โทรมาเร่งให้ผมรีบไปที่งาน ผมจึงรีบเดินออกมาจากห้องลงลิฟท์ เดินมาที่รถที่จอดอยู่ก่อนจะขับรถออกไปทันที

20:50 น.

คฤหาสน์อมันต์กริช

ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงที่บ้านงานที่จัดงานวันเกิด ผมเปิดประตูรถออกมาและเดินเข้าไปในงานที่เริ่มมีผู้คนมากมาย ผมเดินเข้าไปในงานและเดินหาแม่กับพี่ชาย

"ไอ้คาเรน!!!" เสียงตะโกนเรียกของคาเบลที่มองเห็นน้องชายตน พอผมได้ยินเสียงเรียกของพี่ชายก็หันไปตามเสียงเรียก

พอเห็นคาเบลยืนกวักมือเรียกผม ผมจึงรีบเดินเข้าไปหาพี่ชายตนเองทันที

"พี่และแม่ล่ะ!!??"

"คุยกับคุณป้าแก้วตาและลูกสาว"

"อ่อ"

"กูว่ามึงระวังตัวหน่อยนะ" อยู่คาเบลก็พูดขึ้นมาแบบนั้นมันทำให้ผมถึงกับหันไปมองหน้าพี่ชายตัวเองอย่างไม่เข้าใจ

"??"

"กูไม่รู้ว่ากูคิดไปเองหรือเปล่า"

"อะไรของพี่ว่ะ!!??" ผมเริ่มไม่เข้าใจว่าพี่ชายของผมมันต้องการจะสื่ออะไรกันแน่

"ลูกสาวของคุณแก้วตาเอาแต่ถามหามึงตลอด จนกูต้องรีบโทรตามมึงให้รีบมา กูรำคาญ"

"ลูกสาว!!?? ใคร?? ถามหาผมทำไม??"

"ถ้ามึงอยากรู้ว่าใคร มึงก็ลองเดินไปหาคุณแม่" พี่คาเบลพูดเสร็จ ก็ชี้ไปทางหน้าเวทีพอหันไปมองตาม ก็เห็นคุณแม่ของผมนั่งอยู่

"นั่นผมไปหาคุณแม่ก่อน" ผมหันมาบอกพี่คาเบลก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาท่านที่นั่งอยู่กับเจ้าภาพงานวันเกิด

"ตาเรน!!! มาแล้วหรอลูก" เสียงร้องทักของคุณหญิงเพียงขวัญที่หันมาเห็นลูกชายคนเล็ก

"ครับ"

"นี่คุณหญิงแก้วตาแม่ของหนูส้มจี๊ด"

"เอ่อ...สวัสดีครับ"

"สวัสดีจ้า...หน้าตาหล่อเหลาอย่างที่ส้มจี๊ดบอกเลย"

"คุณแม่ค่ะ" ส้มจี๊ดที่เห็นชายหนุ่มที่เธอรอมาตลอดทั้งวัน สุดท้ายเขาก็มาร่วมงานวันเกิดของเธอ

ก๊อก

ส้มจี๊ดที่กำลังถอนเสื้อผ้าของชายหนุ่มก็ต้องชะงักเสียงเคาะประตู มันทำให้เธอหันไปมองและก้าวเท้าลงจากเตียงอย่างอารมณ์

แกร๊ง

"มีอะไรค่ะ ป้า....พี่คาเบล!!!!"

"หลบไป!!!" พอคนด้านในเปิดประตูออกมาผมจึงเดินแทรกเข้าไปด้านในก็เห็นน้องชายนอนหลับอยู่บนเตียง เสื้อผ้าถูกปลดออกจนหมด

"พี่คาเบล!!?? พี่ขึ้นมาได้ไงค่ะ!!??"

"หลบไป!! กูขึ้นมารับตัวน้องกู!!"

"ไม่ได้!!!"

"ทำไมจะไม่ได้!!??"

"อ่อ...พี่คาเรนเขาข่มขืนหนู ฮือออ" ส้มจี๊ดที่ไม่รู้จะทำไงก็เริ่มบีบน้ำตาร้องไห้ออกมาเสียงดัง ผมที่ยืนอยู่ก็หันไปจ้องมองเธออย่างเอาเรื่อง

"งั้นหรอ!!?? แต่กูไม่อินว่ะ" ผมพูดเสร็จก็เดินไปแบกร่างที่หมดสติของน้องชายให้ออกมาจากห้องนอนของเธอ

"กริ๊ดดดดดดดด" ส้มจี๊ดรีบเข้ามาขวางทางก่อนที่เธอจะส่งเสียงกรีดร้องออกมา และดูเหมือนว่ามันจะทำให้คนในงานที่อยู่ด้านนอกต่างพากันขึ้นมาด้านบน

"หึหึ พี่คาเบล หนูไม่ยอมให้พี่พาพี่คาเรนออกไป" ส้มจี๊ดยกยิ้มเจ้าเล่ห์และท้าทายผม ผมที่ยืนประคองน้องชายก็รู้สึกโกรธ ก่อนจะคิดอะไรขึ้นมา

"หึหึ ดีเลย" ผมพูดเสร็จก็วางร่างน้องชายลงและเดินเข้าไปหาส้มจี๊ด ตอนที่เธอไม่ทันตั้งตัวผมก็ต่อยเข้าไปที่ท้องน้อยของเธอ จึงเธอสลบไปและจับเธอแก้ผ้านอนอยู่บนเตียง

ก่อนที่ผมจะลากร่างของน้องชายให้ไปนอนที่ห้องอื่น แต่ที่จะไม่ลืมโทรกาพวกลูกน้องให้มาจัดการกับส้มจี๊ด

"ข่มขืนมัน"

"ครับนาย" พอลูกน้อยรับคำสั่งเสร็จก็เดินตรงำปหาร่างที่หมดสติ ก่อนจะลงมือข่มขืนส้มจี๊ดเป็นจังหวะที่พวกผู้ใหญ่เดินขึ้นมาพอดี

คุณหญิงแก้วตาที่รู้เรื่องราวรีบผ่านคุณหญิงเพียงขวัญมาที่ห้องของลูกสาวตนเอง จังหวะที่คุณหญิงกำลังจะเปิดประตู

ผมจึงประคองร่างของคาเรนเดินออกมาอีกห้อง มันทำให้คุณหญิงแก้วตาจกใจและรีบหันกลับไปมองทางประตูห้องลูกสาวตัวเอง

"ตาเบล!! น้องเป็นอะไร??" คุณหญิงเพียงขวัญที่หันมาเห็นลูกชายคนโตประคองลูกชายคนเล็ก มันทำให้คุณหญิงเพียงขวัญตกใจรีบถามอาการลูกชายทันที

"น้องเมาอ่ะครับ ผมกำลังจะพาน้องกลับ คุณแม่มาทำอะไรที่นี่ครับ!!??"

"ป้าได้ยินเสียงลูกส้มจี๊ดร้องก็เลยขึ้นมาดู"

"แต่คุณป้าขึ้นมาดูลูกสาวแต่ทำไมต้องพาคุณแม่ของผมและแขกคนอื่นมาด้วยครับ" ผมถามคุณป้าแก้วตาที่ตอนนี้ยืนกำมือแน่นอย่างโมโห

"ถ้าไม่มีอะไรผมพาแม่และน้องกลับก่อน" ผมพูดเสร็จก็เดินผ่านหน้าคุณหญิงแก้วตามาหาคุณแม่ ก่อนที่ท่านจะหันไปลาและขอตัวกลับก่อน

คุณหญิงแก้วตาเห็นว่าแผนของตนและลูกไม่สำเร็จ ก็รู้สึกร้อนใจรีบหันไปที่ห้องของลูกสาว พอเปิดประตูห้องเข้าไปก็เห็นชายฉกรรจ์สามคนกำลังรุมข่มขืนลูกสาวตน

"กริ๊ดดดดดดดดดด" เสียงกรีดร้องตกใจของคุณหญิงแก้วตาที่เห็นลูกสาวถูกย่ำยี ก่อนจะตะโกนเรียกให้คนงานมาช่วยกันลากคอพวกนี้ออกไป

"ฮืออออ คุณแม่" ส้มจี๊ดที่รู้สึกตัวตื่นมมาก็เห็นตัวเองโดนข่มขืนเธอพยายามดิ้นแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงชายฉกรรจ์สามคนได้

"ไม่เป็นไรนะลูก!!??" คุณหญิงแก้วตารีบกอดปลอดลูกสาวของตน และโกรธแค้นที่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

"ฮือออ คุณแม่ต้องช่วยจี๊ด ฮือออ จี๊ดรักพี่คาเรนฮือออ" ส้มจี๊ดร้องไห้เสียใจและเพ้อหาแต่คาเรน มันทำให้คุณหญิงแก้วตาคิดจะใช่โอกาสนี้เล่นงานคุณหญิงเพียงขวัญ

--------------------------------------------------

... เปิดตัวพี่คาเบล พี่ชายของอีพี่มัน ....