ประธานตัวร้ายกับยัยจอมแสร้ง นิยาย บท 13

ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ แขนเสื้อทั้งสองข้างพับขึ้นถึงข้อศอก มือทั้งสองแอบอยู่ในกระเป๋ากางเกง ฉายให้เห็นออร่าสูงสง่าที่ติดตัวมาแต่กำเนิดราวกับเทพเจ้าที่ลงมาจากฟากฟ้าก็ไม่ปาน

ใบหน้าที่เย็นชาและหล่อเหลาของเขาไม่ปรากฏความเห็นอกเห็นใจเลยสักนิด เขาสาวเท้าก้าวเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ เมื่อเขายกมือขึ้น ซ่งฉือที่อยู่ด้านหลังก็ส่งเอกสารให้เขาทันที

ฉิงมั่วหันโยนเอกสารลงตรงหน้าเมิ่งหว่านชู

สิ้นเสียงพึ่บพั่บ รายงานผลการตรวจร่างกายหลายแผ่นกระจายออกตรงหน้าเธอและตกลงบนผ้าปูที่นอน

เมิ่งหว่านชูถลึงตาใส่ฉิงมั่วหันด้วยความไม่พอใจ แล้วหยิบรายงานผลการตรวจร่างกายขึ้นมาดู บนนั้นเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า ‘ผลบวก’ เธอกำลังตั้งครรภ์

“หึๆ”

ไม่รู้ว่าทำไม ความรู้สึกเจ็บปวดที่อธิบายไม่ถูกพุ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะหาตัวผู้ร้ายตัวจริงในอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่พ่อแม่บุญธรรมต้องประสบ สุดท้ายแล้วกลับทำให้นักสืบเอกชนถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส คนขับรถที่ก่อเหตุก็ได้รับการช่วยเหลือหนีไปได้

เธอตั้งครรภ์โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับต้องเอาออก

บางที นี่คงเป็นชะตากรรมของเธอ

ถึงแม้ว่าชะตากรรมของเธอจะไม่ยุติธรรม แต่เธอก็ทำได้เพียงก้มหน้ายอมรับ

“คุณหัวเราะอะไร” ฉิงมั่วหันขมวดคิ้วขึ้น สีหน้าไม่พอใจ

เมิ่งหว่านชูสูดน้ำมูกขึ้นเพื่อซ่อนความคับข้องใจที่ผุดขึ้นอย่างกะทันหัน เธอโยนรายงานผลการตรวจร่างกายลงบนโต๊ะด้วยรอยยิ้ม พลางยกนาฬิกาขึ้นดูเวลา “ตอนนี้ก็บ่ายโมงแล้ว รีบจัดการเถอะ จะได้ไม่กระทบเวลางานคืนนี้ของฉัน”

ฉิงมั่วหันหรี่ตาลง เดิมทีเขาคิดว่าเมิ่งหว่านชูจะขอร้องให้เก็บเด็กไว้ แต่ใครจะรู้ว่าปฏิกิริยาของเธอจะต่างไปจากที่ฉิงมั่วหันคาดคิด

ชายหนุ่มไม่ลังเล “ซ่งฉือ แจ้งแพทย์ให้เตรียมการผ่าตัด”

เมื่อพูดจบ เขาหันหลังและเดินออกจากห้องคนไข้ไป

เขาไม่เปลืองคำพูดกับเธอเลย อย่างกับว่าเขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำ

ไม่นานนัก นางพยาบาลก็เดินเข้ามาและบอกให้เมิ่งหว่านชูไปที่ห้องผ่าตัด

เธอลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องผ่าดัดอย่างเชื่องข้า มีสูตินารีแพทย์สองคนรออยู่ในห้องแล้ว

เมื่อเห็นเครื่องมือที่วางอยู่ในห้อง เมิ่งหว่านชูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดตอนที่เครื่องมือเหล่านี้ทะลวงเข้าไปในร่างกายของเธอ

เธอยกมือขึ้นปิดหน้าท้องโดยไม่รู้ตัว มีความรู้สึกทนไม่ได้ผุดขึ้นในใจ

ถ้าเด็กคนนี้ไม่ใช่ของฉิงมั่วหัน เธอจะต้องเก็บไว้แน่ๆ

แต่น่าเสียดายที่ฉิงมั่วหันไม่เห็นด้วย!

“นอนลง”

คุณหมอหญิงในชุดเสื้อกาวน์สีขาวสวมหน้ากากชี้ไปที่เตียงผ่าตัด และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เมิ่งหว่านชูนิ่งอึ้งอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมองไปนอกห้องผ่าตัด ไม่มีเงาของฉิงมั่วหัน

เขาช่างไร้หัวใจจริงๆ

ชีวิตน้อยๆ ที่เกิดขึ้นในครรภ์ของเธอ เขากลับใจดำกีดกันไม่ให้ชีวิตน้อยๆ นี่เติบโตกลายเป็นเด็ก

จู่ๆ เมิ่งหว่านชูก็อยากจะแข็งแกร่งขึ้น

มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้นจึงจะปกป้องคนที่เธอต้องการปกป้องได้ ไม่ใช่แบบนี้ที่กำลังถูกโจมตีจากทุกด้าน แม้แต่แรงจะต่อต้าน เธอยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ

คุณหมอฉีดยาให้เธอหลังจากที่เธอนอนลงบนเตียงผ่าตัด

ไม่นานนัก เธอก็ผล็อยหลับไป

เวลานี้ ฉิงมั่วหันปรากฏตัวขึ้นที่นอกห้องผ่าตัด เมื่อคุณหมอเห็นจึงรีบก้าวเข้าไปหา “คุณชายฉิง เธอไม่ได้ขัดขืน เธอหลับไปแล้วค่ะ”

ความหมายแฝงก็คือ เมิ่งหว่านชูยินดีเข้ารับการผ่าตัด

“เมื่อเธอตื่นขึ้น อย่าลืมเตรียม ‘ยา’ ให้เธอด้วย หลังจากนี้คุณควรจะรู้นะว่าต้องทำยังไง”

คำว่า ‘ยา’ ที่หลุดออกมาจากปากฉิงมั่วหัน ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่ายากันแท้ง

“ค่ะ คุณชายฉิง”

คุณหมอพยักหน้า

ฉิงมั่วหันมองเมิ่งหว่านชูอย่างมีนัยลึกซึ้ง แล้วจึงหันหลังเดินจากไป

นี่เป็นลูกคนแรกของเธอ จู่ๆ ก็ ‘หายไป’ แบบนี้

หลังจากที่รับยาเสร็จแล้ว เธอลุกขึ้นและขยับตัว แต่ก็ต้องแปลกใจที่พบว่าร่างกายผ่อนคลายและทุกอย่างก็เป็นปกติ

“คุณพยาบาลคะ ทำไมฉันไม่รู้สึกอะไรเลยหลังจากการผ่าตัด”

นัยน์ตาของพยาบาลเป็นประกาย เธอยิ้มเจื่อนๆ “การทำแท้งเป็นการผ่าตัดเล็ก แม้จะไม่ปวดไม่คัน ก็ต้องใส่ใจกับการพักผ่อนด้วยนะคะ”

ขณะที่พูด เธอยื่นยากองหนึ่งให้เมิ่งหว่านชู “นี่คือยาที่คุณต้องกินนะคะ ด้านบนระบุวิธีกินไว้เรียบร้อยแล้ว”

“ได้ค่ะ ขอบคุณมาก”

หลังจากกลับมาถึงบ้านเช่า เมิ่งหว่านชูขอลาหยุดกับทางคลับอีกสามวัน และอีกฝ่ายก็ตอบตกลงอย่างง่ายดาย

ในใจของเธอรู้สึกซาบซึ้ง “คุณผู้จัดการใจดีมาก ขอลาหยุดง่ายดายขนาดนี้”

คราวก่อนที่ขอลาหยุดสามวันไปบ้านเก่าตระกูลฉิง ก็อนุมัติง่ายๆ ครั้งนี้ขอลาอีกสามวัน อีกฝ่ายไม่ถามอะไรเลยและตอบอนุญาตทันที

ช่วงเวลาที่พักผ่อนอยู่บ้านสามวันนี้ เธอจะลุกขึ้นมาทำอาหารและไปส่งให้แม่ของเธอตรงเวลาทุกวัน แล้วก็พาแม่ออกไปเดินเล่นตากแดดบ้าง และนวดให้พ่อที่ยังคงไม่ได้สติ

นอกจากนี้ เธอยังไปโรงพยาบาลเพื่อรับ ‘ยาแก้อักเสบ’ เวลาที่เหลือ เธอจะพักผ่อนอยู่ที่บ้าน ไม่กล้าแม้แต่จะออกไปส่งอาหาร

วันนี้เธอนอนพักผ่อนอยู่บ้านและปัดโทรศัพท์มือถือเล่น แอพรายงานข่าวเด้งขึ้นที่หน้าจอพอดี “พบศพผู้ต้องหาหมายแดงที่อ่าวหลานเฉิง”

เมื่อเห็นพาดหัวข่าวที่สะดุดตา เธอคลิกเข้าไปด้วยความสงสัย

ศพในภาพข่าวเป็นภาพโมเสก แต่เนื้อข่าวก็ได้แนบรูปถ่ายก่อนหน้าของอาชญากรมาด้วย

“คนนี้...คุ้นจัง”

เมิ่งหว่านชูพึมพำกับตนเอง ทันใดนั้น ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น เธอรีบเปิดดูรูปถ่ายที่นักสืบเอกชนส่งให้เมื่อสองสามวันก่อนทันที

หลังจากเปรียบเทียบ เธอตกใจมากจนลุกจากพื้น “ที่แท้ก็เป็นเขา!”

ผู้เสียชีวิตที่เปิดเผยในข่าวคือเจ้าของรถที่ชนพ่อแม่บุญธรรมของเธอและถูกชิงตัวไปจากมือนักสืบเอกชน