ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 185

กู่หว่านหว่านกลืนน้ำลายแล้วยืนขึ้นตามสือซูเจิน จากนั้นจึงกล่าวกับสือซูเจินว่า “วันนั้นหนูเห็นเธอใส่ชุดพนักงานบริการของร้านเยี่ยเซิ่นคอฟฟี่เฮ้าส์ค่ะ...”

มู่ซย่าเข้าใจทันที

ไม่แปลกใจเลยที่สือซูเจินในฐานะเพื่อนสนิทของแม่กลับไม่เหลือไมตรีจิตต่อเธอเลยสักนิด ที่แท้หญิงสาวคนนี้ก็เข้าใจผิดว่าเธอเป็นพนักงานบริการนี่เอง

มู่ซย่ายักไหล่พลางกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าทั้งสองท่านจะเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ใช่พนักงานบริการของที่นี่”

สือซูเจินขมวดคิ้วพลันถาม “ถ้าเธอไม่ใช้พนักงานบริการแล้วเธอใส่ชุดพนักงานบริการทำไม? เธออย่าได้กุสถานะเรื่อยเปื่อยมาหลอกฉัน”

มู่ซย่าชำเลืองมองกู่หว่านหว่านหนึ่งทีแล้วหันมาพูดกับสือซูเจินต่อ “ป้าสือคะ ไม่ทราบว่าท่านพอจะมีเวลาคุยกับฉันส่วนตัวสักหน่อยไหมคะ? ฉันมีเรื่องต้องคุยกับท่าน ถ้าหากมอบเวลานี้ให้ฉัน ฉันสามารถลดราคาจากพันล้านเหลือ...สิบหยวน ท่านให้เวลาฉันสิบนาทีและเงินสิบหยวน จากนั้นฉันจะไปจากลูกชายคุณ”

จู่ๆ เยี่ยซือเจวี๋ยที่กำลังทำงานอยู่ทางนั้นก็จามออกมาอย่างฉับพลัน “ฮัดชิ้ว...”

ใครกำลังด่าเขากันนะ?

สือซูเจินที่อยู่ทางนี้ใจเต้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่มู่ซย่าพูด

เธอให้เงินพันล้านได้แน่นอน แต่ถ้าให้กับจิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์นี่ เธอแค่คิดว่ามันคงไม่คุ้มเท่านั้นเอง

แต่ถ้าต้องการแค่สิบหยวน...เธอก็รู้สึกไม่สบายใจอีก มันเหมือนกับว่าลูกชายของเธอมีค่าแค่สิบหยวนเท่านั้น

แต่สุดท้ายสือซูเจินก็ขัดคำพูดของมู่ซย่าไม่ได้ เธอกล่าวด้วยสีหน้าเงียบขรึม “เธออยากคุยอะไรกับฉันกัน?”

เธออยากดูว่าจิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์ตัวนี้จะพูดคำโกหกอะไรออกมา

กู่หว่านหว่านที่อยู่ข้างๆ เกิดอาการลุกลี้ลุกลนเล็กน้อยอย่างไร้สาเหตุ

ไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อเห็นสายตาที่นิ่งสงบของมู่ซย่า เธอก็ไม่อยากให้มู่ซย่าอยู่กับสือซูเจินเพียงลำพัง

เมื่อประตูห้องส่วนตัวถูกปิดลง สายตาที่อ่อนโยนของสือซูเจินก็เลือนหายไป

เธอเป็นแม่ของเยี่ยซือเจวี๋ย และยังติดตามพ่อของเยี่ยซือเจวี๋ยมา ฟันฝ่าอุปสรรค สู้มาด้วยกันจนเลือดตาแทบกระเด็น ถึงแม้ว่าตอนนี้จะกำลังใช้ชีวิตหลังเกษียณ แต่เลือดนักสู้ที่ฝังอยู่ในกระดูกยังคงไม่จางหายไป

เธอมองมู่ซย่าอย่างเยือกเย็นและถามว่า “พูดเถอะ เธอมีเวลาแค่สิบนาที”

มู่ซย่าไม่รู้สึกอะไรต่อท่าทีของสือซูเจินเลยสักนิด

เธอไม่ใช่คนที่สือซูเจินคิดว่าอยากจะปีนกิ่งก้านของของตระกูลเยี่ยขึ้นไปเป็นนางพญาตั้งแต่แรก สือซูเจินจะชอบหรือไม่ชอบเธอ มันก็ไม่เกี่ยวเธอ เธอแค่อยากได้คำตอบของสิ่งที่เธออยากรู้เท่านั้น

มู่ซย่ากล่าวอย่างสงบ “ท่านวางใจเถอะค่อ ไม่ต้องใช้เวลาถึงสิบนาที ฉันจะถามเพียงสามคำถามเท่านั้น เมื่อท่านตอบคำถามเสร็จฉันก็จะจากไป”

ในใจของสือซูเจินเกิดความสงสัยขึ้นมากมาย เธอขมวดคิ้วพลางถาม “สามคำถามไหน?”